Topljenje glečera od 1850. godine

Šejl i ostaci glacijacije na Atabaska glečeru, nakon višegodišnjeg topljenja glečera.

Topljenje glečera od 1850. godine uticalo je na snabdevanje slatkom vodom za navodnjavanje i za domaćinstva, na snabdevanje domaćih životinja i biljaka, koje zavise od vode iz glečera, i dugoročno uticalo na porast nivoa mora. Glaciolozi tvrde da je podudaranje topljenja glečera i povećanje količina stakleničkih gasova očigledan primer trenutnog globalnog zagrevanja. Na planinskim lancima u umerenom pojasu, poput Himalaja, Alpa, Stenovitih planina, Kaskadnih planina i Anda, može se videti veliko topljenje glečera.

Malo ledeno doba je period od 1550. do 1850. godine, kada je svet doživeo nešto hladniju klimu od današnje. Posle toga, do 1940. godine, lednici su počeli da se tope znatno, a onda je do 1980. topljenje usporilo, a negde su lednici počeli da se povećavaju, a od 1980. topljenje lednika se ponovo povećalo, pa čak i ubrzalo. Na Himalajima i Andima, ovo će imati veliki uticaj na vodosnabdevanje velikih populacija. Povlačenje planinskih lednika u Severnoj Americi, Aziji, Alpima, Indoneziji i Africi, u tropskoj i umerenoj klimi Južne Amerike, koristi se kao jasan dokaz porasta svetskih temperatura od sredine 19. veka. Ali nedavno otapanje plimnih i izlaznih lednika na Grenlandu i zapadnoj Antarktiku moglo bi dovesti do porasta nivoa mora, a mnoga obalna područja sveta bi bila ugrožena.

Bilans mase glečera

Ova skica prikazuje bilans mase planinskih lednika od 1970, topljenje je prikazano žutom i crvenom, a porast plavim

Da bi lednici preživeli, balans mase je veoma važan, razlika između područja akumulacije i područja nošenja (topljenje i sublimacija ). Klimatske promene mogu prouzrokovati promene temperature i snežne padavine, pa se menja i bilans mase. Lednik koji ima negativni bilans mase na kraju će se istopiti. Trenutno postoji samo nekoliko glečera koji imaju pozitivan bilans mase, u stvari su blizu ravnoteže.

Glavni pokazatelj topljenja glečera je njegovo proređivanje duž cele dužine, posebno u području akumulacije. Ako lednik počne da se smanjuje u osnovi, možda će i potrajati. Primer je ledenik Easton, koji se smanjio na gotovo polovinu svoje veličine, ali je i dalje stabilan, jer je njegovo područje akumulacije na većoj nadmorskoj visini, gde je hladnije i ima svež sneg. Manji lednici koji nisu na velikim nadmorskim visinama su najugroženiji.

Metode merenja topljenja glečera uključuju palice za zabijanje na njegovim krajevima, korišćenje GPS sistema, pravljenje mape iz vazduha i korišćenje laserskog visinomera .

Ledenjaci u umerenom pojasu

Umereni lednici pružaju se između tropskih predela i polarnih krugova . Ovde susrećemo planinske glečere, lednike u dolinama i male ledene kape, obično na visokim planinskim lancima. Svi ovi lednici su uglavnom na planinskim lancima, poput Himalaja, Alpa, Pirineja, Stenovitih planina, Tihookeanskog obalnog grebena u Severnoj Americi, Patagonskih Anda u Južnoj Americi i planinskih masiva na Novom Zelandu. Što su bliži polarnim krugovima, to su veći. Ovi glečeri su najviše proučavani u poslednjih 150 godina. Poput tropskih lednika, i ovi lednici se uglavnom tope.