Božidar Magovac
| Božidar Magovac | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 13. oktobar 1908. |
| Mesto rođenja | Zagreb, Austrougarska |
| Datum smrti | 24. januar 1955. (46 god.) |
| Mesto smrti | Zagreb, FNRJ |
| Politička karijera | |
| Politička stranka | Hrvatska seljačka stranka |
Božidar Magovac (Zagreb, 13. oktobar 1908 — Zagreb, 24. januar 1955) bio je hrvatski političar, novinar i publicista.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1908. godine u Zagrebu. Gimnaziju je završio u Karlovcu, a studirao na Ekonomsko-komercijalnoj visokoj školi i Filozofskom fakultetu (etnologiju) u Zagrebu. Član HSS-a postao je tokom studija. Od 1927. do 1929. bio je član uredništva lista Dom, a od 1928. godine sekretar Univerzitetskog udruženja „Matija Gubec“, te član Seljačke sloge.[1]
Nakon okupacije Jugoslavije 1941. godine, nije se slagao s Mačekovom politikom čekanja. U ratu je formirana frakcija HSS-a, Hrvatska (republikanska) seljačka stranka, koja se pozivala na radićevsku tradiciju pre 1925. godine.[2] Tokom 1942. se povezao s Narodnooslobodilačkim pokretom Jugoslavije, a 31. maja 1943. sa svojom porodicom prelazi u partizane.[3]
Bio je pokretač i urednik Slobodnog doma, glasila HSS-a među partizanima, te osnivač i član Izvršnog odbora H(R)SS-a u NOP-u. Oktobra 1943. bio je izabran za potpredsednika Izvršnog odbora ZAVNOH-a, a na Drugom zasedanju AVNOJ-a novembra 1943. postao je Treći potpredsednik NKOJ-a. Godine 1944, kao predvodnik manjine unutar IO H(R)SS-a koja se zalagala za održavanje veza s Mačekom, sukobio se s većinom unutar odbora, koja je podupirala zvaničnu liniju NOP-a.[4] Uskoro je ostao bez potpore i u svojim redovima, te je dao ostavku na sve funkcije, a i isključen je iz Izvršnog odbora JNOF. Posle toga je bio interniran na Visu i u Zagrebu.[1]
Nakon završetka rata bio je ravnatelj Gradske knjižnice u Zagrebu (1945–1947). Godine 1947. bio je uhapšen, a 1948. osuđen na šest godina robije koju je izdržavao u Staroj Gradiški do 1953. godine.[1]
Umro je 24. januara 1955. godine u Zagrebu i sahranjen na zagrebačkom groblju Mirogoj.
Publicistički rad[uredi | uredi izvor]
Bio je član uredništva Narodnog vala, Seljačke prosvjete, Evolucije, Jutarnjeg lista, Obzora, Seljačke sloge, Hrvatske enciklopedije (do 1943) te Sabranih dela Antuna Radića. Pokrenuo je i uređivao listove Zlatni klas i Seljački svijet.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Hrvatska enciklopedija: Magovac, Božidar, pristupljeno 17. 10. 2013.
- ^ Zdenko Radelić, Hrvatska seljačka stranka: 1941.-1950., Hrvatski institut za povijest. . Загреб. 1996. pp. 131. ISBN 978-953-6324-05-7.
- ^ Tko je tko u NDH: Hrvatska 1941.–1945., Minerva. . Загреб. 1997. pp. 250-251. ISBN 978-953-6377-03-9.
- ^ Zorislav Lukić, Nekomunisti u hrvatskom pokretu otpora: Hrvatska seljačka stranka (III dio). , Vijenac, broj 492, 10. januar 2013, pristupljeno 17. 10. 2013.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Tomasevich, Jozo (2002). War and Revolution in Yugoslavia, 1941-1945: Occupation and Collaboration. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3615-2.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
