Umetničko pozorište
 Logo | |
| Lokacija | London Ujedinjeno Kraljevstvo |
|---|---|
| Konstrukcija | |
| Otvoreno | 5. jun 1913; Pre 107 godina |
| Period aktivnosti | 1913. — danas |
| Arhitekta | P. Morlej Holder |
| Veb-sajt | |
| www | |
Umetničko pozorište (engl. Arts Theatre) je pozorište u Vestminsteru, u centralnom Londonu.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Otvoren je 20. aprila 1927. kao klub za izvođenje predstava, čime su izbegli ograničenost tema od pozorišta. Bila je to jedna od malobrojnih posvećenih, nezavisnih pozorišnih kompanija, koji su rizikovali prikazivajući raznovrsne nove i eksperimentalne predstave. Pozorišni producent Norman Maršal pomenuo ih je kao Drugo pozorište u istoimenoj knjizi 1947. godine.
Pozorište je otvoreno revijom Herberta Fardžeona pod nazivom Piknik, produkcijom Harolda Skota i uz muziku Beverli Nikolsa. Njegova prva važna produkcija bio je Mladi Vudli, Džon van Druten, insceniran 1928. godine, koji je kasnije prikazivan u Savojskom pozorištu, kada je ukinuta zabrana lorda Čemberlena. Godine 1942. Alek Kluns i Džon Hanau preuzeli su vođenje pozorišta i deset godina su režirali predstave. Godine 1946. Kluns se udružio sa Piterom Elstobom kako bi zaradio 20.000 funti, što je predstavljalo finansijsku osnovu pozorišta.[1]
Roni Barker je režirao Crnina priliči Elektri u Umetničkom pozorištu 1955. Glumeo je u brojnim predstavama između 1955. i 1968. godine. U avgustu 1955. godine, Hal je režirao premijeru filma Čekajući Godoa Semjuel Beketa na engleskom jeziku.[2] Ovo je bila važna prekretnica u modernom pozorištu za Britaniju. Nakon toga, od 1956. do 1959. godine, Hal je vodio Umetničko pozorište.
Prema izveštaju Ko je ko u pozorištu (14. i 15. izdanje), između aprila 1962. i januara 1967. Umetničko pozorište bilo je poznato i kao Novo umetničko pozorište.
Od 1967. do 1999. godine Umetničko pozorište je takođe postao dom za dečije pozorište Jednorog, pod vođstvom osnivača Kerila Dženera. U međuvremenu, predstave za odrasle nastavile su se prikazivati u večernjim satima, uključujući satirične predstave koje je, premijerno u junu 1976, prikazivana četiri godine u Umetničkom pozorištu.
Pozorište su zakupili britanski i američki producenati 2000. godine na petogodišnji period. Ponovni rad je započet predstavom Julijana Mičela Druga zemlja. U to vreme prikazivana je i predstava Vaginini monolozi.
Godine 2011. pozorište je preuzeo Hose Huan Godman.[3]
Luis Hartšorn je 2014. godine preuzeo funkciju izvršnog direktora. Pozorište sada sadrži dve dvorane za probe i dvoranu za premijeru za šezdeset osoba.
Produkcija[uredi | uredi izvor]
- Jug[4][5][6] — 1955.
- Dečji čas[7] — 1955.
- Templeton[8] — 1958.
- U Beloj Americi[9][10] — 1964.
- Elegije — 7—14. novembar 2004. godine
- Vodič za seksualnu bedu — od januara do aprila 2011. godine
- Život i muzika — april 2011.
- Priča o Dejvidu Vudu — april 2011.
- Licem u lice umetnosti (serija) — maj 2011.
- Beti i Džoun — od maja do juna 2011. godine
- Eve Feret ponovo peva — jun 2011.
- Čovek — od februara do aprila 2013. godine
- Priče o duhovima — od februara 2014. do marta 2015. godine
- Loši Jevreji — od marta do juna 2015. godine
- Braća Bluz — novembar 2015. do januara 2016. godine
- Američki idiot — od jula do novembra 2015, od jula do septembra 2016.
- Igrač
- Subota uveče
- Uzvik!
- Božićne pesme
- Čovek bez značaja
- Žurka
- Kompletna dela Vilijama Šekspira (skraćeno)
- Ljiljani na zemlji
- Šest
- O Bože!
- Toksični osvetnik
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Peter Elstob”. 30. 7. 2002.
- ^ Hall, Peter (24. 8. 2005). „Godot almighty”. The Guardian. Guardian News and Media Limited. Pristupljeno 4. 12. 2007.
- ^ New Management for London's Arts Theatre
- ^ Gaye 1967, str. 93
- ^ Atkinson, Brooks (2. 5. 1955). „Theatre: South Abroad: Green's Play of Civil War Seen in London”. The New York Times.
- ^ Wearing 2014, str. 364
- ^ Wearing 2014, str. 453–454
- ^ Wearing, J. P. (2014). The London stage 1950-1959 : a calendar of productions, performers, and personnel (Second izd.). Lanham. str. 577. ISBN 978-0-8108-9307-8. OCLC 880349749.
- ^ Gaye 1967, str. 203
- ^ Hope-Wallace, Philip (17. 11. 1964). „Review: In White America”. The Guardian.
- Izvori
- Earl, John; Sell, Michael (2000). Guide to British Theatres 1750–1950. Theatres Trust. str. 99–100. ISBN 0-7136-5688-3.
- Gaye, Freda, ur. (1967). Who's Who in the Theatre: A Biographical Record of the Contemporary Stage (14th izd.). New York, NY: Pitman Publishing Corporation. OCLC 1036920599.
- Hartnoll, Phyllis, ur. (1983). The Oxford Companion to the Theatre
. Oxford. ISBN 0-19-211546-4. - Herbert, Ian, ur. (1981). Who's Who in the Theatre (Vols. 1 and 2) (17th izd.). Gale. ISBN 0-8103-0234-9.
- Marshall, Norman (1947). The Other Theatre. London: John Lehmann.
- Trewin, J.C.; Trewin, Wendy (1986). The Arts Theatre, London, 1927–1981. ISBN 0-85430-041-4.
- Wearing, J. P. (2014). The London Stage 1950–1959: A Calendar of Productions, Performers, and Personnel. Lanham: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-8108-9307-8.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Zvanični veb-sajt
- Programi Umetničkog pozorišta
- Arhiv Umetničkog pozorišta, odeljenje pozorišta i glume, Muzeja Viktorije i Alberta.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Geografske | |
