Arhimandrit Kiril (Jovičić)
Kiril Jovičić, svetovno ime Živojin, (Božurnja, 14. februar 1837 - Beograd, 6/7mart 1908)[1] bio je srpski arhimandrit.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Jovičić se rodio u porodici Milosavljević, od oca Jovice i majke Stane.[2] Osnovnu školu završio je u selu Goroviči, a gimnaziju i Bogosloviju u Beogradu. Po završetku Bogoslovije postao je učitelj osnovne škole i u tom je zvanju rukopoložen za đakona. Godine 1863. odlazi u Rusiju i godinu dana boravi u Seminariji, a četiri godine u Moskovskoj Duhovnoj Akademiji, koju će završiti sa stepenom starijeg kandidata Bogoslavlja.[2]
Po povratku u Srbiju bio je postavljen za đakona Saborne crkve u Beogradu, potom za suplenta i nešto kasnije profesora gimnazije i nastavnika Vojne akademije. U oktobru 1874. godine postavljen je za profesora Bogoslovije. Na Vojnoj akademiji predavao je veronauku i ruski jezik punih petnaest godina.[2]
Protojerej je postao 1880. godine i od tada je poznat kao prota Živojin Jovičić.[2] Kao protojerej, predavao je u Bogosloviji biblijsku istoriju, istorije hrišćanske crkve, ruski jezik, liturgiku, crkvena pravila i crkveno pevanje sve do 1891. godine.[3] U međuvremenu, bio je i honorarni nastavnik u Učiteljskoj školi u Beogradu za predmet nauka hrišćanska, školske 1889/1890. Uporedo sa ovim dužnostima, bio je i član Odbora Srpskog društva Crvenog krsta od 1881. do 1885. godine.
Arhimandrit postaje 1892. godine i do 1898. godine biće starešina Srpskog podvorja u Moskvi.[3] Nakon toga vratiće se u Srbiju gde će biti postavljen za Rektora Bogoslovije[2] i tu funkciju vršiće sve do 1905. godine, kada je po svojoj želji penzionisan.[3]
Napisao je i dosta rasprava i članaka u duhovnim časopisima: Pastiru, Glasniku, Sionu i Vesniku Srpske Crkve čiji je prvi urednik bio.[2] Pisao je i za ruske časopise i trudio se da svojim člancima upozna Ruse sa istorijom srpske crkve i Srbima generalno.[2]
Bio je član mnogih humanitarnih ustanova i organizacija u Srbiji i Rusiji.[2] Zaslužan je što je u Rusiji skupljana pomoć srpskim crkvama i manastirima i što je 1896. godine obezbeđeno 10.000 rubalja Odboru za pomoć poplavljenima u Srbiji.[3] Nosilac je i mnogih odlikovanja: Srebrna medalja za hrabrost, Takovski krst V reda, Orden Sv. Save III reda, Takovski krst III reda, Orden Sv. Save II reda, Orden Danila I stepena.[2]
Umro je 1908. godine u 71. godini života. Za sobom je ostavio kćerku Milu i sina Ljubomira Jovičića, potpukovnika.[3]
Dela[uredi | uredi izvor]
Arhimandrit Kiril je još po završetku školovanja počeo da se bavi književnim radom i prevođenjem.[2]
Njegova dela su:
- Slovo na dan svetog Nikole, Beograd 1873;
- Svetkovina dvadestpetogodišnjeg arhipastirskog rada Mitropolita srpskog g. Mihaila, Beograd 1880;
- Beseda prote Živojina Jovičića, profesora Bogoslovije, govorena 13. januara 1889. na Svetosavskoj Proslavi u Bogosloviji, Beograd 1889;
- Beseda na parastosu Deli-Papaz Stojana Krstića, Beograd 1890;
- Robinjica Zlata, Beograd 1893;
- Četrdesetodišnja proslava arhipastirske službe mitropolita srpskog gospodina Mihaila, Beograd 1895.
Prevodi su:
- H. Bičer-Stou, Uzor devojka, Beograd 1882.
- Pećine (Katakombe), Priče iz prvih vekova hrišćanstva, Beograd 1871.
- M. P. Pogodin, Pismo M. Pogodina pisano češkom istoriopiscu Palackom, Beograd 1871.
- D. L. Mordovcev, Mamajevo razbojište ili bitka na Kulikovom polju, između Rusa i Tatara, Beograd 1881.
- I. A. Krilov, Najobdarenije basne, Beograd 1883.
- Za Narodno pozorište preveo je Gogoljevog Revizora (izveden 1. februara 1870)[3]
- A. H. Ostrovski, Pisarsko mesto i Skladno sklonište, 1881.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Bujas, Kleut, Raičević (1998). Bibliografija srpskih nekrologa. Novi Sad: Matica srpska. str. 159.)
- ^ a b v g d đ e ž z i Naš kaledar za 1900. godinu. Beograd: Štamparija kod "Prosvete" - S. Horovica. 1900. str. 95—96.
- ^ a b v g d đ Srećković, Aleksandar (2017). „Prilozi biografijama arhimandrita Kirila Jovičića i profesora bogoslovije Pavla Švabića” (PDF). Kalenić. Šumadijska eparhija: 36—38.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- J. Blažić Pejić, Ruska slovenska dobrotvorna društva i Srpsko podvorje u Moskvi (1874—1917), Istrijska časopis, Knj. LXIV, 2015.
- Đ. Slijepčević, Istorija srpske pravoslavne crkve I-III, Catena Mundi, 2019.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Istorija srpske crkve
- Kratak pregled srpske crkve kroz istoriju Arhivirano na sajtu Wayback Machine (21. decembar 2018)
- Arhimandrit Kiril Jovičić