Branvel Bronte

Branvel Bronte
Branvel Bronte, autoportret, 1840
Lični podaci
Puno ime	Patrik Branvel Bronte
Datum rođenja	(1817-06-26)26. jun 1817.
Mesto rođenja	Tornton, Ujedinjeno Kraljevstvo
Datum smrti	24. septembar 1848.(1848-09-24) (31 god.)
Mesto smrti	Havort, Ujedinjeno Kraljevstvo

Patrik Branvel Bronte (engl. Patrick Branwell Brontë; Tornton, 26. jun 1817 — Havort, 24. septembar 1848) je bio slikar i pesnik, jedini sin porodice Bronte, i jedini brat čuvenih sestara pisaca Šarlota Bronte, Emili Bronte i En Bronte.

Detinjstvo

Branvel Bronte je bio četvrto od ukupno šestoro dece i jedini sin Patrik Brontea i njegove žene Marija Branvel Bronte. Rođen u Tortonu, kasnije se preselio sa svojom porodicom u Havort kada je njegov otac dobio posao u tom mestu kao sveštenik 1821.

Kao jedan od četvoro Bronte dece koji su preživeli detinjstvo, Branvel Bronte je kao i ostali u njegovoj porodici bio nadaren za pisanje. To se možda najviše isticalo u njegovoj mladosti, i tokov svog odrastanja. Dok su četiri njegove sestre poslate na školovanje u „Cowan Bridge boarding school“ (što je izazvalo preranu smrt svojih najstarijih sestara, Marije i Elizabet), Branvel je zadržan kod kuće gde ga je privatno obučavao njegov otac.

Branvel se istakao u pisanju sa sestrama još od najranijeg detinjstva, stvarajući kao dete svoje izmišljene svetove. Sačuvani spisi iz detinjstva pokazuju da je najviše sarađivao sa svojom sestrom Šarlotom stvarajući sitne priče vezane za njihov imaginarni svet po imenu Angria.

Mladost

Kao mladić, Branvel Bronte je učio za slikara portreta u Havortu, and worked a kasnije je u toj struci radio u Bradfordu godine 1838. i 1839. Njegov najpoznatiji portret je onaj kojima je naslikao svoje tri sestre Šarlotu, Anu i Emili, zahvaljujući kojim danas imamo predstavu kako su sestre izgledale.

Godine 1840, Branvel postaje tutor porodici sa nekoliko dečaka, ali posle šest meseci ostaje bez tog posla. Bavi se dosta i prevodima, te godine prevodi čak i Horacija na engleski jezik. Bio je zaposlen i na železničkoj stanici 1841. ali biva otpušten 1842. Tokom svojih zaposlenja kao tutor, i kao radnik na železnici on nastavlja da piše poeziju izdavajući je po raznim Jokširskim novinama i koristeći više pseudonima.

Godine 1843. Branvel opet preuzima tutorsku funkciju ovog puta u mestu „Thorp Green“, gde je bio dodeljen kao tutor porodici Robinson i njihovom malom sinu. Tu poziciju mu je našla sestra En, koja je bila guvernanta Robinsonovim dvema starijim ćerkama. Šta se tokom tog vremena dešavalo nije sa sigurnošću određeno ali neka sačuvana pisma koje je slao njegovim prijateljima su govorila o njegovoj sve većem uticaju prema Lidiji Robinson. On biva otpušten bez naznačenog razloga 1845. Danas se mnogo toga nagađa, ali po priči Branvel je imao vezu sa Lidijom i da je to bilo ubrzo otkriveno, te je priča vrlo brzo došla do njenog muža.

Branvel se vraća razočaran u Havort (koji je danas muzej posvećen porodici Bronte). Ne verujući u ponovno spajanje njega i gospođe robinson, on se okreće alkoholu. Njegovo ponašanje postaje iracionalno i opasno dok bi upadao u delirijume izazvane njegovim načinom života. Jedno Šarlotino pismo govori kako je bila besna zbog bratovljevog ponašanja, ali i da je njihov otac bio veoma strpljiv pema svom razočaranom sinu. Mada je to bilo vreme kada su sestrine novele prvi put bile objavljene i do danas se ne zna da li je on uopšte bio obavešten o tome.

Branvelov način života uzvara udarac i on vrlo brzo dobija tuberkulozu, a njegova porodica uopšte ne primećuje njegovu bolest sve dok se jednog dana nije onesvestio ispred svoje kuće, a lokalni lekar nije konstatovao poslednji stadijum bolesti. Ubrzo umire stojeći na nogama, ogrnut pokrivačem, po priči čisto da bi dokazao da se i to može.

Emili Bronte umire od iste bolesti u decembru iste godine a sledeće godine u maju umire i En Bronte takođe od tuberkuloze.

Spoljašnje veze

• Muzej Bronte Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. januar 2013)
• Branvel Bronte
• Vesti muzeja Bronte
• Najveća kolekcija linkova sestara i porodice Bronte na netu Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. maj 2011)