Hirurška anastomoza
| Hirurška anastomoza | |
|---|---|
 Hirurška anastomoza debelog creva |
Hirurška anastomoza je operacijom (hirurškim zahvatom), nastao spoj koji ima za cilj da izvrši spajanje između dva cevolika ili vrećasta organa, bilo da su to krvni sudovi, jednjak, želudac, žučni putevi, creva, mokraćovod itd.[1] Svrha takvih intervencija je poboljšanje snabdevanja krvlju ili odvođenje sadržaja iz određenih organa i tkiva u nekim vaskularnim, crevnim ili urinarnim bolestima. U digestivnom ili urinarnom traktu anastomoza vrši premošćavanje (zaobilaskom) hirurški odstranjenog dela, stvarajući prohodnost cevastom organu za nesmetan prolaz njegov sadržaj (hrane ili mokraće) posle resekcije (isecanja) njegovog obolelog dela.[2]
Način izvođenja hirurške anastomoze
[uredi | uredi izvor]
Prema načinu izvođenja[1] hirurška anastomoza može biti:
- Termoterminalna (završno-završna anastomoza)
U ovoj anastomozi kraj jednog organa (njegovog preseka) spaja se sa krajem (presekom) drugog organa.
- Terminolaterlna (završno-bočna anastomoza)
U ovoj anastomozi se kraj jednog ušiva sa bočne strane drugog organa.
- Laterolateralna (bočno-bočna anastomoza)
U ovoj anastomozi se bočno (sa strane) vrši prišivanje i spajanje dva organa, koje se može obaviti jednim od sledećih oblika anastomoze;
- izoperistaltička (jednosmerna anstomoza) – nako koje se sadržaj kroz anastomozirane organe kreće samo odvođenjem
- anizoperistaltičnka (suprotnosmerna anastomoza) – nakon koje sadržaj dolazi do anastomoze u dovodnom smeru, a zatim se iz nje kreće dalje u suprotnom (antiperistaltičkom) smeru.
Indikacije za hiruršku anastomozu
[uredi | uredi izvor]
Indikacije za hiruršku anastomozu mogu biti:
- Zaobilaženje neuklonjenih prepreka koje ograničavaju prohodnost šupljih organa (suženja-stenoze ili mehanički pritisak tumoroznih masa)
- Namerno prolazno ili trajno stavljanje nekog bolesnog organa u stanje mirovanja dok se ne stvore povoljnije prilike za kasnijiji radikalni zahvat
- Ponovno uspostavljanje kontinuiteta između operativno presečenih organa.
Kontraindikacije
[uredi | uredi izvor]Ako su pacijentova tkiva upaljena zbog infekcije ili bolesti, hirurg će odložiti intervenciju do sanacije infekcije. Ovo se ponekad dešava nakon resekcije creva. Kada se creva ne mogu ponovo povezati tokom iste operacije, hirurg umesto toga pravi stomu (kojom preusmerava creva ka novom otvoru u trbuhu) na koji se pričvršćuje vrećica za stomu.
Vrste hirurških anastomoza
[uredi | uredi izvor]Anastomoza jednjaka
[uredi | uredi izvor]Anastomoze jednjaka koje se primenjuju u hirurgiji su:
- anastomoza kraj sa krajem (terminalno-terminalna), u kojoj se spajanje vrši kolonom (debelim crevom)
- anastomoza kraj sa stranom (terminalno-bočna), u kojoj se spajanje jednjaka vrši sa tankim crevom ili želucem
- anastomoza strana sa krajem (bočno-terminalna), najčešće se izvodi kod visokih anastomoza (hipofarinksa-donji deo ždrela)
Anastomoza između creva i želuca
[uredi | uredi izvor]Anastomoza između creva i želuca ili gastrojejunostomija je jedna od najvažnijih procedura u hirurgiji raka želuca. Ova anastomoza između različitih delova želuca i creva je osnovna tehnička komponenta u svim gastrointestinalnim procedurama.
Kako se ovom metodom mogu da se zaobiđu delovi gastrointestinalnog trakta, ova tehnika se koristi u mnogim procedurama za mršavljenje, koje zahtevaju novu anastomozu.
Gastrojejunostomija jednoslojnom tehnikom ručnog šivanja je bezbedna bez ozbiljnih komplikacija u poređenju sa tehnikom dvoslojnog šava. Štaviše, vreme rada je manje i cena je manja u jednoslojnoj metodi.[3]
Anastomoza između creva
[uredi | uredi izvor]Anastomoza između creva ili intestinalna anastomoza je hirurška procedura koja se izvodi da bi se uspostavila komunikacija između dva ranije udaljena dela creva. Ova procedura vraća kontinuitet creva nakon uklanjanja patološkog stanja koje utiče na funkciju creva.[4]
Indikacije
[uredi | uredi izvor]Indikacije za intestinalnu anastomozu mogu se široko podeliti u sledeće kategorije:[4]
Obnavljanje kontinuiteta creva nakon resekcije bolesnog creva
[uredi | uredi izvor]Resekcija obolelog creva se izvodi u sledećim uslovima:[4]
- Gangrena creva zbog vaskularnog kompromisa uzrokovanog mezenteričnom vaskularnom bolešću, produženom opstrukcijom creva, invasuscepcijama ili volvulusom
- Malignitet
- Benigna stanja (npr. polipi creva, intususcepcija, infestacija okruglim crvima sa opstrukcijom creva)
- Infekcije (npr. tuberkuloza komplikovana strikturom ili perforacijom)
- Traumatske perforacije
- Velike perforacije (traumatske) koje nisu podložne primarnom zatvaranju
- Radijacijski enteritis komplikovan krvarenjem, strikturom ili perforacijom
- Inflamatorna bolest creva, ulcerozni kolitis ili Kronova bolest koja je otporna na medicinsku terapiju ili povezana sa komplikacijama (npr. krvarenje, perforacija, toksični megakolon, displazija/karcinom)
- Hronična konstipacija, idiopatska spora tranzitna konstipacija ili Hirschsprungova bolest: Subtotalna kolektomija se može izvesti kada je bolest otporna na medicinsku terapiju
Bajpas neresektabilnog bolesnog creva
[uredi | uredi izvor]Bajpas neresektabilnog bolesnog creva se izvodi u sledećim uslovima:[4]
- Lokalno uznapredovali tumor koji uzrokuje opstrukciju lumena creva
- Metastatska bolest koja uzrokuje opstrukciju creva
- Loše opšte stanje ili stanje koje sprečava veliku resekciju
Pedijatrijska stanja sa bolesnim crevom
[uredi | uredi izvor]Pedijatrijska stanja za koja može biti potrebna crevna anastomoza uključuju sledeće:[4]
- Kongenitalne anomalije (npr. Mekelov divertikulum, intestinalna atrezija, malrotacija sa volvulusom koja dovodi do gangrene, mekonijumski ileus, duplikacijske ciste, Hiršprungova bolest)
- Inflamatorna stanja (npr. nekrotizirajući enteritis, enterokolitis, tuberkuloza, enterična perforacija)
- Druga stanja (npr. intususcepcija, angiodisplazija, polipoidna bolest, askariaza)
- Kao deo drugih hirurških zahvata (npr. Kasai portoenterostomija, holedohalna cista, urinarne skretanje, neoplazme pankreasa)
Kontraindikacije
[uredi | uredi izvor]Kontraindikacije za intestinalnu anastomozu uključuju stanja u kojima postoji visok rizik od curenja anastomoze, kao što su sledeće:[4]
- teška sepsa
- loš status uhranjenosti (npr. teška hipoalbuminemija)
- diseminovani malignitet (višestruke peritonealne i serozne naslage, ascites)
- sjmnja na viabilnost creva
- fekalna kontaminacija ili otvoreni peritonitis
- nezdravo stanje creva - isključuje primarnu anastomozu
Anastomoza krvnih sudova
[uredi | uredi izvor]Značajan napredak u poznavanju osnovnih etiopatogenetskih faktora i patofizioloških procesa odgovornih za nastanak i razvoj ishemijskih bolesti; mozga, srca, pluća, jetre bubrega, udova, uzrokovanih vaskularnihm poremećajima, otvorio je nove horizonte za planiranje i uvođenje različitih terapijskih strategija za zbrinjavanje ovih najsloženijeg poremećaja u humanoj medicini.
U tom kontekstu, nakon sveobuhvatnog sagledavanja etioloških faktora, patogeneze i ključnih poremećaja vezanih za ishemijske bolesti, u određenim strogo selekcionisanih bolesnika sa ovim kliničkim entitetom, svoje mesto u njihovom lečenju je našla i primena hirurških anastomoza u različitim modalitetima.
Poslednjih nekoliko godina svedoci smo povećanog interesovanje za primenu operativnog premošćavanja krvnih sudobva uz primenu prirodnog ili veštačkog materijala. Zahvaljujući anastomozom uspostavljenoj cirkulaciji u ishemijom ugroženom organu protok krvi se lakše obavlja. Tako uspostavljena cirkulacija u većem obimu dovodi krv u predeo oštećenog arteriskog krvnog suda i na taj način oboleo krvni sud i organ koji on ishranjuje spasava od izumiranja.[5][6]
Anastomoza žučne kese i žučnih puteva
[uredi | uredi izvor]Dobroćudne (benigne) opstruktivne bolesti (DOB) žučnih puteva su najčešća grupa žučnih bolesti, posle kamenca u žučnoj kesi. Sprečeno ili smanjeno oticanje žuči u duodenum, posebno onaj koji dugo traje, izaziva pojavu mehaničkog opstruktivnog sindroma, sa sa svim posledicama koje iz toga proizilaze (pre svega holestaza) što nameće potrebu njegov tretman (hirurški ili endoskopski).[7]
Hirurgija DOB je veoma raznolika, a jedna od njenih vrsta je biliodigestivna anastomoze (BDA), koje predstavljaju operativno formiranu komunikaciju između bilijarnog stabla i gastrointestinalni sistem, kako bi se bilijarni sadržaj adekvatno drenirao u duodenum, odnosno tanko crevo.
Anastomoze holedohocistikusa sa želucem su odavno napuštene (veliki gastrični refluks u žuč putevi s jedne strane i korozivno dejstvo žučnih soli na sluznicu želuca s druge).
Danas se koriste dve vrste BDA:[8][9][10][11]
a) termo-lateralna (T-L ili „kraj na stranu“) ili latero-lateralne (L-L ili "strana na stranu") hepatikoholedoho-jejunalne anastomoze (HJA),
b) hepatikoholedoho-duodenalne anastomoze (HDA), koje takođe mogu biti T-L, L-L tip).
Jedna od prednosti BDA je holedohoduodena anastomoza (HDA), koju karakteriše brzina, jednostavna tehnika i mali gubitak krvi, što je čini korisnomm, posebno kod starijih osoba kao i pacijenti bilo kog uzrasta, sa visokim operativnim rizikom.
Indikacije
[uredi | uredi izvor]HDA ima primenu kod:
- distalnih benignih opstrukcija (papilarna stenoza, hronični pankreatitis, kalkuloza)
- kod višestrukog, rekurentnog, rezidualnog ili intrahepatičnog kamenca,
- nakon neuspešnih endoskopskih procedura, ili u slučaju kada nisu dostupne.
Komplikacije
[uredi | uredi izvor]Ova anastomoza je povezana sa određenim procentom komplikacija, prvenstveno zbog holangitisa i sindroma "slepog panja" distalnog holedoha, kao posledica nastanka duodenalno-bilijarnog refluksa, koji može postojati nakon stvaranja HDA.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ a b Anastomoza In: Šerger A, editor. Medical encyclopedia. Volume I. Zagreb: Jugoslovenski leksikografski zavod; (1970). str. 145−146.
- ^ Stulhofer, M. (1992). Kirurgija probavnog sustava. Grafički zavod Hrvatske. Zagreb.
- ^ Khair, M. A.; Uddin, M. A.; Khanam, F.; Bhuiyan, M. R.; Reza, E.; Rahman, M. H.; Shawon, M. R. (2013). „Single layer gastro-intestinal anastomosis in gastric cancer surgery”. Mymensingh medical journal: MMJ. 22 (2): 237—240. ISSN 1022-4742. PMID 23715342.
- ^ a b v g d đ „Intestinal Anastomosis: Practice Essentials, Background, Indications”. emedicine.medscape.com. 2023.
- ^ Massimo, C.; Orazio, A.; Felice, F. (1985). „Bypass surgery in patients with intracranial stenotic lesions”. Journal of Neurosurgery. 62: 532—38.
- ^ Jovičić A, Krgović M, Tavčiovski D, Raičević R. Cerebrokardijalni i kardiocerebralni sindromi. JPPTT Srbije, Beograd, 1998.
- ^ Čolović R. Operacije na bilijarnom traktu. U: Hirurgija bilijarnog trakta. Čolović R (ur.). . Beograd: Zavod za udzbenike i nastavna sredstva. 1998. pp. 331–368.
- ^ Jeremić M. Hirurgija žučnih puteva. U: Specijalna hirurgija 1, dijagnostika i terapija Jeremić M (ur.). Niš. Univerzitet u Nišu, Medicinski fakultet. 2001; 14/1-14/5.
- ^ Štulhofer, M. (1999). „Kirurgija probavnog sustava”. Zagreb: 349—480..
- ^ Sabiston CD, Lyerly HK. Sabiston-Textbook of Surgery. The Biological basis of Modern Surgical Practice. 15th ed. . Philadelphia, London, Toronto, Montreal, Sydney, Tokio: WB Saunders Company. 1997. pp. 1117–1147..
- ^ Schwartz IS, Schires TG, Spencer CF, Husser C W. Principles of Surgery. 6th ed. New York, St. Louis, San Francisco, Auckland, Bogota, Caracas, Lisbon, London, Madrid, Mexico City, Milan, Montreal, New Delhi, Paris, San Juan, Singapure, Sydney, Tokio, Toronto: McGraw-Hill. Inc. Health Proffesions Division. 1367–1401.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor] | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
