Orlovsko polesje
| Orlovsko polesje | |
|---|---|
IUCN kategorija II (nacionalni park) | |
 Bizoni se hrane tokom zime u Orlovskom polesju | |
.jpg)  | |
| Mjesto | Orlovska oblast Rusija |
| Najbliži grad | Karačev |
| Koordinate | 53° 17′ N 35° 18′ E / 53.283° S; 35.300° I |
| Površina | 777 km² |
| Osnovano | 1994. godine |
Orlovsko polesje (rus. Орловское Полесье) je nacionalni park i zaštićeno područje u Rusiji.[1]
Nalazi se u središnjem delu Centralne ruske visije, u Orlovskoj oblasti, na površini od 77,745 ha. Osnovan je po dekretu Ruske Vlade broj 6, 9. januara 1994. godine.[1]
Geografija[uredi | uredi izvor]
Nacionalni park Orlovsko polesje nalazi se na raskrsnici dve prirodne klimatske zone - širokolisnatih šuma i šumske stepe.
Teritorija parka je brdovita ravnica. Površina je uzdignuta i ispresecana rečnim dolinama, šljunkovima i slivovima.
Rečni sistemi u parku pripadaju slivu reke Oke. Glavna reka je Vitebet. U parku postoje izvori, što dovodi do brojnih tokova.
Vegetacija[uredi | uredi izvor]
U nacionalnom parku prevladavaju mešovite šume. Flora u parku obuhvata više od 860 vrsta, uključujući 173 vrste retkih i ugroženih biljaka.
Najčešće su:
- beli bor
- evropska smreka
- hrast
- breza
- lipa
- jasika
- javor
- jasen
- jova
Samo na teritoriji parka nalazi se više od 30 retkih i zaštićenih biljaka, od kojih su neke:
- vodeni orašak
- sremuš
- Pulsatilla patens
- sibirski iris
- čuvarkuća
- carska kruna
- mesečnica
Životinjski svet[uredi | uredi izvor]
Zbog raznolikosti i bogatstva faune, nacionalni park je jedinstven. Postoji 267 vrsta kičmenjaka, od kojih su najveći broj ptica 174 vrste, 49 vrsta sisara, 26 vrsta riba, 11 vodozemaca, 7 gmizavaca. Od kojih su neke:
- veliki tetreb
- lještarka
- crna žuna
- stepska lasica
- poljska jarebica
- stepski mrmot
- prepelica
- obični jelen
- los
- obični ris
- srna
- divlja svinja
- dabar
- vidra
- vizon
- bizamski pacov
Fauna nacionalnog parka obuhvata 87 vrsta retkih životinja. Od kojih su neke:
- mnemozina
- dugonosa kečiga
- crni orao
- orao kliktaš
- suri orao
- zmijar
- crna roda
- veliki svrašak
- evropski bizon
- Nyctalus lasiopterus
Na teritoriji parka živi 208 bizona, koji su navedeni u Crvenoj knjizi, a takođe je u toku i rad na obnavljanje populacije sibirske vodenkrtice — stare endemske vrste u Rusiji.
Prema zimskoj registraciji u januaru 2012. god. na teritoriji parka je živelo 173 (uključujući dvadesetak mladih rođenih u 2011. god.).
Istorijske legende[uredi | uredi izvor]
Orlovsko polesje je kraj legendi. Jedna od njih govori o ruskom zaštitniku Iliji Muromecu kako je u Orlovskim šumama ubio Slavuja-razbojnika, koji je mogao da ubija putnike svojim moćnim zviždukom.
U književnosti[uredi | uredi izvor]
U orlovskom polesju je smeštena radnja zbirke pripovedaka Lovčevi zapisi, Ivana Turgenjeva.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Orlovskoye Polesye, a profile
