Mileta Despotović
| Mileta Despotović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | oko 1822. |
| Mesto rođenja | , Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1. januar 1880. (58 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kneževina Srbija |
| Vojna karijera | |
| Služba |  1848-1849 1849-1872 1876-1878 |
| Vojska | Kneževina Srbija Ruska Imperija |
| Rod | konjica |
| Čin | kapetan pukovnik vođa srpskih ustanika u Bosni (1876-1878)[1] |
| Učešće u ratovima | Srpska revolucija 1848—1849. Krimski rat Bosanski ustanak 1876-1878 Bitka kod Sedla |
| Kasniji rad | predstavnik bosanskih Srba na Berlinskom kongresu 1878. |
Mileta Despotović (oko 1822-1880), bio je komandant ustaničkih snaga u bosanskom ustanku 1876-1878, rodom iz Srbije, pukovnik ruske vojske.[1]
Karijera[uredi | uredi izvor]
Srpska revolucija i Krimski rat[uredi | uredi izvor]
Ratujući na strani Stevana Petrovića Knićanina u Mađarskoj 1848-1849, postao je kapetan, a zatim odlazi u Rusiju, gde služi u gardijskoj konjici. U krimskom ratu (1853-1856) vodio je neredovne čete u Vlaškoj i Moldaviji. Penzionisan je 1872.[1]
Bosanski ustanak[uredi | uredi izvor]
Na svoj zahtev primljen je 1876. u srpsku vojsku. Ministarstvo vojno kneževine Srbije uputilo ga je za vođu ustanika u Bosni, gde avgusta 1876. preuzima komandu od Goluba Babića.[1]
Organizaciono je učvrstio ustaničke jedinice, zaveo disciplinu, objedinio komandovanje, uveo uniformu i odlikovanja, pokušavši da obuče i opremi 1.000 ustanika kao regularnu srpsku vojsku.[2] Za odricanje poslušnosti uveo je smrtnu kaznu.[1]
Despotovićeve vojne koncepcije ustanka - voditi rat kao sa regularnom armijom - nisu odgovarale karakteru seljačkog ustanka. Skupština ustanika proglasila ga je sredinom aprila 1877. generalom. Polovinom 1877. došao je u sukob s uglednim ustaničkim vođama, koji uspevaju da suze njegova vrlo široka ovlašćenja, isključivo na vojna pitanja.[1] Zbog njegovog odbijanja da vodi gerilski način rata, na koji su ustanici navikli, ustanici su izgubili Bitku kod Sedla, 4. avgusta 1877, koja je dovela do vojne propastu ustanka.[3]
Bio je protivnik stvaranja ustaničke vlade. Na Berlinskom kongresu učestvovao je kao predstavnik bosanskih ustanika.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ e Gažević, Nikola (1971). Vojna enciklopedija (knjiga 2). Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 410.
- ^ Teinović, Bratislav (2018). „SNABDIJEVANjE USTANIKA U BOSNI 1875–1878.”. Vojnoistorijski glasnik (1): 47—70. ISSN 0042-8442.
- ^ Gažević, Nikola (1975). Vojna enciklopedija (knjiga 8). Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 487—488.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Gažević, Nikola (1971). Vojna enciklopedija (knjiga 2). Beograd: Vojnoizdavački zavod.
- Gažević, Nikola (1975). Vojna enciklopedija (knjiga 8). Beograd: Vojnoizdavački zavod.