Jod-dioksid
| |
| Nazivi | |
|---|---|
| IUPAC naziv
jodasta kiselina
| |
| Drugi nazivi
jod(IV)-oksid[1]
| |
| Identifikacija | |
3D model (Jmol)
|
|
| MeSH | Iodine+oxide |
| |
| |
| Svojstva | |
| IO2 | |
| Molarna masa | 158,90327 g/mol[1] |
| Agregatno stanje | limun žuta kristalna supstanca[1] |
| Gustina | 4200 kg m-3[1] |
| Tačka topljenja | 130 °C (raspada se)[1] |
| Tačka ključanja | ? °C |
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25°C [77°F], 100 kPa). | |
| Reference infokutije | |
Jod-dioksid je oksid joda hemijske formule IO2 (ili I2O4).
Dobijanje[uredi | uredi izvor]
Ovo jedinjenje se izgleda dobija dejstvom hladne azotne kiseline na jod ili vrele koncentrovane sumporne kiseline na jodnu kiselinu.[4]
Osobine[uredi | uredi izvor]
Ovo je kristalna supstanca limun žute boje koja se pri zagrevanju lako raspada na jod-pentoksid i elementarni jod.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ webelements
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ Parkes, G. D. & Fil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
