Milan Đorđević (novinar)
| Milan Đorđević | |
|---|---|
 Dr Milan Đorđević | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. oktobar 1845. |
| Mesto rođenja | Ruma, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 27. septembar 1884. (38 god.) |
| Mesto smrti | Ruma, Austrougarska |
| Novinarski rad | |
| Novine | Zastava |
Milan Đorđević (Ruma, 10. oktobar 1845 - Ruma, 27. septembar 1884) bio je srpski profesor, advokat i novinar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Gimnaziju je pohađao u Sremskoj Mitrovici, Novom Sadu i Segedinu, gde je i maturirao 1865. godine. Potom studira filozofiju u Pešti, Beču i Pragu, i stiče zvanje doktora filozofije 1869. godine. Tokom studija bio aktivan u srpskim omladinskim udruženjima Sloga (Segedin), Preodnica (Pešta) i Zora (Beč).
U novosadkoj Realnoj gimnaziji predavao 1870, a u Srpskoj pravoslavnoj velikoj gimnaziji 1871-1872. držao nastavu iz svetske istorije i geografije. Iz političkih razloga prešao u Beograd, i tamo se posvetio novinarstvu. Zajedno sa Vladislavom Kaćanskim izdavao je u Beogradu list Branik koji se bavio političkim temama (1873—1875). Takođe je sarađivao u Pravdi, listu "za sve grane pravnih nauka".
U Novi Sad se vraća 1876. i preuzima dužnost urednika Zastave, dok je Svetozar Miletić bio u zatvoru. Uporedo sa Zastavom izdavao je u Novom Sadu nedeljni list za zabavu i pouku Zavičaj (1878). Zbog slabog interesovanja čitalačke publike list je ugašen nakon 26 brojeva.
Kada se 1880. Miletić ponovo uključio u politički život i nastavio da uređuje Zastavu, Đorđević se preselio u Rumu i bavio se advokaturom. Biran je i za poslanika na Narodno-crkvenom saboru u Sremskim Karlovcima i u Hrvatskom saboru. U rodnom mestu je 1882. pokrenuo Srpski glas - list za književnost i politiku. U ovom glasilu je zastupao interese Srba u Hrvatskoj, tražeći nacionalno oslobođenje i ujedinjenje srpskog naroda. Poslednji broj Srpskog glasa izašao je 30. decembra 1883. godine.
Ljubavne i rodoljubive pesme i pripovetke objavljivao je u Danici, Matici, Vili, Mladoj Srbadiji. Uređivao je i kalendar Srpski soko (1878-1881). U Letopisu Matice srpske mu je izašao članak Pogled na ekonomski razvitak ljudski (1882). U Beogradu je štampao knjigu Ideja narodnosti sa kulturno-istorijskog pogleda (1872).
Redovan član Matice srpske postao je 1868, a za člana Književnog odeljenja biran je 1871. godine. Nalazio se i u Odboru Književnog odeljenja.[1]
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Neki urednici srpskih novina i časopisa na teritoriji današnje Hrvatske, a ondašnje Austrougarske, nisu imali duži životni vek. Tako je rodom Korčulanin, Srbin katolik Antun Fabris, nakon tamnovanja zbog objavljivanja pesme Bokeška noć u prvom književnom časopisu u Dubrovniku - Srđ, trajno narušio svoje zdravlje i preminuo je u 40. godini života. Katolički Srbin Luko Zore je poživeo 60 godina, a urednik Srpskog glasa u Zagrebu, Milan Đorđević umire u 39. godini.[2] Pavle Jovanović, prvi urednik Srbobrana, koji je također bio u tamnici zbog nekih članaka (kritike austrougarske vlasti u BiH) [3] umire u naponu snage i politikog talenta u 48. godini života.[4] Sava Bjelanović, urednik Srpskog lista, koji je kasnije zabranjen i kasnijeg Srpskog glasa (Zadar) živi do svoje 46. godine. Budislav Budisavljević urednik Novog Srbobrana i Srpskog kola umire, kao i novinar i urednik Srpskoga kola, Milan Grčić, u 42. godini života. Sima Lukin Lazić, vlasnik i urednik lista Vrač pogađač umire u 40. godini.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Enciklopedija Novog Sada. Knjiga 7, Dz-Eg. Novi Sad: Novosadski klub "Dobra vest". 1996. str. 270—271.
- ^ Artuković 2001, str. 103.
- ^ Artuković 2001, str. 120, 126.
- ^ Artuković 2001, str. 107.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Artuković, Mato (2001). Srbi u Hrvatskoj (Kuenovo doba). Hrvatski institut za povijest - podružnica za povijestSlavonije, Srijema i Baranje, Slavonski Brod. ISBN 953-6659-09-3.
