Patriša Lokvud

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Patriša Lokvud
Američka pesnikinja Patriša Lokvud govori na događaju Univerziteta u Pensilvaniji povodom pokretanja književnog bloga Twit Crit.
Lični podaci
Datum rođenja(1982-04-27)27. april 1982. (42 god.)
Mesto rođenjaFort Vejn, Indijana, SAD
Književni rad
Najvažnija delaNo One Is Talking About This, Priestdaddy, Rape Joke

Patriša Lokvud (engl. Patricia Lockwood, Fort Vejn, Indijana, SAD, 27. april 1982) je američka pesnikinja, romanopisac i esejista. Njen debitantski roman iz 2021. godine, No One Is Talking About This (Ovo niko ne pominje), osvojio je nagradu Dilan Tomas. Njeni memoari Priestdaddy iz 2017. osvojili su Turberovu nagradu za američki humor. Njene zbirke poezije uključuju Motherland Fatherland Homelandsexuals, značajnu knjigu New York Times Notable Book-a iz 2014. Od 2019. radi kao urednik u Londonskom pregledu knjiga.

Ona je poznata po tome što radi u različitim žanrovima i između njih. „Vaš rad može da pređe u oblik koji ljudi prave za vas“, rekla je za Slate u intervju 2020. "Ili možete pokušati da razbijete taj oblik." [1] Godine 2022. dobila je nagradu Američke akademije za umetnost i književnost Morton Dauven Zabel za svoj doprinos na polju eksperimentalnog pisanja. [2]

Lokvud je jedini pisac sa beletrističnim i publicističkim delima koje je The New York Times izabrao za 10 najboljih knjiga godine. Sa četiri godine, ona takođe drži rekord za najkraći period između ponovljenih pojavljivanja na listi. [3]

Kirkus Reviews ju je nazvao „naš vodič za prevazilaženje razmišljanja o internetu kao o stvari odvojenoj od stvarnog života i prave umetnosti“, a Garden Gun: „boginja avangarde“. [4]

Rani život[uredi | uredi izvor]

Lokvud je rođena u Fort Vejnu, Indijana. [5] Ima četvoro braće i sestara. [6] Njen otac Greg Lokvud pronašao je religiju dok je služio kao pomorac na nuklearnoj podmornici u Hladnom ratu. Njegovo preobraćenje ga je prvo dovelo do luteranske crkve, zatim do njene službe i konačno do rimokatolicizma. [7] Godine 1984. zatražio je rukopoloženje kao oženjeni katolički sveštenik od tadašnjeg nadbiskupa Svetog Luisa Džona Meja prema posebnoj pastoralnoj odredbi koju je izdao Papa Jovan Pavle II 1980. godine. Lokvud je stoga imala retko iskustvo odrastanja u katoličkom župnom domu, kao deo tradicionalne američke uže porodice, ali sa sveštenikom kao ocem. [8] Lokvud je odrastala u Sent Luisu, Misuri i Sinsinatiju, Ohajo, [9] pohađajući tamošnje parohijske škole, ali nikada nije išla na koledž.[10]

Karijera[uredi | uredi izvor]

„Udala se sa 21, jedva da je ikada imala posao i, po njenom pričanju, izgleda da je svoj odrasli život provela u prustijanskom stavu, pišući satima svakog dana sa svog 'radnog kreveta'“, navodi se u profilu u The New York Times Magazine.[11] Tokom tog perioda, od 2004. do 2011, Lokvudove pesme su počele da se naširoko pojavljuju u časopisima uključujući The New Yorker, Poetry i London Review of Books.

Tviter[uredi | uredi izvor]

Godine 2011, Lokvud se pridružila Tviteru i tamo je privukla pažnju svojom komedijom i poetikom, uključujući ironičnu formu „seksa“ koju je ona stvorila, [12] njeno povezivanje sa Weird Twitter pokretom [13] i svojim odanim sledbenicima. The Atlantic je uvrstio Lokvud na svoju listu „Najboljih tvitova svih vremena“, gde je ona bila jedini autor dva puta. [14] Kao odgovor na Lokvudov popularni tvit ".@parisreview So is paris any good or not", The Paris Review je dva puta objavio recenzije Pariza.[15] [16]

Balloon Pop Outlaw Black[uredi | uredi izvor]

2012. godine, mala štamparija Octopus Books je objavila Lokvudovu prvu zbirku poezije, Balloon Pop Outlaw Black. Chicago Tribune je pohvalio delo zbog njegove „divljačke inteligencije“. [17] Zbirku su na kraju godine uvrstili The New Yorker [18] i Pitchfork Media [19] i postala je jedan od najprodavanijih naslova indi poezije svih vremena.[11] Na naslovnoj strani nalazi se originalna umetnička dela karikaturistke Lize Hanavalt.[20]

"Šala o silovanju"[uredi | uredi izvor]

U julu 2013, veb-sajt opšteg interesa The Awl objavio je Lokvudovu pesmu u prozi "Rape Joke" (Šala o silovanju) [21] koja je brzo postala viralna senzacija. Pesma razvija lično iskustvo koje je Lokvud imala sa 19 godina u širi komentar kulture silovanja.[6] The Guardian je napisao da je pesma „ležerno probudila interesovanje generacije za poeziju“. [22] Fondacija za poeziju proglasila je pesmu „svetski poznatom“. [23] Pesma je izabrana za izdanje serije Najbolja američka poezija 2014. i osvojila je nagradu Puškart. Od tada je prevedena na više od 20 jezika.[24]

Motherland Fatherland Homelandsexuals[uredi | uredi izvor]

Penguin Books je 2014. objavio drugu Lokvudovu zbirku poezije, Motherland Fatherland Homelandsexuals. Na naslovnoj strani knjige nalaze se originalniji Hanavaltovi radovi. Kritičar The New York Times Dvajt Garner pohvalio je knjigu zbog njenih „neizbrisivih detalja nalik na snove“. [25] Stefani Bert, koja je pisala za The New York Times Book Review, hvalila ga je kao „u isto vreme ljutiju i zabavniju, više prilagođenu našem vremenu i bizarniju, nego što većina poezije ikada može da dobije“. [26] The Stranger je nazvao Motherland Fatherland Homelandsexuals „prva prava knjiga poezije koja je objavljena u 21. veku“. [27] Rolling Stone je uključio Lokvuda i knjigu na svoju vruću listu za 2014, a The New York Times ju je nazvao zapaženom knjigom.[28]

Sveštenik[uredi | uredi izvor]

Riverhead Books je objavio Lokvudove memoare Priestdaddy (Sveštenik) u maju 2017.[29] Knjiga, koju je The New York Times nazvao „električna” i The Washington Post ” „izvanredna”, opisuje njen povratak kao odrasle osobe da živi u očevom župnom domu i bavi se pitanjima porodice, verovanja, pripadnosti i ličnosti.[10] U julu 2017, Imagine Entertainment je objavio da je izabrao Priestdaddy za plan da se napravi kao TV serija. [30] Memoari su proglašeni za jednu od 10 najboljih knjiga u 2017. od strane The New York Times Book Review, jednom od najboljih knjiga godine The Washington Post, The Boston Globe, The Chicago Tribune, The Sunday Times, The Guardian, The New Yorker, The Atlantic, New York, Elle, NPR, Amazon [31] Publishers Weekly, između ostalih, bio je finalista Kirkusove nagrade, a nagrađen je nagradom Turber za američki humor 2018. godine. [32] Times je 2019. uvrstio knjigu na svoju listu „50 najboljih memoara u proteklih 50 godina“, [33] a Guardian ju je proglasio jednom od 100 najboljih knjiga 21. veka. [34]

Ovo niko ne pominje[uredi | uredi izvor]

Riverhead Books je objavio Lokvudov debitantski roman,No One Is Talking About This (Ovo niko ne pominje), u februaru 2021. Istovremeno ga je objavio Bloomsbury u Velikoj Britaniji. [35] Knjiga prati interakcije neimenovane protagonistkinje sa virtuelnom platformom pod nazivom „portal“. Pišući za The New York Review of Books, Clair Wills je hvalila roman kao "posvećenog Ostinovog društveno-literarnog stila — roman zapažanja, ukršten sa memoarima o porodičnoj krizi i napisan kao pesma u prozi, prožeta metaforom." [36] U The Wall Street Journal, Emili Bobrov je nazvala roman „umjetnim“ i „intimnim i dirljivim portretom ljubavi i tuge“. [37] Osvojila je nagradu Dilan Tomas 2022. godine, ušla je u uži izbor za Bukerovu nagradu 2021. i bila je jedna od 10 najboljih knjiga New York Times u 2021. [38]

Eseji i kritike[uredi | uredi izvor]

Lokvudovi eseji i književna kritika, pre svega u London Review of Books, sakupljeni su u seriji The Best American Essays i predstavili radove autora uključujući Virdžiniju Vulf, Džoun Didion i Rejčel Ingals. [39] The New Yorker je nazvao Lokvudovu „čarobnjakom recenzentom“, a The Paris Review ju je slavio kao „kulturnu kritičarku na vrhuncu moći“. [40] Hvaleći njeno „fino razmišljanje“ i „svrsishodnu komediju“, Vajat Mejson u The New York Times Magazine je zaključio: „Ništa vas neće naterati da čitate književnu kritiku“ ako Lokvud ne može.[41]

Lični život[uredi | uredi izvor]

Lokvud je obolela od KOVID-19 u martu 2020. godine, a od februara 2021. i dalje je živela sa dugim simptomima KOVID-a.[42] Udata je za Džejsona Kendala, „novinara, dizajnera i urednika“.[43]

Lokvud je priznala da je veći deo drugog dela No One Is Talking About This (Ovo niko ne pominje) inspirisan događajima iz stvarnog života oko njene nećakinje Lene, prve osobe kojoj je in utero dijagnostikovan Proteusov sindrom. [44]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Fikcija[uredi | uredi izvor]

  • No One Is Talking About This (Ovo niko ne pominje) (Riverhead Books, 2021)

Dokumentarna literatura[uredi | uredi izvor]

  • Priestdaddy (Sveštenik) (Riverhead Books, 2017)

Poezija[uredi | uredi izvor]

Zbirke[uredi | uredi izvor]

  • Balloon Pop Outlaw Black (Octopus Books, 2012)
  • Motherland Fatherland Homelandsexuals (Penguin Books, 2014)
  • Penguin Modern Poets 2, Controlled Explosions: Michael Robbins, Patricia Lockwood, Timothy Thornton (Penguin Books, 2017)

Spisak pesama[uredi | uredi izvor]

Naslov Godina Prvi put objavljeno
What Is the Zoo for What 2013. The New Yorker; 28. oktobar 2013; tom 89, broj 34, strane 56–57.
The Ode on a Grecian Urn 2017. Poetry; 1. septembar 2017; Poetry
Government Spending 2013. Poetry; 1. decembar 2013; Poetry
Love Poem Like We Used to Write It 2011. The New Yorker; 28. novembar 2011; The New Yorker
Rape Joke 2013. The Awl; 25. jul 2013; The Awl
How Do We Write Now 2018. Tin House; 10. april 2018; Tin House
The Hypno-Domme Speaks, and Speaks and Speaks 2013. Poetry; 1. decembar 2013; Poetry
Jewel Thief Movie 2017. Poetry; 1. septembar 2017; Poetry
The Arch 2012. Poetry; 1. april 2012; Poetry
The Pinch 2017. The Awl; 16. mart 2017; Poetry

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Kois, Dan (6. 10. 2020). „You Could Make This Place Beautiful”. Slate (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-10-06. 
  2. ^ Fedor, Ashley (11. 3. 2022). „2022 Literature Award Winners”. American Academy of Arts and Letters (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-03-13. 
  3. ^ „The 10 Best Books of 2021”. Wikipedia (na jeziku: engleski). 20. 12. 2021. Pristupljeno 2021-12-20. 
  4. ^ „No One Is Talking About This”. Kirkus Reviews (na jeziku: engleski). 30. 11. 2020. Pristupljeno 2020-11-30. 
  5. ^ Parker, James (maj 2017). „Poet on the Edge”. The Atlantic (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-05-10. 
  6. ^ a b [GATTI, T. In the name of the father. New Statesman. 146, 5368, 16-17, May 26, 2017.] ISSN 1364-7431
  7. ^ Laity, Paul (2017-04-27). „Priestdaddy by Patricia Lockwood review – a dazzling comic memoir”. The Guardian (na jeziku: engleski). ISSN 0261-3077. Pristupljeno 2017-05-10. 
  8. ^ Kelly, Kevin (11. 8. 2011). „Unusual path leads Father Lockwood to K.C.”. The Catholic Key. Pristupljeno 2017-05-10. 
  9. ^ Jerkins, Morgan (1. 5. 2017). „Patricia Lockwood: The Poet Laureate of Twitter”. Rolling Stone. Pristupljeno 2017-05-10. 
  10. ^ a b Garner, Dwight (2017-05-03). „Patricia Lockwood Is a Priest's Child (Really), but 'From the Devil'”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2017-05-10. 
  11. ^ a b Lichtenstein, Jesse (2014-05-28). „The Smutty-Metaphor Queen of Lawrence, Kansas”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2017-05-10. 
  12. ^ „Patricia Lockwood's Sext Poems Will Make You LOL”. Huffington Post (na jeziku: engleski). 2012-01-24. Pristupljeno 2017-05-10. 
  13. ^ Notopoulos, Katie; Herrman, John (5. 4. 2013). „Weird Twitter: The Oral History”. BuzzFeed (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-05-10. 
  14. ^ Bump, Philip. „The Best Tweets of All Time, According to Us”. The Atlantic (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-05-10. 
  15. ^ Piepenbring, Dan (9. 1. 2014). „At Last, We Answer Patricia Lockwood's Excellent Tweet”. The Paris Review (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-05-10. 
  16. ^ Piepenbring, Dan (31. 1. 2018). „Paris, Reviewed”. The Paris Review (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2018-01-31. 
  17. ^ Robbins, Michael (16. 12. 2012). „Poetry in neglect”. Chicago Tribune (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-05-10. 
  18. ^ Frere-Jones, Sasha (2012-12-20). „Best Books of 2012, P.S.”. The New Yorker. Pristupljeno 2017-05-10. 
  19. ^ Brown, Austin (31. 12. 2012). „Guest List: Best of 2012”. Pitchfork (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 2016-02-05. g. Pristupljeno 2017-05-10. 
  20. ^ „Let's Help Patricia Lockwood Get a Tramp Stamp, Shall We?”. Harriet: The Blog. Poetry Foundation. 24. 10. 2012. 
  21. ^ Lockwood, Patricia (2013-07-25). „Rape Joke”. The Awl. Arhivirano iz originala 2017-05-14. g. Pristupljeno 2017-05-10. 
  22. ^ Groskop, Viv (2013-07-26). „Rape Joke: what is Patricia Lockwood's poem really saying?”. The Guardian (na jeziku: engleski). ISSN 0261-3077. Pristupljeno 2017-05-10. 
  23. ^ Foundation, Poetry. „Patricia Lockwood 'Rape Joke' Poem Is World-Famous”. Harriet: The Blog. Pristupljeno 2017-05-10. 
  24. ^ „Fiction Book Review: The Pushcart Prize XXXIX: Best of the Small Presses, 2015 Edition by Edited by Bill Henderson, with the Pushcart Prize editors. Pushcart, $19.95 trade paper (650p)”. Publishers Weekly (na jeziku: engleski). ISBN 978-1-888889-73-4. Pristupljeno 2017-05-10. 
  25. ^ Garner, Dwight (2014-05-28). „Patricia Lockwood's 'Motherland Fatherland Homelandsexuals'”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2017-05-10. 
  26. ^ Burt, Stephanie (2014-07-18). „Patricia Lockwood's 'Motherland Fatherland Homelandsexuals'”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2017-05-10. 
  27. ^ Constant, Paul (9. 7. 2014). „The Most Modern Poet”. The Stranger. Pristupljeno 2017-05-10. 
  28. ^ The New York Times (2014-12-02). „100 Notable Books of 2014”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2017-05-10. 
  29. ^ Rooney, Kathleen (1. 5. 2017). „Patricia Lockwood's memoir, 'Priestdaddy,' is smart, funny and irreverent”. Chicago Tribune (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-05-08. 
  30. ^ Gajewski, Ryan (6. 7. 2017). „Patricia Lockwood's Memoir 'Priestdaddy' Optioned by Imagine Television”. The Wrap. Pristupljeno 6. 7. 2017. 
  31. ^ „The 20 Best Books of 2017, According to Amazon's Editors”. Bustle (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2017-11-08. 
  32. ^ „2018 THURBER PRIZE FOR AMERICAN HUMOR WINNER”. Thurber House (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 2018-12-06. g. Pristupljeno 2018-12-06. 
  33. ^ „The 50 Best Memoirs of the Past 50 Years”. The New York Times (na jeziku: engleski). 26. 6. 2019. Pristupljeno 2019-06-26. 
  34. ^ „The 100 Best Books of the 21st Century”. The Guardian (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-09-14. 
  35. ^ „Bloomsbury Wins Auction for Lockwood's "Miraculous" Debut Novel”. The Bookseller (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-09-16. 
  36. ^ Wills, Clair. „Bildungsonline”. The New York Review of Books (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-02-06. 
  37. ^ Bobrow, Emily. „Life in the Slipstream”. The Wall Street Journal (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-02-06. 
  38. ^ „No One Is Talking About This | The Booker Prizes”. thebookerprizes.com (na jeziku: engleski). 16. 2. 2021. Pristupljeno 2021-09-22. 
  39. ^ „The Best American Essays 2021”. The Best American Essays. Arhivirano iz originala 23. 10. 2021. g. Pristupljeno 28. 7. 2021. 
  40. ^ „Monsters, Monkies, and Maladies”. The Paris Review (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2019-12-16. 
  41. ^ „How Mary-Kay Wilmers Became Britain's Most Influential Editor”. The New York Times (na jeziku: engleski). 24. 10. 2019. Pristupljeno 2019-12-16. 
  42. ^ „Patricia Lockwood: The Internet Dominates Our Lives, So Why Not Our Fiction?”. Lit Hub. 18. 2. 2021. Pristupljeno 6. 6. 2022. 
  43. ^ Kellaway, Kate (30. 4. 2017). „Patricia Lockwood: 'I'm a show-off, a clown'”. The Observer. Pristupljeno 6. 6. 2022. 
  44. ^ Westenfeld, Adrienne (16. 2. 2021). „Patricia Lockwood: 'In the Face of Tragedy, Patricia Lockwood Found the Real World Again'”. Esquire. Pristupljeno 22. 2. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Патриша_Локвуд&oldid=26652303”