Presečena humka Ostojićevo
 Presečena humka
|
|
 | |
  |
|
| Naziv humke ili grupe: | Presečena humka |
|---|---|
| Kodni naziv: | BAN045 |
| Tip: | Tumul, kurgan |
| Lokacija (opština): | |
| Tradicionalni naziv: | Nema |
| Poreklo naziva: | Nema |
| Istorijski period: | III-I.vek p. n. e.—III.vek |
| Epoha: | Nepoznato |
| Poreklo (kultura): | |
| Dimenzije (približno): | 60×53 m |
| Visina (približno): | 2 m (danas) |
| Materijal: | Zemlja |
| Stanje: | Loše |
| Arheološki istraženo: | Ne |
Bezimena humka prikazana na nekim starim mapama[1] kod Ostojićeva u Banatu, presečena je i delom uništena 1857.[2] gradnjom pruge Segedin–Kikinda.[3][4]
Zanimljivo je da uprkos presecanju šinama, humka se i dalje vidi, međutim ostatak njenog materijala se razvlači na širokoj površini, kao deo njive koja se intenzivno preorava, a drugi, nešto zaštićeniji deo je pod voćnjakom.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Mape Austrougarskih vojnih premera Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. decembar 2015), 1763-1887 (Military Mapping Survey of Austria-Hungary)
- ^ Stefan Milankov: Kikinda Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. januar 2017) – istorija grada
- ^ Nada Boroš: Istorija pruge Velika Kikinda – Veliki Bečkerek – sajt ilovezrenjanin (Odlomak iz knjige „Banat je kao priča“, Zrenjanin 2011)
- ^ „125. godina železničke pruge V. Kikinda - V. Bečkerek”. Arhivirano iz originala 02. 01. 2017. g. Pristupljeno 01. 01. 2017.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Nikola Tasić (1983): Jugoslovensko Podunavlje od indoevropske seobe do prodora Skita - Posebna izdanja Balkanološkog instituta (Srpska akademija nauka i umetnosti) knj. 17.; Matica srpska, Odeljenje društvenih nauka, Novi Sad – Balkanološki institut SANU, Beograd
- Bogdan Brukner, Borislav Jovanović, Nikola Tasić (1974): Praistorija Vojvodine – Monumenta archaeologica Vol. I (knjiga 3 Monografije Instituta); Institut za izučavanje istorije Vojvodine - Savez Arheoloških Društava Jugoslavije. Novi Sad (English summary/text at pages 425-484)
