Pozorište Jelisejskih polja

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Pozorište Jelisejskih polja (francuski izgovor: ​[teɑtʁ de ʃɑ̃z‿elize], fr.Théâtre des Champs-Élysées) je mesto za izvođačke umetnosti i popularna izvođenja, koje se nalazi u aveniji Montenj 15 u Parizu. Nalazi se u blizini Jelisejskih polja, po kojoj je i nosi ime. Njegova istoimena glavna sala može da primi do 1.905 ljudi, dok manja sala može da primi 601 osobu, odnosno 230 ljudi.

Po narudžbini Gabrijela Astruka, pozorište je građeno od 1911. do 1913. po nacrtima braće Ogista Perea i Gistava Perea prema šemi Henrija van de Veldea[1] i postalo je prvi primer arhitekture u stilu ar dekoa u gradu.[2] Manje od dva meseca nakon otvaranja, Teatar je bio domaćin svetske premijere Obred proleća Ruskog baleta, što je izazvalo jedan od najpoznatijih pobuna publika u istoriji klasične muzike.[3][4]

Trenutno pozorište prikazuje oko tri opere godišnje, uglavnom barokna ili kamerna dela koja više odgovaraju skromnoj veličini njegove scenske i prostorka za orkestar. Takođe ima važnu koncertnu sezonu. To je matična lokacija Nacionalnog orkestra Francuske i Orkestra Lamuru, a služi i kao francuska baza za Bečku filharmoniju.

Arhitektura[uredi | uredi izvor]

Pozorište je izgrađeno od armiranog betona i ima pravougaone forme, prave linije i dekoraciju pričvršćenu spolja na ploče od mermera i štukature, što je radikalno odstupanje od stila secesije,[5][6][7] i za to vreme šokantno jednostavnog izgleda.

Betonska konstrukcija zgrade nije bila samo stilski izbor. Uslovi podzemlja i blizina Sene učinili su beton neophodnim. Henri van de Velde je bio početni arhitekta, koji je dao ostavku kada je postalo jasno da su izvođači radova, braća Pere, imali daleko dublje razumevanje armiranobetonske konstrukcije od njega, iako Peretovi nisu bili licencirani arhitekti i imali su drugog projektanta, Rogera Bouvarda, koji potpisuje planove.[8]

Zgrada uključuje spoljašnji reljef Antoana Burdela, kupolu Morisa Denia, slike Eduara Vijara i Žaklin Marval i scensku zavesu Ker-Zavijer Rasel. U zgradi se nalaze dve manje scene, pozorište Comédie des Champs-Élysées theatre na trećem spratu i Studio des Champs-Élysées na petom spratu.

Zgrada se smatra značajnim delom moderne arhitekture,[9] i od 1957. je istorijski spomenik Francuske.

  • Spoljašnji pogledi
  • Perspective view
    Fotografija zgrade
  • Ulična fasada sa reljefima Antoana Burdela
    Ulična fasada sa reljefima Antoana Burdela
  • Skulpturalni reljefi Antoana Burdela
  • The Muses Running to Apollo and Apollo at his Meditation
    Muze trče Apolonu i Apolon tokom svoje meditacije
  • Unutrašnjost glavne sale
  • View of the auditorium and stage
    Pogled na gledalište i scenu
  • Stage
    Pozornica
  • Ceiling
    Plafon

Pozorište je služilo kao lokacija za nekoliko filmova i muzičkih spotova.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Hanser 2006, pp. 258–262; Theatre des Champs Elysees, the ideal representation of the architectural design of Auguste Perret Arhivirano 2012-07-18 na sajtu Wayback Machine oboulo.com
  2. ^ Renault, Christophe and Lazé, Christophe: Les Styles de l'architecture et du mobilier, (2006), Editions Jean-Paul Gisserot, page 113
  3. ^ Stravinsky's Le sacre du printemps makes its infamous world premiere Arhivirano 2017-02-19 na sajtu Wayback Machine at History.com
  4. ^ Stravinsky's Le sacre at 90 Arhivirano 2011-06-28 na sajtu Wayback Machine Classical Net
  5. ^ Texier 2012, str. 126–127
  6. ^ Keiichi Tahara, Art Nouveau Architecture, 2000
  7. ^ Pitt, Charles (1992), 'Paris' in The New Grove Dictionary of Opera, ed. Stanley Sadie (London) ISBN 0-333-73432-7
  8. ^ Colllins 2004, str. 188
  9. ^ Hanser 2006, str. 258–262

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Позориште_Јелисејских_поља&oldid=25606312”