Jeremija Ilić Jegor
| jremija ilić jegor | |
|---|---|
 Jeremija Ilić Jegor | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1919. |
| Mesto rođenja | Rgotina,  Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 1941. |
| Mesto smrti | Salaš,  Srbija. |
Jeremija Ilić Jegor (Rgotina, 1919 — Salaš 1941) učitelj, učesnik Narodnog oslobodilačke borbe, jedan od organizatora ustanka u boljevačkom kraju i politički komesar Krajinskog partizanskog odreda.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Jeremija Ilić rodio se 5. marta 1919. u selu Rgotina kod Zaječara. Osnovnu školu je završio u rodnom selu, a niže razrede gimnazije u Zaječaru. Po završetku četvrtog razreda gimnazije upisuje Učiteljsku školu u Aleksincu. U školi aktivno učestvuje u političkom životu. U tome ima podršku i svog oca Stanimira Ilića, jednog od najnaprednijih i najobrazovanijih ljudi u Rgotini. Aktivan je član Đačke literarne družine „Budućnost” i Kola trezvene omladine pri Učiteljskoj školi. U njegovom se stanu održavaju ilegalni sastanci na kojima se čitaju „Komunistički manifest” i druga komunistička literatura.[1]
Politički rad[uredi | uredi izvor]
Zbog revolucionarnog rada sreski načelnik izdaje naređenje da se uhapsi 11 učenika Učiteljske škole, što je izazvalo negodovanje građana. Zbog reakcije roditelja, viđenijih građana i profesora, policija je bila prinuđena da oslobodi uhapšene đake. Ministarstvo prosvete, februara 1937. donosi odluku da ovih 11 učenika, među kojima je i Jeremija Ilić, bude izbačeno iz škole, ali da mogu da se upišu u druge škole. Jeremiji Iliću je Ministarstvo dozvolilo upis u Učiteljsku školu u Osijeku.
Jeremija, zajedno sa Ljubodragom Đurićem u Osijeku nastavlja svoj revolucionaran rad. Peti razred upisuje u Učiteljskoj školi u Užicu. Član Komunističke partije Jugoslavije postaje 1938. Iste godine završava Učiteljsku školu sa vrlodobrim uspehom. Prvu službu dobija u selu Stenjevcu, srez despotovački. U toj školi je ostao dve godine.
Aktivan je u Sreskom učiteljskom udruženju u Despotovcu, Zadruzi „Vuk Karadžić”, koja organizuje ilegalne partijske kurseve i „Pedagošku nedelju” tokom zimskog raspusta u Beogradu. U radu svih skupova učestvuje i Jeremija.
Učestvovao je, 1940. i na jednomesečnom partijskom tečaju u Sijarinskoj banji na kojem je bilo 70 učitelja komunista i kojim je rukovodio Svetozar Vukmanović Tempo, a jedan od predavača bio Veselin Masleša. Zbog revolucionarnog rada otpušten je iz službe 31. avgusta 1940. Oktobra iste godine je u Zaječaru izabran za člana Okružnog komiteta KPJ za zaječarski okrug.
Odlazi za Skoplje gde upisuje Filozofski fakultet, pedagošku grupu predmeta. Sredinom aprila 1941. vraća se u Rgotinu i povezuje sa Dobrivojem Radosavljevićem Bobijem.
U partizanima[uredi | uredi izvor]
Dobija zadatak da ode u Boljevac radi priprema oko stvaranja Boljevačkog partizanskog odreda, koji je formiran 28. jula 1941. ispod planine Malinik u blizini Podgorca.
Nakon tragedije Krajinskog partizanskog odreda na Stevanskim livadama 29. septembra 1941. odlazi sa Dobrivojem Radosavljevićem Bobijem u Negotinsku Krajinu da pomogne partijskoj organizaciji.[2]
U slobodnom Salašu Jegor, kako ga najčešće nazivaju, postavljen je za novog političkog komesara Krajinskog partizanskog odreda, umesto Ljube Nešića koji je poginuo na Stevanskim livadama. Na sastanku, koji je održan u kući Mihajla Gačića, napravljen je plan kako da se sačeka predstojeća nemačko−šetnička ofanziva.[3]
Pogibija[uredi | uredi izvor]
U noći između 4. i 5. oktobra 1941. Četnički odred Save Markovića iz Bora i Nemci blokirali su Salaš, iz zasede hvataju veći broj seljaka, ali i Jeremiju Ilića Jegora, komesara i Borivoja Milića Rkmana, zamenika komesara Krajinskog partizanskog odreda.[4]
Jegor je 5. oktobra streljan u Salašu, a Rkman, koji je tom prilikom bio teško ranjen, obešen je u Boru posle svirepog mučenja.
Osnovna škola u Rgotinu, koja postoji od 1844. godine ponela je ime svog nekadašnjeg đaka i borca protiv fašizma, Jeremije Ilića Jegora.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Grupa autora (1967). Među prvima, knjiga 2, Rade Panajotović „Jeremija Ilić Jegor”. Zaječar: Novinska ustanova „Timok”. str. 53.
- ^ Grupa autora (1967). Među prvima, knjiga 2, Rade Panajotović „Jeremija Ilić Jegor”. Zaječar: Novinska ustanova „Timok”. str. 61.
- ^ Blagojević, Božidar (1988). Negotin i Krajina 1941—1944. Negotin: RO Muzej Krajine i Istorijski arhiv Krajine, Ključa i Poreča. str. 75.
- ^ Perić, Milan (1969). Hronologija radničkog i narodnooslobodilačkog pokreta u Krajini, Ključu i Poreču 1871—1945. Negotin: Istorijski arhiv Negotin, Kladovo, Majdanpek i Novinska ustanova „Timok”. str. 57.