Milan Dukić
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
| Milan Dukić | |
|---|---|
 Profesor Milan D. Dukić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1870 |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1929 |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Naučni rad | |
| Polje | fizika |
| Poznat po | profesor Prve beogradske gimnazije |
| Nagrade | orden Karađorđeve zvezde, orden Svetog Save |
Milan D. Dukić (1870, Beograd — 1929, Beograd) bio je profesor Prve beogradske gimnazije, naučnik i autor udžbenika.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1870. godine kao sin uglednog beogradskog učitelja i dramaturga Dimitrija Dukića. Nakon završene Prve beogradske gimnazije upisuje studije fizike na Liceju a potom i u Beču.
U početku radi kao profesor u Valjevu i Užicu gde puno doprinosi poboljšanju kvaliteta nastave.[1] Kasnije dobija zvanje prosvetnog inspektora u Ministarstvu prosvete.[2]
1906. godine postaje profesor Prve beogradske gimnazije gde predaje fiziku više od dvadeset godina. Važio je za strogog ali pravičnog profesora. Posebno je ostao upamćen po tome što je insistirao na povezivanju gradiva sa svakodnevnim životom. Po rečima njegovih đaka umeo je da im omili fiziku svojim slikovitim primerima. Bio je jedan od prvih profesora koji je organizovao obavezan eksperimentalni rad kao deo redovne nastave.[3]
Bavio se i pisanjem udžbenika od kojih je najupečatljiviji Fizika za više razrede srednjih škola, dugo korišćen kao obavezan nastavni materijal u gimnazijama. Smatra se jednim od boljih udžbenika fizike napisanih u Srbiji.[4]
Predavao je mnogim srpskim velikanima, između ostalih i prestolonasledniku Aleksandru Karađorđeviću.[3]
Jedan je od osnivača Doma za učenike srednjih škola. 1907. godine profesor Dukić ubeđuje Nikolu Pašića da Vlada kraljevine Srbije da svoju punu finansijsku podršku projektu i osnuje tu ustanovu u kući porodice Bogićević u Englezovcu.[5]
Bio je prijatelj Milorada Šapčanina i Stevana Stojanovića Mokranjca.
Nosilac je ordena Karađorđeve zvezde i ordena Svetog Save.[6]
Bio je oženjen Anđelijom Radulović, ćerkom uglednog užičkog prote, čija sestra Milica je bila udata za srpskog političara, predsednika Državnog saveta Kraljevine Jugoslavije, Dragišu Leovca. Njegov sin Dimitrije bio je sudija Vrhovnog suda a sestrić Ivan Atanasijević pionir radio-astronomije.
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Milan je pripadao prvoj generaciji Prve beogradske gimnazije koja je uključivala i ženske đake. Školski drugovi su mu između ostalih bili Dragutin Gavrilović i Boško Čolak-Antić.
Za fiziku se zainteresovao odmalena i vrlo rano počeo da čita ozbiljne udžbenike kakav je bio Fizika profesora Atanasija Stojkovića, prva knjiga iz fizike napisana na srpskom jeziku.
U Beogradu je upoznao Alberta Ajnštajna, sa kojim je razgovarao o nauci.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ dr Stevan Ignjić,Trgovačko-zanatska škola grada Užica do 1914. godine
- ^ Ilija Nikolić, Građani Valjeva u 1903. godini-Pokušaj evidentiranja zvaničnih ličnosti iz sveukupnog života grada u jednoj godini
- ^ a b Spomenica o stogodišnjici Prve muške gimnazije (1839—1939)
- ^ Fizika za više razrede srednjih škola, izradio Milan D. Dukić, profesor Prve beogradske gimnazije, izdavač Geca Kon, Beograd, 1914
- ^ Arhiv Jugoslavije, Materijal ministarstva prosvete- Prepiska profesora Milana D. Dukića sa Nikolom Pašićem u vezi sa osnivanjem Doma za učenike srednjih škola,1907.
- ^ Arhiv Jugoslavije-Nosioci Karađorđeve zvezde i drugih odlikovanja