Slavko Županski
| Slavko Županski | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Slavko Županski | |||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||
| Datum rođenja | 29. avgust 1880. | ||||||||||||
| Mesto rođenja | Melenci, Austrougarska | ||||||||||||
| Datum smrti | 1959. (78/79 god.) | ||||||||||||
| Mesto smrti | Zrenjanin, FNRJ | ||||||||||||
| Porodica | |||||||||||||
| Supružnik | Anica Županski | ||||||||||||
| |||||||||||||
Slavko Županski (Melenci, 29. avgust 1880 — Zrenjanin, 1959) bio je srpski i jugoslovenski političar. Osnovao je 31. oktobra 1918. godine Srpsko narodno veće u Velikom Bečkereku.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Melencima 29. avgusta 1880. godine, od oca Stefana, seoskog učitelja, i majke Mileve. Nakon završene Srpske velike gimnazije u Novom Sadu upisao je pravni fakultet u Budimpešti i postao pitomac Tekelijanuma. Za vreme studija bio je aktivan član univerzitetske omladine i predsednik Peštanske ujedinjene omladine. Godine 1907. doktorirao je iz oblasti prava i položio advokatski ispit. U Velikom Bečkereku otvorio je advokatsku kancelariju. Sa sveštenikom Dragutinom Mojićem izdavao je „Bečkerečke novine” od 1913. do 1914. kada su zabranjene. Bio je aktivan u Oblasnom odboru narodne omladine i predsednik Okružnog odbora Radikalne stranke. Jula 1914. godine uhapšen je sa mnoštvom istaknutih Srba u Velikom Bečkereku. Nakon hapšenja odveven je u zatvor „Čilag” (Csillagbörtön) u Segedinu, a zatim interniran u Kapuvar. Nakon kraćeg boravka u logoru upućen je u Vršac, kako bi bio upućen na front. Da bi izbegao odlazak u rat, povredio je sebi ruku vojničkim ašovom. Upućen je u vojnu bolnicu u Temišvaru, a zatim u Debrecin, odakle je pušten kući pred kraj rata[1].
Na njegovu inicijativu, u Velikom Bečkereku je 31. oktobra 1918. godine osnovan prvi Srpski narodni odbor na prostoru Vojvodine. Zaslužan je i za osnivanje Centralnog narodnog veća za Vojvodinu u Novom Sadu. Učestvovao je u pripremi dočeka srpske vojske koja je ušla u Veliki Bečkerek 17. novembra 1918. godine. Učestvovao je u radu Velike narodne skupštine u Novom Sadu 25. novembra 1918. godine. Početkom decembra imenovan je za velikog župana Torontalsko-tamiške županije, na čijem čelu ostaje do septembra 1919. godine, kada podnosi ostavku.
U međuratnom periodu aktivno učestvuje u nacionalnim organizacijama. Inicirao je podizanje spomenika kralju Petru I Karađorđeviću u Velikom Bečkereku. Organizovao je proslavu 20-godišnjice oslobođenja Petrovgrada 1938. godine, kao i demonstracije 27. marta 1941. godine u ovom gradu.
Nakon oslobođenja 1944. godine izabran je za predsednika Oblasnog odbora Narodnog fronta. Bio je poslanik u skupštinama AP Vojvodine i NR Srbije. Bio je predsednik Advokatske komore Vojvodine od 1947. godine.
Umro je u Zrenjaninu 1959. godine.[2] Sa suprugom Anicom, rođenom Brašovan, imao je četvoro dece[3].
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vorgić, Dejan (2019). Spomen-kuća Slavka Županskog. Zrenjanin: Narodni muzej Zrenjanin. str. 13. ISBN 978-86-85961-77-9.
- ^ Vanda Vojvodić Micova: Uloga znamenitih ličnosti srednjeg Banata u toku Prvog svetskog rata[mrtva veza]
- ^ Vorgić, Dejan (2019). Spomen-kuća Slavka Županskog. Zrenjanin: Narodni muzej Zrenjanin. str. 14. ISBN 978-86-85961-77-9.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Slavko Županski na sajtu zrikipedija
_-_The_Noun_Project.svg){kind=small} | Ovaj biografski članak je klica. Možete doprineti Vikipediji tako što ćete ga proširiti. |