Vasilije Argir
Vasilije Argir ( grč. Βασίλειος Ἀργυρός ; oko 970 – posle 1023) bio je vizantijski plemić i general, član porodice Argir i brat cara Romana III. [1] Vasilije je bio deda po majci cara Romana IV Diogena.
Prema Sinopsis Historion Jovana Skilice, Vasilije Argir je bio strateg Samosa koji je poslat da se bori protiv italijanskog pobunjenika Melesa oko 1010/11. [2] Moguće je da je izveštaj o Vasilijevoj karijeri u Italiji rezultat Skilicinog spajanja Argira sa drugim savremenim Vasilijem, po prezimenu Mesardonit, koji je bio katepan Italije. [3] S druge strane, on je možda bio komandant flote poslate da podrži Vasilija Mesardonita u njegovom gušenju pobune. [4] Opozvan je iz Italije oko 1017. [2] Savremeni naučnici kao što su Gilou i Vanije smatraju da su Vasilije Argir i Vasilije Mesardonit bili ista osoba, što je stav koji Aleksandar Kazdan ne deli. [5]
Nakon prekida u svojoj zabeleženoj karijeri, Vasilije se pojavljuje kao prvi vizantijski guverner Vaspurakana, jermenskog kraljevstva, koje je kralj Senekerim-Jovan predao caru Vasiliju II 1021/22. On je ubrzo nakon imenovanja smenjen sa funkcije zbog nesposobnosti. [6] Prazninu u Vasilijevoj karijeri uslovno se može popuniti informacijama datim na pečatu otkrivenom u Preslavu, u Bugarskoj, na kome je Vasilije imenovan kao patrikios i strateg Trakije. [2]
Vasilije i članovi njegove porodice igrali su ulogu u vizantijskoj interakciji sa istočnim susedima carstva. Udaja Vasilijeve ćerke Helene za gruzijskog kralja Bagrata IV bila je deo mirovnog sporazuma o kojem je pregovarala Bagratova majka kraljica Marija, ćerka bivšeg kralja Senekerima-Jovana od Vaspurakana, 1032. [7] Skilica takođe govori o Vasiijevim sinovima kao arhontima koji su živeli u Anatoličkoj temi sredinom 11. veka. [1] Druga Vasilijeva ćerka, čije ime nije sačuvano, bila je udata za generala Konstantina Diogena i postala majka budućeg cara Romana IV Diogena. [8]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Kazhdan 1987, str. 69
- ^ a b v Cheynet & Vannier 2003, str. 72.
- ^ Holmes 2005, str. 190
- ^ Holmes 2005, str. 505
- ^ Kazhdan 1987, str. 70
- ^ Holmes 2005, str. 367
- ^ Skylitzes, str. 357
- ^ Cheynet & Vannier 2003, str. 78.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Cheynet, J.-C.; Vannier, J.-F. (2003). „Les Argyroi” (PDF). Zbornik Radova Vizantološkog Instituta (na jeziku: French). 40: 57—90. doi:10.2298/ZRVI0340057C. Arhivirano iz originala (PDF) 2011-07-23. g.
- Holmes, Catherine (2005). Basil II and the Governance of Empire (976–1025). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-927968-5.
- Kazhdan, Alexander. Some Notes on the Byzantine Prosopography of the Ninth through the Twelfth Centuries. Byzantinische Forschungen 12 (1987): 63–76
| Normativna kontrola: Ljudi |
|---|
