Dejan Manjak
| Dejan Manjak | |
|---|---|
 Freska u Kučevištu | |
| Lični podaci | |
| Datum smrti | posle 1333. |
| Grob | manastir Kučevište |
| Porodica | |
| Supružnik | moguće Vladislava |
| Potomstvo | moguće Dmitar i Jovan |
| vojvoda | |
| Period | oko 1333. |
Dejan Manjak (umro posle 1333) je bio srpski plemić i vojvoda iz vremena vladavine Stefana Dušana (1331-1355).
Biografija[uredi | uredi izvor]
Dejana Manjka u izvorima srećemo u povelji kralja Dušana izdatoj u Pologu 22. januara 1333. godine. Dubrovčani su pretendovali na Ston i Pelješac još od završetka rata sa Branivojevićima. U skladu sa mirovnim sporazumom iz 1328. godine nisu ih osvojili. Ban Stefan Kotromanić je zauzimao sve više teritorija na obali što ga je dovelo u sukob sa Mletačkom republikom (1331). Bosanski ban bio je stvarni gospodar Huma, ali je Ston priznavao vrhovnu vlast srpskog kralja. Dubrovčani su se obratili obojici. Glavni Dušanov poverenik bio je Nikola Buća, ali su u pregovorima učestvovali i Vojinovići. Dušan se odrekao teritorije na krajnjem zapadu svoje države koju je teško mogao i braniti. Povelju o prodaji Stona izdao je januara 1333. godine u Pologu. Milten Draživojević je prešao na stranu srpskog kralja nakon prodaje Stona. Dubrovčani su pored isplate dohotka (8000 perpera i 500 perpera godišnje) morali prihvatiti određene obaveze koje se tiču zaštite pravoslavaca na njihovoj teritoriji. Do tada se Dubrovnik trudio da suzbije pravoslavlje verskom propagandom i agrarnom reformom kojom je srpskom plemstvu oduzimano zemljište. Stonski dohodak srpski vladar primao je do 1350. godine kada ga je ustupio manastiru Svetih Arhangela u Jerusalimu.
Vojvoda Dejan Manjak javlja se kao jedan od svedoka potpisivanja povelje. Po rangu je bio ispod stavioca Miloša, sina vojvode Vojina. Kao svedoci se javljaju i vojvoda Gradislav Borilović, kaznac Baldovin, župan Vratko Nemanjić i knez Grgur Kurjaković. Konstantin Jireček je smatrao da je Dejan Manjak u stvari Dejan, sevastokrator cara Dušana, suprug Teodore Nemanjić i otac Jovana, Konstantina i Teodore Dejanović. Dve freske koje se datiraju u period od 1332. do 1337. godine u manastiru Kučevište, na severnom i južnom zidu, prikazuju Dejana Manjka i njegovu suprugu Vladislavu, zajedno sa sinovima Jovanom i Dmitrom pored cara Dušana i carice Jelene.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- V. Ćorović, Istorija Srba, Dom i škola, Beograd (2006)
- Gabelić, S. „Zabeleške iz Kučevišta” (PDF).