Miomir Radosavljević Piki
| miomir radosavljević piki | |
|---|---|
.jpg) Miomir Radosavljević Piki | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1921. |
| Mesto rođenja | Negotin, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 1943. |
| Mesto smrti | Negotin, Srbija |
Miomir Radosavljević Piki (Negotin, 1921 — Salaš, 1943), učitelj, pesnik, muzičar, jedan od organizatora Krajinskog partizanskog odreda, član KPJ, revolucionar i učesnik Narodnooslobodilačke borbe.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Miomir Radosavljević Piki rođen je 1921. godine u Negotinu. Osnovnu školu i Učiteljsku školu završio je u rodnom Negotinu. Bio je učitelj, član i rukovodilac omladinske organizacije u Negotinu, član sreske partijske organizacije i član Omladinske sekcije Udruženja Timočana i Krajinaca u Negotinu.[1]
Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije postao je 1939. godine, a već 1941. primljen je i u Komunističku partiju Jugoslavije.
Jedan je od organizatora demonstracija 27. marta 1941. u Negotinu protiv Trojnog pakta.[2]
Politički rad[uredi | uredi izvor]
Novembra 1939. godine u prisustvu Dobrivoja Radosavljevića Bobija, Ljuba Nešić je formirao prvi aktiv Saveza komunističke omladine Jugoslavije u Negotinu čije su rukovodstvo činili: Miomir Radosavljević Piki, tada učenik Učiteljske škole u Negotinu, Aca Patlidžanović, učenik gimnazije i Milić Nastić Odža, obućarski radnik.[3]
Kada je 30. marta 1941. godine u Negotinu formirano mesno rukovodstvo SKOJ−a za Miomir Radosavljević Piki, tada već u ilegali, izabran je za rukovodioca. U rukovodstvu su pored njega bili i Dragoljub Stevanović Milinko i Stojanka Radosavljević Nataša, Pikijeva sestra.[4]
Početkom jula iste godine postao je i član rukovodstva negotinske partijske organizacije. Prisustvuje sastanku u Badnjevu kod Negotina, kojim je rukovodio Ljuba Nešić i na kojem je dogovoreno da se počne sa pripremama za formiranje Krajinskog partizanskog odreda.
Na prvom sastanku boraca Krajinskog partizanskog odreda, 16. avgusta 1941. u stroju je zajedno sa još 17 boraca bio i Miomir Radosavljević Piki. U drugoj polovini septembra 1941. Piki postaje član Štaba Krajinskog partizanskog odreda, zadužen za kulturno−prosvetni rad.
Posle stradanja Krajinskog partizanskog odreda na Stevanskim livadama, kada ginu Ljuba Nešić, Stefanija Mihajlović, Rade Nedeljković i drugi, Miomir Radosavljević Piki, zajedno sa Stanojem Gačićem i Ivanom Gligorijevićem ostaje, sa oružjem, ilegalno na terenu Timočke i Negotinske krajine.[4] Krije se u Rajcu kod strica koji nije simpatizer pokreta, a najveći deo vremena u toku zime 1941/1942. provodi u šumama i podrumu svog strica. I onako nežnog zdravlja postaje težak plućni bolesnik, a zbog slabe ishrane i nemogućnosti da se leči sve je više iscrpljen. [5]
Krajem 1941. godine povezuje se sa sreskim komitetom KPJ. U martu 1942. sestra Stojanka Radosavljević Nataša povezuje ga sa Brankom Popovićem, članom Okružnog komiteta. Vraća se u Rajac i nastavlja lečenje kod simpatizera pokreta. U leto 1942. sa Momčilom Rankovićem formira u Rajcu pet borbenih grupa. Pozadinskim radom se bavi sve do proleća 1943. kada na ovaj teren dolazi novoformirani Krajinski partizanski odred. Sa njim Piki odlazi na teren Zaječara i Knjaževca gde se prebacuje kao borac u Timočko−zaglavski partizanski odred i učestvuje u akcijama. U borbi kod Troglan−bare i Krente je ranjen i zdravlje mu je ponovo narušeno. S jeseni odlazi na teren Negotinske krajine i kreće se oko sela Mokranja, Čubre i Negotina.[5]
Četnici su ga uhvatili u blizini Salaša, 31. decembra 1943. godine i zaklali zajedno sa Jakšom Saveljićem, sudijom iz Salaša. [6]
Stvaralaštvo[uredi | uredi izvor]
Miomir Radosavljević Piki je po pričama saboraca bio izuzetno talentovan muzičar i pesnik. Decembra 1941. u Krajinskom partizanskom odredu komponovao je pesmu „Otadžbina”, koja je počinjala stihovima: „Omladina cele zemlje bije sada krvavi boj”.[7] Zabeleženi su i stihovi:
| „ | „Stoj majko, daj mi tu pušku, teror neću da gledam
nit krvavo žito fašisti da uzmu ja ne dam u redove partizana, drugovima idem sad, za narod ću da se borim, nek i poginem mlad. Šta mari, osvetiće me, smrt jednog rađa sto novih.” |
” |
Spomen obeležja[uredi | uredi izvor]
Negotinskim prvoborcima, među kojima je i Miomir Radosavljević Piki i njegova sestra Stojanka Radosavljević Nataša, podignuta je na ulazu u negotinsko groblje Spomen kosturnica.
Na njihovoj kući u ulici Stojanke Radosavljević 12 u Negotinu u kojoj je 1939. održan prvi sastanak napredne omladine Negotina postavljena je 1959. Spomen ploča.[8]
Njegovim imenom nazvana je i jedna od ulica u Negotinu.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Perić, Milan (1973). Negotin i Krajina - Radnički pokret od 1871. do 1941. Negotin: Zajednica kulture SO Negotin, Novinska ustanova „Timok” Zaječar. str. 127.
- ^ Blagojević, Božidar (1988). Negotin i Krajina od 1941. do 1944. Negotin: RO Muzej Krajine i Istorijski arhiv Krajine, Ključa i Poreča. str. 20.
- ^ Perić, Milan (1973). Negotin i Krajina - Radnički pokret od 1871. do 1941. Negotin: Zajednica kulture SO Negotin, Novinska ustanova „Timok” Zaječar. str. 138.
- ^ a b Žikić Jovan, Đuričić Mihajlo, Stojanović Božidar i Brzulović Slobodan (2011). Pa se pamti - Negotinska krajina 1940—1945. Negotin: Savez boraca Narodnooslobodilačkog rata opštine Negotin, Štamparija „Tercija” Bor. str. 135. ISBN 978-86-87041-06-6.
- ^ a b Grupa autora (1970). Šezdeset godina Učiteljske škole u Negotinu. Negotin: Učiteljska škola „Savo Dragojević”. str. 96.
- ^ Stanković, Momčilo (1997). Nikad pobeđeni. Negotin: Muzej Krajine Negotin. str. 117.
- ^ Perić, Milan (1969). Hronologija radničkog i narodnooslobodilačkog pokreta u Krajini, Ključu i Poreču 1871—1945. Negotin: Istorijski arhiv Negotin, Kladovo, Majdanpek i Novinska ustanova „Timok” Zaječar. str. 61.
- ^ Plavšić, Nikola (2014). Krajinska spomenica žrtava u ratovima Srbije 19. i 20. veka. Negotin: Istorijski arhiv. str. 300. ISBN 978-86-84187-36-1.