Kinematoskop
Kinetoskop je stari izložbeni uređaj. Dizajniran je za prikazivanje filmova koje gleda pojedinac u jednom trenutku kroz mali prozor (rupicu) na vrhu uređaja.
Etimologija[uredi | uredi izvor]
Naziv kinematoskop je stvoren na osnovu grčkog izraza "kinema-matos" i (engl. kinematics), što znači nauka o kretanju tela ne uzimajući u obzir njihovu materijalnost (čisto kretanje)[1].
Istorijska pozadina[uredi | uredi izvor]
Pre nego što je, uopšte, Edison izumeo kinetoskop 1888. godine, jedan korak napred ka filmu je već bio učinjen. Načinio ga je dr Koleman Selers II iz Filadelfije, Pensilvanija, koji je 1861. godine izmislio i patentirao kinematoskop (motoskop), mašinu na ručni pogon s palicom za okretanje, kako bi slike postale žive. Ovaj se uređaj smatra suštinskim otkrićem u istoriji bisokopa. To je bila prva mašina koja je omogućavala iluziju o pravim ljudima koji se kreću. Za razliku od zoetropa, koji je patentiran 1833. godine, fenakistoskopa, fantaskopa i ostalih izuma koje su razni inovatori stvarali za prikazivanje pokretnih objekata, kinematoskop je bio prvi koji je prikazivao prave ljude, a ne samo animirane objekte[2][3].
Princip rada[uredi | uredi izvor]
Ovaj patent je označen kao “poboljšanje u prikazivanju stereoskopskih slika”, gde je Koleman primeio stereoskopiju na već postojeći princip igračke fenakistoskopa koristeći rotirajući disk.
Selers je postavio svoju decu da poziraju za fotografisanje u svojoj fabrici u Filadelfiji kako bi napravio niz fotografija s njima. Te fotografije je stereoskopski proizveo pomoću kamere sa dvostrukim sočivom.
Niz stereografskih slika hronološki složenih po sukcesivnim fazama delovanja su montirane na disk sa palicom za rotiranje i posmatraju se kroz proreze. Ovi prorezi prolaze ispod stereoskopskog okulara. Slike su bile vidljive unutar kutije u kojoj se nalaze i nisu bile projektovane na platno.
Kolman Selers II je rekao o svom izumu:
„Moj izum se sastoji od uvećanog prikaza ogromnog broja slika kako pojedinačnih motiva, tako i grupnih motiva, a koje su uslikane simultano i sukcesivno u veoma kratkom intervalu, koje se veoma brzo izmenjuju, ne delujući konfuzno za oko posmatrača. Gledalac će verovati da gleda samo jednu sliku, koja se postepeno menja zbog sukcesivnih izmena oblika i pozicije objekta na njoj, a koje se u stvari dešava iz jedne slike u drugu. Čak i pod pretpostavkom da postoji manji vremenski interval u kojem se objekat ne prikazuje, konstanta svetlosnog učinka na oko će popuniti tu prazninu u prikazu. Pomoću ovog mog aparata sada sam posebno u mogućnosti da reprodukujem kretanje povorke, vojne manevre, pa čak i grimase na ljudskim licima”[4].
Nasleđe[uredi | uredi izvor]
Kinematoskop Kolmana Selersa II se iz današnjeg ugla može posmatrati kao grubi prototip modernih uređaja za reprodukciju pokretnih objekata, kao što su biograf, kinetoskop i svi ostali koji su kasnije patentirani[5].
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „The History of the Discovery of Cinematography”. Arhivirano iz originala 17. 06. 2017. g. Pristupljeno 26. 6. 2017.
- ^ „The Kinetoscope”. Pristupljeno 26. 6. 2017.
- ^ „COLEMAN SELLERS (1827 - 1902)”. Arhivirano iz originala 17. 03. 2013. g. Pristupljeno 26. 6. 2017.
- ^ Croy, Homer (1918). How Motion Pictures are Made. New York: Harper. Pristupljeno 26. 6. 2017.
- ^ „Franck Furness - Coleman Sellers”. Pristupljeno 26. 6. 2017.