Dvor u srednjovekovnoj Srbiji
Dvor je u srednjovekovnoj Srbiji bio mesto boravka vladara ili drugih velikodostojnika ali je pre svega predstavljao mesto vršenja vladalačkih dužnosti. Prema srednjovekovnim shvatanjima smatralo se da je dvor bio tamo gde je boravio vladar i odakle je vršio vlast. Iz tog razloga teško je govoriti o stalnoj prestonici jer je gotovo svaki vladar imao veći broj različitih boravišta koja su bila različitog karaktera, od utvrđenih gradova do vojnih logora sa šatorima.
Najraniji dvorovi u srpskim srednjovekovnim državama o kojima piše Konstantin Porfirogenit poznati su samo po imenu i najvećim delom ih nije moguće precizno ubicirati (Ston, Praprat, Dostinika). Od 12. veka povećava se broj izvornih podataka o dvorovima. O boravištu srpskih velikih župana u Rasu sačuvano je više izvornih podataka a niz arheoloških istraživanja upotpunila su sliku o ovoj ranoj rezidenciji srpskih srednjovekovnih vladara. Nakon kraljevskog krunisanja Stefana Prvovenčanog 1217. godine Srbija je imala kraljevski dvor čija lokacija nije do sada utvrđena. Poznat je kompleks rezidencija oko jezera na Kosovu koje je danas isušeno. Značajne promene u dvorskom životu, pre svega u dvorksom ceremonijalu donelo je carsko krunisanje Stefana Dušana 1346. godine. Vremenom se dvor srpskih srednjovekovnih vladara sve više vezuje za boravak u gradovima što je posebno karakteristično za poslednje srpske srednjovekovne vladare despota Stefana Lazarevića i Đurđa Brankovića.
