Vladislav Rajčetić

Vladislav Rajčetić (Žabalj,1929 – Novi Sad, 2005) bio je likovni umetnik primenjenih umetnosti i profesor.

Biografija

Osnovnu školu je završio u Žablju. U Novom Sadu je 1949. godine diplomirao u Srednjoj mašinskoj školi. Na Likovnom odseku Više pedagoške škole u Novom Sadu diplomirao je 1956. godine. U Beogradu je 1970. godine diplomirao na Višoj školi za organizaciju rada. Bio je apsolovent na Istoriji umetnosti Filozofskog fakulteta u Beogradu. Na početku radne karijere radio je u industriji naoružanja. 1949. godine planskom raspodelom je dodeljen Vojnom preduzeću „Petar Drapšin” u Mladenovcu, gde je kao član konstrukcionog tima radio na razvoju prvog jugoslovenskog tenka. Nakon izvršenja ovog zadataka dodeljen je Generalnoj direkciji za razvoj naoružanja FNRJ, gde je oko dve godine radio na izradi prvih jugoslovenskih standarda u vojnoj industriji. Tokom boravka u Mladenovcu, bio je predavač u vojnim školama.

Nakon ukidanja planske raspodele posvetio se pedagogiji i umetnosti. Kao pedagog je udario temelje razvoja opštetehničkog vaspitanja na prostoru Jugoslavije, a od 1964. godine radio je kao nastavnik na Višoj pedagoškoj školi u Novom Sadu na Katedri za tehničko vaspitanje.

Umetničko stvaralaštvo

Paralelno se razvijao kao umetnik. Na početku karijere bavio se slikarstvom da bi ubrzo svoje trajno opredeljenje našao u sferi umetničke keramike.

Njegove keramoskulpture svedene figurativnosti čine opus pod nazivom „Keramička menažerija”, koji je tematski vezan za riblji i ptičiji svet bačkih kanala i bara i tradicionalnu arhitekturu tog prostora.

Pored ovog, Rajčetić je razvijao i opus posvećen razvoju kosmičkih tehnologija, pod nazivom „Simboli mog vremena“ i opus „Ratnici“ koji se tematski oslanjao na kulturno-istorijsku baštinu Kosova.

U svetu keramike bio je poznat kao odličan poznavalac keramičke tehnologije. Kao izraz ovog njegovog htenja osamdesetih godina prošlog veka nastao je opus pod nazivom „Mehaničke i termička metarmofoze“.

Ostavio je značajan trag na polju sinteze likovnih i primenjenih umetnosti sa arhitekturom i bio je jedan od aktivnijih učesnika pokreta Sinteze - oblika javne umetnosti koji se pojavio sredinom pedesetih godina prošlog veka na prostoru Vojvodine i Jugoslavije.

Od 1965. godine je član Udruženja likovih umetnika primenjenih umetnosti i dizajnera Vojvodine (UPIDIV).

Izlagao je na svim važnijim izložbama iz oblasti umetničke keramike u zemlji i inostranstvu. Dela mu se nalaze u brojnim privatnim i muzejskim zbirkama. Dobitnik je niza nagrada i priznanja. U Žablju i u Batanji (Mađarska) se nalaze njegovi legati.