Срби пре Адама и после њега
| Srbi pre Adama i posle njega. Istorija jedne zloupotrebe: slovo protiv novoromantičara | |
|---|---|
 Naslovna strana drugog dopunjenog izdanja iz 2005. | |
| Nastanak i sadržaj | |
| Autor | Radivoj Radić |
| Zemlja | Srbija |
| Jezik | srpski |
| Izdavanje | |
| Datum | 2003. |
| Klasifikacija | |
| ISBN ? | 978-86-7979-123-8 |
Srbi pre Adama i posle njega. Istorija jedne zloupotrebe: slovo protiv „novoromantičara“ je knjiga Radivoja Radića, srpskog istoričara i univerzitetskog profesora. Knjiga je objavljena 2003, a drugo dopunjeno izdanje objavljeno je 2005. godine u izdanju izdavačke kuće „Stubovi kulture“.
Radić u knjizi analizira i pobija tvrdnje predstavnika Srpske autohtonističke škole, odbačene od strane istoričara kao neosnovane i pseudonaučne. On u knjizi navodi i pobija veliki broj tvrdnji predstavnika ove škole, od kojih su najznačajniji Jovan I. Deretić i Olga Luković-Pjanović, ističući apsurdnost metoda kojima se služe, poput proizvoljnog poigravanja sa lingvistikom[1] i drugih.
Pozadina[uredi | uredi izvor]
„U godinama sankcija, besparice i sveopšte dezorijentacije, pomalo zbunjenom delu populacije godile su priče da smo stariji i bolji od drugih koje je nudila ova neozbiljna družina novoromantičara. Nije uzalud rečeno da je za istinu najteže vreme kada sve može da bude istina“
Početkom devedesetih godina 20. veka postaju popularne teorije koje su bile u potpunom raskoraku sa zvaničnom istorijom. Najznačajniji predstavnici Srpske autohtonističke škole Jovan I. Deretić, Olga Luković-Pjanović, Slobodan Jarčević i drugi, iznose teorije u kojima se, između ostalog, dovodi u pitanje doseljavanje Slovena na Balkan, ističe se da su Srbi „narod najstariji“ i da je srpski jezik pramajka svih jezika, a njihove knjige štampaju se u velikim tiražima.[1] Radić kaže da je u stručnoj javnosti preovlađivalo mišljenje da zastupnicima ovakvih teorija ne treba odgovarati jer im se time samo daje na značaju,[2] ali da im je on odgovorio kako bi „odbranio zanat istoričara“.[3]
Reakcije[uredi | uredi izvor]
Prema pisanju Slobodne Evrope, knjiga je dobro primljena u stručnim krugovima[2] međutim, predstavnici autohtonističke škole reagovali su optuživši Radića da je falsifikator i da radi po diktatu Vatikana. Glas javnosti u svom članku od 14. decembra 2003. navodi da je jedan predstavnik Srpske autohtonističke škole poručio da Radića treba batinati „zbog upropaštavanja naše patriotske istorije“.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Lazić, Slavica. „Srbi nisu „poslednji Vizantinci“ (intervju sa Radivojem Rodićem)”. Pravoslavlje. Arhivirano iz originala 28. 02. 2012. g.
- ^ a b „Srbi pre Adama i posle njega”. Slobodna Evropa.
- ^ a b Istorija zanesenjaka i pokvarenjaka, Glas javnosti
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Radivoj Radić, Srbi pre Adama i posle njega. Istorija jedne zloupotrebe: slovo protiv „novoromantičara“. Stubovi kulture, Beograd. 2005. ISBN 978-86-7979-123-8.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- ISBN :86-7979-123-7 Srbi pre Adama i posle njega[mrtva veza], knjizara.com