Homeopatski preparati
Homeopatski preparati ili pripravci su supstance biljnog, mineralnog i životinjskog porekla, poreklom iz sekreta ili ekskreta bolesnih (nozode) ili zdravih (sarkode) živih organizama, koji se primenjuju u homeopatskoj medicini u skladu sa emocionalnim i fizičkim osobinama i simptomi pacijenta, uz strogo poštovanje celovitost pacijenta, tako da je za homeopatu glavni cilj pacijent, a ne bolest.
Suprotstavljeni stav medicine[uredi | uredi izvor]
Stav medicinske struke prema homeopatskim praparatima je jasan:[1]
- jer je javno zdravlje je izloženo riziku ako ljudi izaberu homeopatiju umesto tretmana za koje dokazi pokazuju da su sigurni i efikasni,[1]
- jer za razliku od konvencionalne medicine koja ima stvarne sastojke, homeopatski proizvodi uopšte ne sadrže nikakav “lek”,[1]
- jer postoje i uverljivi dokazi koji pokazuju da je homeopatija beskorisna kao medicinski tretman i suštinski nespojiva sa naučnim razumijevanjem medicine, biohemije, pa čak i fizike.[1]
Opšte informacije[uredi | uredi izvor]
Homeopatski preparati su supstance koje u svom osnovnom, koncetrovanom obliku uglavnom nemaju lekovito dejstvo, i čak mogu biti i toksične, i zato tek posebnom farmaceutskom procedurom od njih nastaju lekoviti (pripravci) proizvodi koji služe kao osnova za homeopatsko lečenje.
Homeopatski preparati prema načinu upotrebe[uredi | uredi izvor]
Peroralni preparati[uredi | uredi izvor]
Primena homeopatskih preparata je uglavnom peroralno (preko sluzokože usta) i to otapanjem na jeziku. Poželjno je da pacijent pola sata pre i pola sata posle uzimanja preparata ne pere zube niti unosi hranu i tečnost (izuzetak čista voda sa ograničenjem na 15-20 minuta).
Homeopatski preparati za peroralnu upotrebu mogu biti u:
- tečnom stanju (matične tinkture, rastvori i sirupi)
- čvrstvom stanju (praškovi, kristali, globule i granule).
Preparati za spoljnu upotrebu[uredi | uredi izvor]
Preparati za spoljnu primenu su:
- losioni,
- tinkture,
- kreme i
- supozitorije (njihova primena je vrlo ograničena).
Preparati za parenteralnu upotrebu[uredi | uredi izvor]
Postoje i homeopatski preparati za parenteralnu upotrebu ali njihovo dejstvo nije ni brže ni efikasnije u odnosu na peroralne, pa se retko koriste
Proizvodnja ili potenciranje[uredi | uredi izvor]
Osnovni proces prilikom proizvodnje homeopatskih preparati je potenciranje, odnosno poseban način prerade ili razblaženja homeopatske lekovite supstance koja se tek nakon tog postupka ispoljava svoje specifično (dinamičko) lekovito dejstvo. Sam proces počinje od bazične supstance, bilo da se radi o njenom tečnom (tinktura) ili suvom (triturat) ekstraktu.
| X skala | C skala | Odnos | Napomena |
|---|---|---|---|
| 1X | ― | 1:10 | Opisano kao niska potencija |
| 2X | 1C | 1:100 | Homeopate nazivaju većom potencijom onu koja je > 1X |
| 6X | 3C | 10−6 | |
| 8X | 4C | 10−8 | |
| 12X | 6C | 10−12 | |
| 24X | 12C | 10−24 | Ima 60% verovatnoće da sadrži jedan molekul originalnog materijala ako je korišćen jedan mol originalne supstance. |
| 26X | 13C | 10−26 | Ako se kao razblaživač koristi čista voda, u vodi ne ostaju molekuli prvobitnog rastvora. |
| 60X | 30C | 10−60 | Razblaživanje koje zagovara Haneman za većinu namena: u proseku, ovo bi zahtevalo davanje dve milijarde doza u sekundi šest milijardi ljudi tokom 4 milijarde godina da bi se isporučio jedan molekul originalnog materijala bilo kom pacijentu. |
| 400X | 200C | 10−400 | Razblaživanje popularnog homeopatskog preparata protiv gripa Oscillococcinum |
| Napomena: the "X skala" takođe se zove "D skala". 1X = 1D, 2X = 2D, itd. | |||
Matična tinktura[uredi | uredi izvor]
Matična tinktura je osnovna tinktura ili rastvor od kog počinje stvaranje homeopatskog preparata. Ona se podvrgava razblaženju u odnosu 1:10 (decimalna skala) ili 1:100 (centizimalna skala) i svaki put se ponovo razblaži, epruveta sa dobijenim razblaženjem se protrese – “udari se epruvetom u knjigu sa kožnim povezom ili o dlan” (Haneman). Ovaj postupak se ponavlja do željenog razblaženja, odnosno, do željene potencije.
Homeopatska farmakopeja[uredi | uredi izvor]
Homeopatska farmakopeja koja nosi naziv Materia medica obavezna je literatura svakog homeopate jer su u njoj opisani efekti preparata na zdrave ljudi.
Prema homeopatskim ispitivanjima u homeopatskoj farmakopeji se navodi da pojedine osobe imaju veću sklonost reakcije na neke homeopatske lekove – to su njihova konstitucionalna sredstva. Sva deca se rađaju kao četiri osnovne konstitucije a odrasli se raspoređuju u nekih 12 osnovnih i oko 50 sporednih normalnih ili patoloških konstitucionalnih tipova.
Šta oštećuje preparate?[uredi | uredi izvor]
Takođe u Materia medica se navodi da potencirane homeopatske preparata oštećuju:
- jaki mirisi (kamfor, duvan, kafa, parfemi, mentol, mirisi..),
- elektromagnetna zračenja (elektromagneti, televizori, mobilni telefoni.....),
- magnetska polja,
- direktna sunčeva svetlost,
- toplota preko 50C.
Način ćuvanja preparata[uredi | uredi izvor]
Imajući u vidu navedene štetne faktore homeopatske lekove treba čuvati na mestu koje je zaštićeno od:
- direktne sunčeve svetlosti,
- visoke temperature,
- uticaja vlage i
- jakih mirisa.
Homaopatske lekove je najbolje čuvati u drvenoj ili metalnoj kutiji, ili dobro zatvorenim bočicama, što dalje od kućnih aparata (TV, mobilnI telefon, kompjuter...).
Spisak homeopatskih preparata[uredi | uredi izvor]
| Homeopatski naziv | Supstanca | Najčešći nazivi |
|---|---|---|
| Aconite[2] | Aconitum napellus | Monaštvo, monaška krv, fuži, vučja prokletstvo |
| Aesculus hippocastanum[2] | Aesculus hippocastanum | Divlji kesten |
| Allium cepa[2] | Luk | |
| Aloeaceae[3] | Aloe succotrina | Aloa |
| Arnica[4] | Arnica montana | Leopardovo prokletstvo |
| Baptisia[2] | Baptisia tinctoria | Divlji indigo, konjska muha |
| Belladonna[2] | Atropa belladonna | Gluvo doba noći |
| Bellis perennis[2] | Bellis perennis | Obična tratinčica |
| Calendula[2] | Calendula officinalis | Neven |
| Colocynthis[2] | Citrullus colocynthis | Skuirting krastavac |
| Digitalis[2] | Digitalis purpurea | Zubača |
| Drosera[2] | Drosera rotundifolia | Muholovka |
| Dulcamara[2] | Solanum dulcamara | Woody nightshade |
| Hamamelis[2] | Hamamelis virginiana | Hamamelis |
| Lachesis[2] | Lachesis muta | Bushmaster snake |
| Ledum[2] | Ledum palustre | Močvarni čaj |
| Lycopodium[2] | Lycopodium clavatum | Vučja noga, mahovina |
| Thuja[2] | Thuja occidentalis | |
| Urtica urens[2] | Stinging nettle |
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ а б в г „Pharmacies continue to sell sugar pills as flu remedy | Science-Based Medicine”. sciencebasedmedicine.org (на језику: енглески). 2019-01-24. Приступљено 2022-02-08.
- ^ а б в г д ђ е ж з и ј к л љ м н њ Bharatan, Vilma. „Plants and fungi used in homeopathy”. Natural History Museum (London). Архивирано из оригинала 22. 3. 2008. г. Приступљено 21. 11. 2019.
- ^ Bharatan, Vilma; Humphries, Christopher (јул 2002). „Plant names in homeopathy: an annotated checklist of currently accepted names in common use”. Homeopathy. 91 (3): 156—161. doi:10.1054/homp.2002.0027.
- ^ Ernst, E.; Pittler, M. H. (1998). „Efficacy of Homeopathic Arnica”. Archives of Surgery. 133 (11): 1187—90. PMID 9820349. doi:10.1001/archsurg.133.11.1187
.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Prof.dr Miloš Popović Prvi homeopatski priručnik za lekare, stomatologe i farmaceute Beograd, 1995. Udžbenički format, 296 strana.
- Dr LJiljana Bajić Bibić Homeopatija za svakog. Издање аутора, Београд, 2006.год. Меки повез, 183 стране, латиница.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
