Radoje Knežević
| Radoje Knežević | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ministar Dvora Radoje Knežević stiže u Englesku 1941. | |||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||
| Datum rođenja | 20. avgust 1901. | ||||||||||||
| Mesto rođenja | Stragari, Kraljevina Srbija | ||||||||||||
| Datum smrti | 22. jun 1983. (81 god.) | ||||||||||||
| Mesto smrti | Montreal, Kanada | ||||||||||||
| Religija | Pravoslavac | ||||||||||||
| |||||||||||||
Radoje Knežević (Stragari, 20. avgust 1901 — Montreal, 22. jun 1983)[1] bio je srpski političar i profesor. Knežević je bio ministar Dvora Kraljevine Jugoslavije (od 1941). U međuratnom periodu bio je profesor i član Upravnog odbora Demokratske stranke. Bio je učesnik u organizovanju vojnog puča 27. marta 1941. godine. Posle uspešno izvršenog puča imenovan je za ministra dvora. Za vreme Aprilskog rata zajedno sa kraljem Petrom II i vladom Dušana Simovića napustio je 1941. zemlju i ostao u emigraciji nakon završetka Drugog svetskog rata. U toku rata bio je na strani organizacije Dragoljuba Mihailovića.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Otac Lazar bio je profesor, majka Mileva, rođ. Veljković. Osnovnu školu pohađao je u Kruševcu (1907—1911) a gimnaziju u Beogradu (1911—1914). U Prvom svetskom ratu otišao je u Francusku i školovanje nastavio u Fontenblou (1916). Diplomirao je francuski jezik i književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Radio je kao srednjoškolski nastavnik u Kruševcu, Splitu i Beogradu. Sredinom 30-ih godina je objavio više udžbenika francuskog jezika: Francuska čitanka za V i VI razred srednjih škola, Francuska čitanka za VII i VIII razred srednjih škola, Francuska gramatika za srednje škole (1937).[2]
Predavao je književnost, francuski jezik i nacionalnu istoriju Petru II Karađorđeviću od 1935. do 1937, kada je penzionisan zbog sukoba sa ministrom prosvete. Reaktiviran je i vraćen na posao 1939. Bio je član Izvršnog odbora Demokratske stranke i istaknuti član Srpskog kulturnog kluba (SKK).
Kao jedan od vodećih civilnih organizatora puča u martu 1941. i zahvaljujući dobrim vezama u SKK i Demokratskoj stranci, održavao je vezu između Generalštaba, opozicionih stranaka i intelektualne elite. U vladama Dušana Simovića i Slobodana Jovanovića bio je ministar Dvora u Beogradu, Jerusalimu i Londonu (mart 1941—jul 1943). Do ponovnog penzionisanja bio je izvanredni poslanik i opunomoćeni ministar emigrantske vlade u Portugaliji (1943—1944).[3]
Godine 1943. profesor Knežević predlaže kralju da se vrati u zemlju i stavi na čelu pokreta Draže Mihailovića.
Dva predavanja profesora Radoja Kneževića snimio je major Nikola Kosić na svom radiju u Americi (1956. i 1971):
Ja sam za Jugoslaviju samo zato, kaže Knežević, da bi moje selo i vaše selo bilo u istoj državi...[4]
Suđen je na Beogradskom procesu (u odsustvu).
Bio je veliki pobornik Draže Mihailovića i Ravnogorskog pokreta u emigraciji i sa svojim bratom Živanom je bio saradnik u nekoliko značajnijih listova. Bio je urednik lista Glas kanadskih Srba od 1964. do 1974. godine.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srpski biografski rečnik, tom 5, Matica srpska, Novi Sad godine, odrednica „Knežević, Radoje L.“. 2011. ISBN 978-86-7946-085-1. str. 101-102.., COBISS.SR 266200327
- ^ Biljana Stikić, Nastava francuskog jezika u Srbiji između dva svetska rata: didaktičko-metodički aspekat. 2016, Novi Sad. ISBN 978-86-920561-1-6.
- ^ http://www.maticasrpska.org.rs/stariSajt/biografije/biografije_sbr5.pdf
- ^ IZ AMERIČKE FONETIKE NIKOLE KOSIĆA
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
