Agenorija (boginja)

Agenorija (lat. Agenoria) predstavnja božanstvo nižeg reda, a rimska je boginja preduzimljivosti i ona je koja podstiče na delanje i rad.^[1]

Mitologija[uredi | uredi izvor]

Agenorija je boginja koja podstiče na delanje i na rad. Rimsko je božanstvo, a njeno ime je verovatno izvedeno od latinskog glagola ago (raditi, delati).

Pominje se od strane Avgustina Hiponskog, koji je svrstava među božanstva vezana za detinjstvo.^[2] Veruje se da ova boginja obdaruje decu posebnim talentima i iznadprosečnim sposobnostima (pevanje, dobro rezonovanje).^[3] Prema Vilhelmu Henrihu Rošeru, Agenorija se svrstavala u indgitamentu (eng. indigitamenta)- listu božanstava pravljenu od strane rimskih sveštenika kako bi se osigurali da pravo i pravilno pozivaju božanstvo prilikom rituala.^[4]

U kulturi[uredi | uredi izvor]

Uprkos njenoj nepoznatosti u rimskoj mitologiji, Agenorija je prvi karakter prvog od četiri latinska apologa napisanih od strane italijanskog humaniste Pandolfa Kolenusia (Pandolfo Collenuccio), u čast Erkola II D'Esta (Erkolo II od Este).

Alegorijska fikcija Agenorije, pod uticajem satiričnog pisca Lukijana iz Samosate, počinje sa fikcijskom veridbom Inercije (nepokretanje, neaktivnost, nedelanje) i Rada, čiji su svadbeni pokloni, farma životinja i lokva znoja, doveli do raskida. Tada se Rad verio sa Agenorijom (aktivnost, kretanje, delanje), na čije venčanje je došlo još mnogo personifikacija, poput Izobilja (Abundacija) ili Zadovoljstva (Hedona). Njihovo prisustvo je izazvalo gnev Inercije, koja je izazvala nasilje njenih sledbenika. Poraz Agenorije i njenih gostiju od nasilnika je sprečio iznenadan ulazak Jupitera.^[5]

Ovaj ulazak ima pokriće u tvrdnji Jupitera u jednom predanju da je Agenorija pod njegovom zaštitom.

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

^ Cermanović-Kuzmanović, A. & Srejović, D. 1992. Leksikon religija i mitova. Savremena administracija. Beograd.
^ Avgustin Hiponski, Država Božja (Civitate Dei) 4.11.
^ Christian Laes, Children in the Roman Empire: Outsiders Within (Štampao Kembridž Univerzitet, 2011; originalno izdato u Nemačkoj 2006). str. 68.
^ V. H. Rošer, Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie (Lajpcig, 1890.–1894), poglavlje 1. str. 190.
^ Marsh, David (1998). Lucian and the Latins: Humor and Humanism in the Early Renaissance. 'University of Michigan Press. str. 144—146.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Marsh, David (1998). Lucian and the Latins: Humor and Humanism in the Early Renaissance. 'University of Michigan Press. str. 144—146.

[automatski_generisano1-1] Cermanović-Kuzmanović, A. & Srejović, D. 1992. Leksikon religija i mitova. Savremena administracija. Beograd.

[2] Avgustin Hiponski, Država Božja (Civitate Dei) 4.11.

[3] Christian Laes, Children in the Roman Empire: Outsiders Within (Štampao Kembridž Univerzitet, 2011; originalno izdato u Nemačkoj 2006). str. 68.

[4] V. H. Rošer, Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie (Lajpcig, 1890.–1894), poglavlje 1. str. 190.

[5] Marsh, David (1998). Lucian and the Latins: Humor and Humanism in the Early Renaissance. 'University of Michigan Press. str. 144—146.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]