Pređi na sadržaj

Jov Borecki

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Jov Borecki

Mitropolit kijevski
Puno imeIov Boreckiй
Ime po rođenjuIvan Matfeevič Boreckiй
Druga imenaMitropolit Iov
Datum rođenja(1560{{month}}{{{day}}})1560.
Mesto rođenjaBirča, Vojvodstvo potkarpatsko
Datum smrti12. oktobar 1631.(1631-10-12) (70/71 god.)
Mesto smrtiKijevDržavna zajednica Poljske i Litvanije
OrganizacijaPravoslavna crkva
TitulaEgzarh Carigradske patrijaršije
Mandat9. oktobar 1620 — 2. mart 1631
PrethodnikMihail Rogoza
NaslednikIzaja Kopinski
OdboriLavovsko uspenjsko bratstvo
PartnerNiđifora Feodorovna Čehovič[1]
Deca1
RodbinaBorecki

Jov Borecki (rus. Иов Борецкий) (1560, Birča, Vojvodstvo potkarpatsko − 12. oktobar 1631, Kijev, Državna zajednica Poljske i Litvanije) je bio kijevski mitropolit i egzarh Carigradske patrijaršije.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Rodio se u poridici šljahte u selu Birča kod Pšemisla. Poznat je bio kao izvanredan učitelj i poznavalac starih jezika, bio je rektor i učitelj latinskoga jezika u pravoslavnom Lavovskom uspenjskom bratstvu. Kasnije je postao sveštenik u Kijevu i učitelj u privatnoj parohijskoj školi (1604-1605). 1615. postane prvi rektor kijevske-bratske škole (kasnije to postane Kijevska akademija). 1619. sa ženom Niđiforom Fedorovnom Čehovič pređu u monaški red, tada postane iguman manastira Svetog Mihaila u Kijevu.

Dana 9. oktobra 1620. patrijarh jerusalimski Teofan III Jerusalimski blagoslovio ga je kao prvog patrijarha carigradskog i postavljen je u mitropoliju Kijevsku.

Jov Borecki se borio za prava Pravoslavne raje, koja je tada bila pod okupacijom katoličkih Poljaka, zajedno sa pravoslavnim kozacima i hetmanom Petrom Konaševičem-Sagajdačnim. Hetman je po Hotinski bitki, novembra 1621, ranjen došao do Jova Boreckog, i celu vojsku Zaporoške Seče zapisao u pravoslavno kijevsko Bogojavljenjsko bratstvo. Jov se zajedno sa Kozacima borio protiv unijačenja pravoslavaca u grkokatoličku crkvu.

Egzarh Carigradske patrijaršije ostao je do pre svoje smrti, 2. marta 1631. Sahranjen je u Manastiru Svetog Mihaila u Kijevu.

Kanonizacija

[uredi | uredi izvor]

Ukrajinska pravoslavna crkva ga je kanonizovala na saboru 2008. godine.

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Čtenія, Volume 17. Istoričeskoe obщestvo Nestora lѣtopisca, Kiev. Drevniй pamяtnik Kievo-Mihaйlovskogo monastыrя. str 37.

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]