Emanuel Maša Muanović
| Emanuel Maša Muanović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1880. |
| Mesto rođenja | Karlovci, Austrougarska |
| Datum smrti | 1944. |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
Emanuel Maša Muanović (Karlovci, 15. avgust 1880 — Beograd, 1944) bio je srpski slikar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Potiče iz karlovačke zemljoradničke porodice, od oca Petra i majke Ane.[1] Završio je osnovnu školu i gimnaziju u rodnom mestu. Od 1895. godine učio je slikanje u Beogradu, u Kutlikovoj umetničkoj školi. Studirao je početkom 20. veka slikarstvo u Minhenu i Petrogradu.[2]
Bio je i učenik Kiril Kutlika čija je inicijativa za osnivanje Srpske crtačke i slikarske škole u Beogradu 1895. godine, postala temelj razvoja umetničkih škola u Srbiji. Njegova škola je bila prva škola na našim prostorima sa redovnim upisom učenika. Polaznici Kutlikove škole posle završenih studija u Minhenu, Pragu ili Parizu pored Emanuela Muanovića bili su i Kosta Milićević, Nadežda Petrović, Borivoje Stevanović, Dragomir Glišić, Ljubomir Ivanović i drugi. Posle smrti Kirila Kutlika celokupni inventar njegove umetničke škole preuzeo je Rista Vukanović i zajedno sa svojom ženom Betom Vukanović, i od aprila 1900. godine organizuje u njoj nastavu na modernoj osnovi. Jedan od polaznika njegove škole bio je i Emanuel Muanović. Iz te škole razvila se kasnije Beogradska umetnička škola.
U mladosti je Muanović bio poznat kao "boem i sevdalija". Bavio se ilustrovanjem predratnih knjiga i časopisa. Često je Maša slikao je pejzaže kao naš poznati impresionista Mališa Glišić, gustim, pastuoznim, skoro reljefnim namazima boja. U Narodnom muzeju Srbije čuva se i nekoliko njegovih karikatura.
Boravio je krajem 1926. godine u Parizu na specijalnom usavršavanju u izradi bareljefa. Priredio je 1927. godine sa kolegom Vojinovićem-Pelikanom,[3] izložbu u somborskom sokolskom domu. "Ratnički muzej" u Beogradu je 1932. godine posedovao celu galeriju portreta srpskih vojvoda iz Velikog rata. To je bilo njegovo umetničko delo.[4] Godine 1936. dobio je na predlog predsednika opštine beogradske mesto "čuvara zgrada na bivšoj pijaci Dušanovac".[5] Tako je rešio stambeno pitanje i plaćao opštini malu kiriju. Izradio je svoj autoportet 1943. godine. Umro je u Beogradu 1944. godine.
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Grad Kraljevića Marka, 1913. -
Motiv sa Krfa, 1916. -
Dositejev licej, 1924. -
Portret mlade žene, 1925. -
Kafana Kičevo, 1925. -
Muškarac u profilu -
Žena i muškarac bez lica -
Portret žene -
Grad Kraljevića Marka, ulje na platnu
_-_Portret_Mlade_%C5%BDene,_1925.jpg)
_-_Kafana_Ki%C4%8Devo,_1925.jpg)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Sveske" - Društva istoričara umetnosti Sr Srbije", Beograd 1980.
- ^ U. Rajčević. „Emanuel Muanović-Maša (1880— 1944)", Sveske Društva istoričara umetnosti Srbije 11—12 (Beograd 1981).
- ^ "Vreme", Beograd 27. april 1927.
- ^ "Pravda", Beograd 18. novembar 1932.
- ^ "Beogradske opštinske novine", Beograd 25. jun 1936.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Arhiv Jugoslavije - slike[1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (12. jul 2012)
- Muzej Grada Smedereva[2]
- Narodni muzej - izložba [3] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (11. jun 2013)
- Srpsko Geografsko Društvo - medalja [4]
