Ruđer II Sicilijanski

Ruđer II Sicilijanski
Ruđer II Sicilijanski
Lični podaci
Datum rođenja	(1095-12-22)22. decembar 1095.
Mesto rođenja	Mileto,
Datum smrti	26. februar 1154.(1154-02-26) (60/61 god.)
Mesto smrti	Palermo,
Porodica
Supružnik	Elvira od Kastilje, kraljica Sicilije, Sibylla of Burgundy, Beatrisa od Retela
Potomstvo	Ruđer III od Apulije, Tancred, Prince of Bari, Alfonso of Hauteville, Vilijam I Sicilijanski, Konstanca od Sicilije, Simon, Prince of Taranto
Roditelji	Ruđer I Sicilijanski Adelaida del Vasto
Dinastija	Otvil
Vojvoda Apulije i Kalabrije
Prethodnik	Vilijam II Apulijski
Naslednik	Vilijam I Sicilijanski
Grof Sicilije
Prethodnik	Simon Sicilijanski
Kralj Sicilije
Naslednik	Vilijam I Sicilijanski

Ruđer II Sicilijanski (ital. Ruggero II di Sicilia; Mileto, 22. decembar 1095 — Palermo, 26. februar 1154) je bio prvi kralj Sicilije (1130—1154). Kraljevina Sicilija je tada obuhvatala Siciliju i jug Italije.

Najpre je bio grof Sicilije 1105, zatim je postao vojvoda Apulije 1127, a 1130. je postao prvi kralj Sicilije. Ujedinio je sve teritorije, koje su osvojili Normani u jedno kraljevstvo.

Dolazak na vlast na jugu Italije

Kada je Vilijam II Apulijski umro 1127. bez naslednika Ruđer je polagao pravo na sve Otvilske posede na poluostrvu i feudalnu vlast nad Kapuom. Papa je bio protiv ujedinjenja Sicilije i Apulije.

Ruđer postaje kralj Sicilije

Papa se zalagao 1127. za krstaški rat protiv Rućera II Sicilijanskog, pa je stvorio neuspešnu koaliciju protiv njega. Već u avgustu 1128. papa je bio prinuđen da postavljanjem prizna Ruđera vojvodom Apulije i Kalabrije. Do 1129. Ruđer je skršio otpor barona i gradova, tako da je septembra 1129. priznat i od Napulja, Kapue i ostalih. Ruđer je zatim započeo sa uvođenjem reda.

Kada je 1130. umro papa Honorije III usledili su dvostruki izbori za papu. Inoćentije II je pobegao u Francusku, a Ruđer je podržavao antipapu Anakletija II. Ruđer je nagrađen krunom za tu podršku, pa 27. septembra 1130. Ruđer postaje, papinom bulom, kralj Sicilije. Krunisan je u Palermu na Božić 1130. godine.

Dukat kralja Ruđera II iz 1140.

Pobune na poluostrvu

Pokrenut je rat, koji je trajao oko 10 godina. Tvorac cistercitskog reda Bernard od Klervoa je podržavao papu Inoćentija II, pa je stvorio veliku koaliciju protiv antipape Anakletija II i Ruđera Sicilijanskog. Koaliciji su se pridružili kralj Francuske Luj VI, kralj Engleske Henrik I i car Lotar III. U međuvremenu se pobunio i jug Italije. Ruđer je smirio pobunu u Apuliji, ali pobunjenici su zauzeli papski Benevento. Ruđer ja nakon poraza od pobunjenika napustio jug Italije i pobegao na Siciliji. Car je došao do Rima da bi bio krunisan i posle toga je otišao, tako da su pobunjenici ostali bez očekivane pomoći. Do jula 1134. Ruđer je prisilio većinu pobunjeničkih kolovođa da se pokore. Jedino je princ Kapue pobegao, pa Rućer postavlja svog sina Alfonsa na tron Kapue.

Ponovo je car Lotar III skupio saveznike protiv normanskog kraljevstva. Piza, Đenova i Vizantija su se bojali jačanja normanskog kraljevstva, pa se udružuju protiv Ruđera. Pizansku flotu je predvodio svrgnuti princ Kapue i iskrcao se u Napulju 1135. Pobunjenici su čuli da je Ruđer bolestan, pa su se nadali lakoj pobedi. Zauzeli su tvrđavu Aversa i dosta teritorija oko Napulja. Jedino je Kapua odolevala pobunjeničkim napadima. Ruđer se iskrcao sa kraljevskom armijom kraj Salerna i povratio je sve teritorije osim Napulja.

Carska invazija

Saracenski lukovi i vizantijski mozaici u Palatinskoj kapeli, kraljevskoj kapeli normanskih kraljeva. Izgrađena je tokom vlasti kralja Ruđera II Sicilijanskog

Velika carska vojska dolazi 1136. godine. Predvodili su je car Lotar III i vojvoda Bavarske Henrik Ponosni. Carska armija je uz pomoć pobunjenika opsedala Salerno. Ruđer je ostao na Siciliji. Salerno se predao, a posle toga carska vojska sa pobunjenicima kreće južnije u Apuliju. Juna 1137. Lotar III je nakon opsade zauzeo Bari. Nakon osvajanja Apulije car se vraća u Nemačku.

Nakon odlaska carske vojske, Rućer II se iskrcava u Kalabriji, da povrati zauzete teritorije. Ne samo da je povratio teritorije, nego je i Serdžije VII Napuljski priznao Ruđera gospodarem Napulja, čime je prestalo postojati nezavisno napuljsko vojvodstvo. Napulj je time integrisan u normansku kraljevinu.

Ruđer je onda krenuo na Benevento i severnu Apuliju, gde je vojvoda Ranulf II Alifški gubio podršku. Međutim imao je nemačke vojnike i 1.500 vitezova iz Melfija, Tranija, Troja i Barija, koji su bili spremni da se bore. U bici kod Rinjana 30. oktobra 1137. Ruđer II i Serdžije VII Napuljski sukobili su se sa Ranulfovom vojskom. Ruđer II je tu pretrpio veliki poraz. Serdžije VII Napuljski je poginuo, a Ruđer je pobegao sa bojnog polja. Antipapa Anakletije II umire 1138, a Inoćentije II odbija da se pomiri sa kraljem Ruđerom II Sicilijanskim.

Ruđer je ponovo napao u proleće 1138. godine. Uništio je sve pobunjeničke zamkove i pri tome je nakupio veliki ratni plen. Ranulf je pobegao u Troju, ali tu umire 1139. godine.

Konsolidacija kraljevstva

Posle smrti antipape Anakletija II, Ruđer je pokušavao da dobije priznanje od pape Inoćentija II da je on kralj. Papa ne pristaje i napada kraljevstvo Siciliju sa velikom vojskom. Ruđer je u jednoj bici 1139. zarobio papu, pa je poniženi papa bio prisiljen da prizna Ruđera kraljem Sicilije, Apulije i Kapue. Precizne granice kraljevstva Sicilije određene su tek 1144. godine. Te zemlje će sledećih sedam vekova predstavljati kraljevstva Sicilije i Napulja ili još kasnije Kraljevstva Dve Sicilije.

Posle toga 1139. predaje se Bari sa svojih 50.000 stanovnika iza velikih zidina. Nakon zauzimanja južne Italije Ruđer donosi niz zakona 1140. i stvara centralizovanu vlast. Smanjio je moć vazala, koji su se dotad stalno bunili. Vlast dolazi u ruke sicilijanske birokratije. Kada je centralizovao vlast stvorio je i novi novac dukat, nazvan po vojvodstvu Apuliji.

Period mirne vlasti

Postao je jedan od najvećih kraljeva Evrope. U Palermu je Ruđer okupio oko sebe najučenije ljude raznih nacija. Kraljevina Sicilija je postala vodeća pomorska sila Mediterana. Moćna flota je izvršila seriju osvajanja na afričkoj obali (1135—1153). Tripoli je zauzet 1146, a rt Boan 1148. godine. Ta osvajanja su izgubljena tokom sledećeg kralja i nikad nisu bila integralni deo kraljevstva.

Drugi krstaški rat (1147—1148) pružio je Ruđeru II Sicilijanskom priliku da obnovi napade na Vizantiju, koja je bila tradicionalni normanski neprijatelj. Ruđer nikad nije sam išao u pohod protiv Vizantije. Njegov admiral je 1147. napao Krf. Krf je kapitulirao zahvaljujući ponuđenom mitu i nezadovoljstvu zbog velikih vizantijskih poreza. Otišli su do Peloponeza, gde su opljačkali Atinu. Posle toga su se pokrenuli prema jonskim ostrvima. Razarali su duž Eubeje i Korintskog zaliva sve do Tebe, gde su opljačkali manufakture svile i sav tekstil. Odneli su to u Palermo i stvorili su bazu za sicilijansku industriju svile.

Tokom 1149. Krf je vraćen pod vizantijsku vlast. Ruđerov admiral je krenuo u kaznenu ekspediciju protiv Carigrada, ali nije mogao da se iskrca. Ruđer je umro 26. februara 1154. godine. Nasledio ga je sin Vilijam I Sicilijanski.

Porodično stablo

4. Tankred od Otvila

2. Ruđer I Sicilijanski

5. Fredisenda

1. Ruđer II Sicilijanski

6. Manfred del Vasto

3. Adelaida del Vasto

Literatura

• Houben, Hubert (2002). Roger II of Sicily: Ruler between East and West. Cambridge University Press. 

Spoljašnje veze

• Ruđer II Sicilijanski, njegovi preci i potomci (jezik: engleski)