Sava Kličković
| Sava Kličković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. decembar 1916. |
| Mesto rođenja | Laćarak, Austrougarska |
| Datum smrti | 1. februar 1990. (73 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ |
Sava Kličković (Laćarak, 7. decembar 1916 - Beograd, 1. februar 1990) bio je doktor prava, esejista, pesnik i basnopisac.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Sava Kličković je završio osnovnu školu u Laćarku. Gimnaziju je pohađao u Sremskoj Mitrovici (1927 – 1935). Bio je angažovan u gimnazijskoj književnoj družini “Budućnost”. U to vreme objavljena je, u beogradskom “Vencu” (1933), prva Kličkovićeva pesma “Jutarnje vizije”. Prava je studirao u Beogradu, Beču i Berlinu, gde je 1940. odbranio doktorat pod naslovom “Pojam eksproprijacije”. Radio je kao asistent nemačkog filozofa Karla Šmita. Za vreme Drugog svetskog rata živeo je u Beču. Bio je dugogodišnji spoljnotrgovinski predstavnik u Nemačkoj, SAD, Pakistanu i Meksiku. Putovao je u više od 30 zemalja Evrope, Azije, Afrike i Amerike, govorio je engleski, francuski i nemački. Poeziju, eseje, putopise, basne, stručne oglede iz prava i spoljne trgovine, Kličković je objavljivao u časopisima i drugim publikacijama u zemlji i inostranstvu. Najradije se izražavao kratkim stihom, jezikom basne i zen-priče. “Pustinje”, poetsko-filozofski esej naišao je na izuzetan odjek u književnoj kritici. Dobitnik je prve nagrade časopisa “Gradina” za esej “Benito Sereno”. Kao vrstan poznavalac pisca Hermana Melvila, posle održanog predavanja u Vašingtonu, 1956, proglašen je počasnim članom Melvilovog društva u SAD. Autor jedinstvene teorije basne.[1] Pored književnih i stručnih radova u periodičnim publikacijama (rasprava “Basna kao hologram”, 1988[1]), objavio je dve knjige: Eseji (1977) i Basne (1989). Dr Sava Kličković je preminuo 1. februara 1990. godine u Beogradu.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Dr Sava Kličković, humanista i mislilac ponikao u Laćarku”. sremskenovine. Pristupljeno 14. 6. 2023.