Dragoslav Manić Forski
| Dragoslav Manić Forski | |
|---|---|
 Forski 2019. g. | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 11. septembar 1936. |
| Mesto rođenja | Radoševac, Babušnica, Jugoslavija |
| Datum smrti | 25. mart 2024. (87 god.) |
| Mesto smrti | Radoševac, Babušnica, Srbija |
Dragoslav Manić Forski (Radoševac, kod Babušnice, 11. septembar 1936 — Babušnica, 25. mart 2024) bio je srpski književnik.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Manić je završio osnovnu školu u rodnom selu a gimnaziju u Pirotu 1956. godine. Završio je studije srpskohrvatskog jezika i jugoslovenske književnosti u Nišu na Višoj školi.
Radio je kao nastavnik u osnovnim školama u Kalni, Pirotu, Babušnici i u Nikoličevu.
Pisao je pesme, priče, članke i humorske. Objavljivao ih je u listovima: Sloboda, Politika ekspres, Komunista, Narodne novine, Venac, Bratstvo, Književna reč, Prosvetni pregled.
Napisao je dela: Antologija narodnih lužničkih pesama 1974. godine, Pečalbari 1974. godine[1], Iz đačkih dnevnika 1976. godine, Lužnička narodna baština 1980. godine, Jesen života 1983. godine, Tanja 1984. godine, Samovanja 1986. godine, Na ognjištu 1986. godine, Priče i lutka, Lužnica - monografija u slici i reči 2001. godine[2], Gradište.
Dobitnik je Vukove nagrade 1989. godine, priznanja Najdraži učitelj 1988. godine, diplome Puškin, povelje Karađorđević, nagrade opštine Odžaci Zlatokosa boginja i nagradu opštine Boljevac Koprijan.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Dragoslav Manić Forski - Pečalbari
- ^ „Čitač knjiga”. Arhivirano iz originala 25. 06. 2017. g. Pristupljeno 26. 11. 2018.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Živković - Hristić, Leksikon pisaca Jugoslavije, 1998
