Џејк и Дебели
| Džejk i Debeli | |
|---|---|
| Orig. naziv | Jake and the Fatman |
| Žanr | drama pravna |
| Format | Televizijska serija |
| Autor | Din Hargrov Džoel Štajger En Doherti |
| Uloge | Vilijam Konrad Džo Peni Alan Kembel |
| Zemlja |  SAD |
| Jezik | engleski |
| Broj sezona | 5 |
| Broj epizoda | 106 (spisak epizoda) |
| Vreme trajanja | 45–48 minuta |
Emitovanje | |
| Emiter | CBS |
| Premijerno prikazivanje | 26. septembar 1987. — 6. maj 1992. |
| Srodno prikazivanje | Metlok Dijagnoza: Ubistvo |
Emitovanje u Srbiji | |
| Profil na IMDb-ju | |
Džejk i Debeli je američka kriminalistička drama u kojoj glavne uloge tumače Vilijam Konrad, Džo Peni i Alan Kembel.[1][2][3] Serija se emitovala na kanalu CBS-u pet sezona od 26. septembra 1987. godine do 6. maja 1992. godine. Serija Dijagnoza: Ubistvo je ogranak ove serije.[4][5]
Radnja[uredi | uredi izvor]
Dž. L. "Deneli" Mekejb je bivši policajac sa Honolulua koji je postao okružni tužilac u Los Anđelesu i poreklom Havajčanin. Njemu je ortak zgodni posebni istražitelj srećne ruke Džejk Stajls. Njih dvojica se često sukobljavaju zbog različitih stilova i ličnosti. "Debeli" teško da putuje bilo gde bez svog kućnog ljubimca, buldoga Maksa. Radnja serije se odvijala u Los Anđelesu tokom prve sezone. Posle završetka serije Magnum, privatni istražitelj, radnja serije je preseljena na Havaje. Druga, treća i pola četvrte sezone su snimane na Honoluluu, a onda se serija vratila u Los Anđeles gde je i ostala do kraja.
Uloge[uredi | uredi izvor]
- Vilijam Konrad kao okružni tužilac Džejson Lohinvar "Debeli" Mekejb
- Džo Peni kao detektiv Džejk Stajls
- Alan Kembel kao pomoćnik okružnog tužioca Derek Mičel
Produkcija[uredi | uredi izvor]
Razvoj[uredi | uredi izvor]
Konrad je igrao tužioca pred penzijom u dvodelnoj epizodi "Don" serije Metlok tokom prve sezone na kanalu NBC. Izvršni producenti Fred Silverman i Din Hargrov su odlučili da iskoriste taj lik kao uzor za glavni lik nove serije koju su stvarali za CBS. I Peni je igrao u tim epizodama, ali njegov lik nije bio na istoj strani kao Konradov u pravnoj priči te epizode.
Posle Hargrovovog odlaska, izvršni producent Dejvid Mesindžer i Džeri Tejlor su dovedeni da vode seriju sa Silvermanom. Takođe su zaposlili Dž. Majkla Strašinskog kao direktora serije, a kasnije i kao koproducenta. Tejlorova i Mesindžer su vodili serij udve godine pre nego što su je na kraju napustili zbog nesuglasica oko vođenja.
Kontraverza[uredi | uredi izvor]
Džo Peni je izgubio dosta na težini posle prelaska serije na Havaje što je dovelo do mnogih glasina o njegovom zdravlju među kojima je bila mogućnost da ima SIDU. On je u stvari patio od gastroenterolškog virusa i bilo mu je teško da povrati izgubljenu težinu. Kad se serija vratil u Los Anđeles, tada se posumnjalo da je to zbog Penija. Ni to nije bila istina jer je to bio CBS-ov potez.[6]
Epizode[uredi | uredi izvor]
| Season | No. of episodes |
Originally aired | ||
|---|---|---|---|---|
| First aired | Last aired | |||
| Uvod | 2 | 28. oktobar 1986. | 4. novembar 1986. | |
| 1 | 23 | 26. septembar 1987. | 6. april 1988. | |
| 2 | 11 | 15. mart 1989. | 24. maj 1989. | |
| 3 | 26 | 20. septembar 1989. | 16. maj 1990. | |
| 4 | 24 | 12. septembar 1990. | 8. maj 1991. | |
| 5 | 22 | 18. septembar 1991. | 6. april 1992. | |
Ogranak[uredi | uredi izvor]
U devetnaestoj epizodi četvrte sezone serije Džejk i Debeli "Nije mi palo na pamet" igrao je Dik van Dajk u ulozi dr. Marka Slouna, lekara koji rešava zločine. Uspeh te epizode prvo je doveo do niza od tri filma, a posle i do serije Dijagnoza: Ubistvo koja je počela na kanalu CBS 29. oktobra 1993. godine.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Jake and the Fatman”. The New York Times. The New York Times Company.
- ^ G. S. Bourdain (13. 2. 1994). „William Conrad, 73, TV Actor In 'Fatman' and 'Cannon' Series”. The New York Times. The New York Times Company.
- ^ John J. O'Connor (29. 9. 1987). „TV Review; Crime on CBS and Yuppies on ABC”. The New York Times. The New York Times Company.
- ^ CNN: Dick Van Dyke interview
- ^ Emmy TV Legends: Diagnosis Murder
- ^ „Interviews”. Joepenny.com.au. Arhivirano iz originala 17. 5. 2008. g.