Hrvoje Magazinović

Hrvoje Magazinović
Hrvoje Magazinović u svom stanu u Splitu, 30. juna 2013.
Datum rođenja	(1913-05-29)29. maj 1913.
Mesto rođenja	Zadar, Austrougarska
Datum smrti	10. april 2015.(2015-04-10) (101 god.)
Mesto smrti	Split, Hrvatska

Hrvoje Magazinović (Zadar, 29. maj 1913 — Split, 10. april 2015) bio je hrvatski pravnik, istaknuti pripadnik i jedan od vodećih ideologa Ljotićevog Zbora, satrudnik Srpskog dobrovoljačkog korpusa i vlade generala Milana Nedića.

Diplomirao je na beogradskom Pravnom fakultetu 1937. godine, a u pravnoj struci je radio i prije i poslije Drugog svjetskog rata, kada je nastavio stručno usavršavanje, a objavio je i više naučnih radova.

Već kao student postaje član JNP Zbor, čiji je banovinski sekretar bio u Banjaluci počev od 1939. godine. Sa vjerenicom i potonjom suprugom Zorom, utekao je od ustaškog okupatora i otišao u Beograd. U jesen 1944. godine povlači se preko Slovenije u Italiju, gdje ga zarobljava UDBA. Brozove vlasti ga osuđuju na 20 godina robije. Poslije mučnog dugogodišnjeg robijanja i boravka u mnogim zatvorima, oslobođen je krajem 1959. godine.

Hrvoje Magazinović se prije i za vrijeme Drugog svjetskog rata naročito isticao svojim britkim perom kojom je obrazlagao činioce zboraške ideologije, njen hrišćanski i organski pogled na društvo i nacionalno-socijalnu misao o pravilnom odnosu prema radničkom pitanju. Poput svog učitelja, kao i svih drugih zboraških ideologa, uzroke narodnih nedaća, krvavog kola okupacije i stradanja, vidio je u padu narodnog duha i odsustvu istinske elite. Razobličavao je posljednju tadašnju smjenu, kako je slikovito nazvao antinarodnu pseudoelitu – smjenu šićardžijsku i koterijašku, kao prateće oruđe Izrailjeve vojske u cilju gašenja razbuktalog plamena u balkansko-evropskom tamnom bespuću.

Ukazujući na početni pogrešan smijer nove države nastale 1918. godine, usljed zagađenosti njenog političkog života liberal-demokratskim činiocima, zaključio je da su nove prilike i novi život zahtjevali nove ljude, državnike... Po njegovom zapažanju potrebni su bili nosioci nacionalno-socijalne misli, a toga nije bilo. Političari starog kova nisu shvatili da je svjetski rat doneo revoluciju u kojoj svaki narod mora na vrijeme naći svoj put.

Uprkos slamanju narodno-državnih kola u krvavim uslovima rata i okupacije 1941. godine, Hrvoje sa svojim drugovima i saborcima iz Zbora, čvrsto je vjerovao u istinsku slobodu i dolazak nove Smjene. Autor je memoarske knjige Kroz jedno mučno stoljeće.