Moša Alkalaj
 | Ovaj članak je siroče zato što nijedan članak ne vodi ka njemu. Ako možete, dodajte veze ka ovom članku u relevantnim člancima Pogledajte kako se menja strana za pomoć, ili stranu za razgovor. Uklonite ovu poruku kada završite. (oktobar 2024) |
Moša Alkalaj | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 5. maj 1878. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1942. (63/64 god.) |
| Mesto smrti | Logor Sajmište, Nacistička Nemačka |
| Univerzitet | Medicinski fakultet Univerziteta u Beču |
| Zanimanje | lekar |
| Roditelji | Avram Alkalaj |
Moša Bukus Alkalaj (Beograd, 5. maj 1878 — Logor Sajmište, 1942) bio je jugoslovenski lekar i sanitetski potpukovnik vojske Kraljevine Jugoslavije.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Doktor Moša Bukus Alkalaj rođen je 5. maja 1878. godine u beogradskoj jevrejskoj porodici Avrama Alkalaja za vreme Kneževine Srbije.
Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu. Diplomirao je medicinu na Medicinskom fakultetu u Beču 21. decembra 1904. godine, a potom se specijalizovao za bolesti uha, grla i nosa. Vojni rok služio je u Stalnoj vojnoj bolnici od 1903. do 1904. godine, a u periodu od 1907. do 1908. volontirao je na Odeljenju za bolesti uha, grla i nosa Opšte državne bolnice u Beogradu. Od 1906. do 1920. radio je kao privatni lekar.
Učestvovao je u sva tri rata u periodu od 1912. do 1918 godine. Bio je trupni lekar 12. pešadijskog puka I poziva 1912, dok je u Drugom balkanskom ratu vodio centralnu ambulantu u Prizrenu. Tokom Balkanskih ratova imao je čin kapetana II, a zatim I klase. Sa 12. pukom učestvovao je u Prvom svetskom ratu do 1916. godine. Godine 1914 bio je ranjen prilikom eksplozije granate na položaju Tabanovce, u Mačvi za vreme rada u pukovskom previjalištu.
Na Solunskom frontu radio je u II poljskoj bolnici Šumadijske divizije I poziva od 1916 do 1917. godine, zatim je premešten u Jugoslovenski puk u Bizerti gde je bio i lekar u vojnom logoru Nador. Po povratku u Solun, od 1918. do 1919. godine bio je šef otorinolaringološkog odeljenja bolnice „Prestolonaslednik Aleksandar”.
Posle rata radio je kao šef ušnog odeljenja Opšte vojne bolnice u Beogradu. Aprila 1920. godine postavljen je za honorarnog lekara Glavne vojne bolnice. Tokom 1924. godine u istoj ustanovi je angažovan kao kontraktualni lekar, da bi od 1932. bio zaposlen kao činovnik. Penzionisan je novembra 1938 godine. Osim za medicinu veoma se interesovao za strane jezike. Pored nemačkog, francuskog, portugalskog i španskog, poznavao je i arapski jezik, prevodio je i sa grčkog jezika. Kao stručnjak za engleski jezik sarađivao je na izdanju Oksfordskog srpsko-engleskog rečnika. Doktor Alkalaj je za život bio dobitnik mnogih odlikovanja Kraljevine Srbije i Kraljevine Jugoslavije.[1] Doktor Alkalaj je za vreme Drugog svetskog rata i Holokausta bio zatvoren logoru Sajmište gde je u logorskoj bolnici, smeštenoj u paviljonu „Zadužbine Nikole Spasića” radio kao lekar i tu verovatno preminuo, 1942. godine.[2]
Dela
[uredi | uredi izvor]- Primena Sarel-ove metode kod bolesti i povreda uva u ratu
- Istorija srpskog vojnog saniteta: Naše sanitetsko iskustvo
Odlikovanja
[uredi | uredi izvor]
Medalja za revnosnu službu (1913)
Krst milosrđa
Orden Svetog Save V reda
Orden Crvenog krsta
Albanska spomenica- Orden Svetog Save IV reda
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Aleksandar Nećak, 2011, str. 11
- ^ Z. Nikolić (16. 3. 2016). „Beogradske priče: Beogradski sajam bio jeziv logor smrti”. Novosti.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Nećak, Aleksandar (2011). Znameniti Jevreji Srbije. Beograd: Savez jevrejskih opština Srbije. ISBN 978-86-915145-0-1.
- Dača, David (2019). Moja Jalija. Beograd: Čigoja štampa. ISBN 978-86-531-0494-8.
