Srpsko-cincarsko društvo „Lunjina”
| Srpsko-cincarsko društvo „Lunjina” | |
|---|---|
| Sutsata sãrbeascã-armãneascã Lunjina | |
 logotip društva | |
| Datum osnivanja | 1991. god. |
| Tip | nevladina organizacija |
| Lokacija |  Srbija |
| Sedište | Beograd |
| Službeni jezici | srpski i cincarski jezik |
| Predsednik | Aristotelis Martinović |
| Veb-sajt | Zvanični veb-sajt |
Srpsko-cincarsko društvo „Lunjina” (cinc. Sutsata sãrbeascã-armãneascã Lunjina) je organizacija Cincara u Srbiji čije sedište se nalazi u Beogradu.[1]
Opšte informacije[uredi | uredi izvor]
Sedište organizacije nalazi se u Ulici Majke Jerosine 21/5 u Beogradu, a organizacije je nastala 1991. godine kao rezultat spajanja dve organizacije iz Donje i Gornje Belice, dva cincarska sela u Severnoj Makedoniji.[1][2]
Cilj organizacije je zaštita i očuvanje cincarske manjine u Srbiji, njenih običaja, kulture, jezika, imena i tradicije.[3] Godine 2017. društvo je imalo oko 500 članova.[1] Predsednik organizacije je Aristotelis Martinović.[4] Na cincarskom jeziku, reč lunjina znači „svetlost“. U bliskom rumunskom jeziku, ova reč je lumina.[5]
Većina članova Srpsko-cincarskog društva „Lunjina” su etnički Cincari doseljeni iz Severne Makedonije, a mali broj njih su deo potomaka cincarske zajednice koja je živela vekovima u Srbiji.[6] Organizacija je objavila nekoliko knjiga o cincarskoj gramatici i kompakt disk sa cincarskom muzikom, a izdaje i časopis „Svetlo”, Glasnik srpsko-cincarskog društva.[4][6] Predloženo je da društvo organizuje fakultativne kurseve cincarskog jezika na Filološkom fakultetu u Beogradu.
Članovi Srpsko-cincarskog društva „Lunjina” među retkim su Cincarima u Srbiji koji nastavljaju da aktivno praktikuju i koriste svoj jezik i kulturu. Između 2014. i 2017. ova organizacija je nudila nedeljne kurseve cincarskog jezika, ali su oni prekinuti zbog nedostatka učenika i zamenjeni su sa Anveatsã armaneashti! (Naučite cincarski!), onlajn platforma za učenje cingarskog jezika koja je kreirana u Rumuniji.[7]
Srpsko-cincarsko društvo „Lunjina” zalagalo se za priznavanje Cincara kao nacionalne manjine u Srbiji, ali je to odbačeno jer nisu ispunili minimalni broj ljudi koji zajednica mora imati da dobije ovaj status. Prema njihovim procenama u Srbiji ima između 5.000 i 15.000 ljudi cincarskog porekla, ali prema popisu stanovništa u Srbiji 2011. godine samo su se 243 osobe izjasnile kao etnički Cincari.[8][9]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Jokić Stamenković, Dragana (30. 1. 2017). „Cincari – krvotok Balkana”. Politika (na jeziku: srpski).
- ^ Bodrožić, Marin (23. 8. 2015). „Marin Bodrožić: Povodom odluke da se cincarskoj zajednici ne prizna status nacionalne manjine”. State of Affairs (na jeziku: srpski).
- ^ Živanović, Katarina (22. 2. 2013). „Zrno soli među balkanskim narodima”. Danas (na jeziku: srpski).
- ^ a b Sinanović, Natalija (22. 5. 2021). „Srpsko-cincarsko društvo "Lunjina" čuva jezik i tradiciju "naroda bez otadžbine"” (na jeziku: srpski). Radio Television of Serbia.
- ^ Mutavdžić, Predrag (2010). „On the former and present status of the Aromanian language in the Balkan Peninsula and in Europe”. Komunikacija i Kultura Online (1): 146—161.
- ^ a b Kahl, Thede (2002). „The ethnicity of Aromanians after 1990: the identity of a minority that behaves like a majority”. Ethnologia Balkanica. 6: 145—169.
- ^ Sorescu-Marinković, Annemarie; Mirić, Mirjana; Ćirković, Svetlana (2020). „Assessing linguistic vulnerability and endangerment in Serbia. A critical survey of methodologies and outcomes”. Balcanica (51): 65—104. doi:10.2298/BALC2051065S.
- ^ „Popis stanovništva, domaćinstava i stanova 2011. u Republici Srbiji” (PDF) (na jeziku: srpski). Statistical Office of the Republic of Serbia. Arhivirano iz originala (PDF) 14. 6. 2017. g.
- ^ Ružica, Miroslav (2006). „The Balkan Vlachs/Aromanians awakening, national policies, assimilation”. Proceedings of the Globalization, Nationalism and Ethnic Conflicts in the Balkans and Its Regional Context: 28—30. S2CID 52448884.