Anto Staničić
| Anto Staničić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1909. |
| Mesto rođenja | Tivat, Austrougarska |
| Datum smrti | 1991. (81/82 god.) |
| Zanimanje | književnik |
| Književni rad | |
| Jezik stvaranja | srpski jezik |
| Žanr | dečija književnost |
| Najvažnija dela | Mali pirat |
Anto Staničić (Tivat, 18. decembar 1909 – 1991) bio je crnogorski dečiji pisac, najpoznatiji po romanu Mali pirat koji je decenijama bio deo lektire u osnovnim školama širom bivše SFRJ.[1] Bio je delimično hrvatske nacionalnosti, ali je živeo u Beogradu i stvarao na srpskom jeziku.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Školovao se u Dubrovniku i Zagrebu, a u Beogradu je radio kao novinar dečijih emisija na Radio Beogradu. Njegov deda Pero bio je mornar, pa je more čest motiv u njegov knjigama, kao i istorija Boke kotorske. Prevođen je na makedonski, slovenački, mađarski i češki jezik. Dobitnik je nagrade Politikinog Zabavnika za roman Galebovo gnezdo i Povelje Zmajevih dečjih igara 1991.
Dela[uredi | uredi izvor]
- Priče na granici istine (1951, Mladost Zagreb)
- Mali pirat (1956, Mladost, Zagreb)
- Bambusov štap (1959, Mladost, Zagreb)
- Ratni brod Velika Sultanija (1964, Mladost, Zagreb)
- Tamo gde se talasi razbijaju (1964, Mladost, Zagreb)
- Afrikanac i druge priče (1971, Mladost, Zagreb)
- Nojeva barka (1974, Dečije novine, Gornji Milanovac)
- Binga (1974)
- Minuš (1977)
- Đerdan priča za decu (1979)
- Galebovo gnezdo (1980, Nolit, Beograd)
- Kojim putem Afrikanče (1984, Nolit, Beograd)
- Priča o Sunici (1985, Nolit, Beograd)
- Beskućne kuće (1987, Nolit, Beograd)
- Tajne veriga (1988, Nolit, Beograd)
- Nemirna (1991)[2]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Anto Staničić | Lektire.rs”. www.lektire.rs. Pristupljeno 2023-10-06.
- ^ Maribor, IZUM-Institut informacijskih znanosti. „Rezultati pretraživanja anto staničić NBS :: COBISS+”. plus.cobiss.net (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-10-06.
