Svjetska konferencija o ljudskim pravima

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Svjetska konferencija o ljudskim pravima održana je u Beču od 14. do 25. juna 1993. godine.[1] Konferenciju je održala Organizacija ujedinjenih nacija. Ovo je bila prva konferencija o ljudskim pravima od kraja Hladnog rata. Glavni rezultat ove konferencije bila je Bečka deklaracija i program akcije.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Iako su Ujedinjene nacije dugo bile aktivne na polju ljudskih prava,[2] Bečka konferencija je bila tek druga svjetska konferencija koja se fokusirala isključivo na ljudska prava. Prva je bila Internacionalna konferencija o ljudskim pravima koja je održana u Teheranu tokom aprila i maja 1968. godine, prilikom čega je obilježena dvadeseta godišnjica Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima.[3][4]

Bečka konferencija je održana kada su bile popularne svjetske konferencije, kada je održan Zemaljski samit u Rio de Žaneiru u junu 1992. godine i Konferencija o svjetskom stanovništvu u Kairu septembra 1994. godine.[3] Nakon toga su uslijedile mnoge druge konferencije.

Konferencija[uredi | uredi izvor]

Svjetskoj konferenciji o ljudskim pravima prisustvovali su predstavnici 171 države i 800 nevladinih organizacija, sa ukupno oko 7.000 učesnika.[3][5] Ova konferencija je bilo najveće okupljanje vezano za ljudska prava ikada.[3] Konferenciju je organizovao ekspert za ljudska prava Džon Pejs.

Prije konferencije bilo je mnogo diskusija o tome šta se moglo, a šta nije moglo reći. Usvojena pravila su navodila da se ne mogu spominjati posebne zemlje ili mjesta na kojima se u tom trenutku dešavaju kršenja ljudskih prava, među kojima su bili tadašnji sukobi u Bosni i Hercegovini, Angoli i Liberiji, i one države koje su izložene stalnim kritikama vezanim za ljudskih prava, poput Kine i Kube.[6][7] Umjesto toga, o kršenjima ljudskih prava trebalo bi razgovarati samo u apstraktnom obliku; to je dovelo do toga da Njujork tajms tvrdi da se konferencija odvijala „u atmosferi koja je neobično uklonjena iz stvarnosti”.[6] Konkretno, s obzirom da se rat u Bosni i Hercegovini odvijao na samo sat vremena letom od Beča, dramatično je svjedočilo da nije došlo do nove ere međunarodne saradnje.[8]

Uprkos pravilima, organizacije i demonstranti na konferenciji rado su pominjali konkretna stalna zlostavljanja širom svijeta, pri čemu su mnogi prikazivali fotografije zločina u pokušaju da nadmaše jedni druge.[9] Jedna osoba, zabrinuta zbog Polisarija i Zapadne Sahare, rekla je: „Teško je to ne primijetiti”.[9]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Norchi, Charles (2004). „Human Rights: A Global Common Interest”. Ur.: Krasno, Jean E. The United Nations: Confronting the Challenges of a Global Society. Lynne Rienner Publishers. str. 87. ISBN 1-58826-280-4. 
  2. ^ „Breaking News, World News and Video from Al Jazeera”. www.aljazeera.com. Pristupljeno 2. 2. 2020. 
  3. ^ a b v g Boyle, Kevin (1995). „Stock-Taking on Human Rights: The World Conference on Human Rights, Vienna 1993”. Ur.: Beetham, David. Politics and Human RightsNeophodna slobodna registracija. Wiley-Blackwell. str. 79. ISBN 0-631-19666-8. 
  4. ^ „Proclamation of Tehran, Final Act of the International Conference on Human Rights, Teheran, 22 April to 13 May 1968”. U.N. Doc. A/CONF. 32/41 at 3 (1968) via University of Minnesota Human Rights Library. Pristupljeno 2. 2. 2020. 
  5. ^ Norchi, Charles (2004). „Human Rights: A Global Common Interest”. Ur.: Krasno, Jean E. The United Nations: Confronting the Challenges of a Global Society. Lynne Rienner Publishers. str. 88. ISBN 1-58826-280-4. 
  6. ^ a b Riding, Alan (14. 6. 1993). „A Rights Meeting, but Don't Mention the Wronged”. The New York Times. str. A3. 
  7. ^ Boyle, "Stock-Taking on Human Rights", p. 81.
  8. ^ Boyle, "Stock-Taking on Human Rights", p. 80.
  9. ^ a b Riding, Alan (16. 6. 1993). „Women Seize Focus at Rights Forum”. The New York Times. str. A3. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Свјетска_конференција_о_људским_правима&oldid=25307461”