Aleksandar Đokić (arhitekta)
| Aleksandar Đokić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 28. decembar 1936. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 22. maj 2002. (65 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SR Jugoslavija |
Aleksandar Đokić (Beograd, 28. decembar 1936 — Beograd, 22. maj 2002) bio je poznati srpski brutalistički, neoromantički i postmoderni arhitekta, jedan je od najznačajnijih predstavnika svoje generacije.
Studirao je na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu od 1955. do 1960. Među najpoznatija Đokićeva dela spadaju Spomen-kompleks na Kadinjači u Užicu (1979) i Kuća jugoslovensko-norveškog prijateljstva (danas srpsko-norveškog prijateljstva, kolokvijalno „Norveška kuća“) u Gornjem Milanovcu (1987).
Đokićeva dela karakterišu užurbani simbolizam, racionalizam i ekspresionizam. Za svoja dela je dobio više nagrada. Vodio je samostalan atelje „Romantična arhitektura“. Okončao život skokom sa nadvožnjaka.
Akademija arhitekture Srbije o Aleksandru Đokiću[uredi | uredi izvor]
Na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu diplomirao 1960. godine. Zaposlio se u projektantskom ateljeu „Generalni plan”, a potom u mladenovačkom „Investprojektu”, da bi 1963. prešao u Zavod za unapređenje komunalne delatnosti SR Srbije. Tokom 1968. i 1969. radi i usavršava se u Jordanu. Po povratku u zemlju nastavlja samostalnu projektantsku delatnost u Direkciji za izgradnju i rekonstrukciju Beograda. Deluje u preduzeću „Naš stan”, „Beoplan”, „Beograd-invest” i drugim projektantskim ateljeima u kojima preuzima odgovornost vodećeg projektanta. U svojstvu stručnog savetnika službuje i u Institutu za arhitekturu i urbanizam Srbije (1987-91). Početkom devedesetih (1992), osniva vlastiti biro za arhitektonsko i urbanističko projektovanje pod nazivom „Romantična arhitektura”.
O njegovoj izuzetno plodnoj profesionalnoj aktivnosti svedoči čak 280 arhitektonskih i urbanističkih planova, od kojih je približno stotinu realizovanih.
Nosilac je niza nagrada, društevnih priznanja i diploma, pored ostalog nagrade Majskog salona ULUPUDS-a (1973), godišnje nagrade ULUPUDS-a 1986, republičke nagrade lista „Borba” za 1987, nagrade „4. jul” za 1988. i drugih. Za ukupan stvaralački doprinos nagrađen je Velikom nagradom za arhitekturu Saveza arhitekata Srbije za 1986. godinu. Tokom bezmalo četiri decenije rada u struci, samostalno ili u timovima, učestvovao je na oko 70 konkursa iz oblasti arhitekture i urbanizma, a svoje radove izlagao na sedam samostalnih i više grupnih izložbi. Član je Akademije arhitekture Srbije od njenog osnivanja 1995. godine.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Manević, Zoran. Aleksandar Đokić. Beograd: BMG, 1995.
- Aleksandar Đokić, Pogled kroz (retrospektivna izložba, april 2002). Beograd : Muzej primenjene umetnosti, 2002.
- Manević, Zoran. Leksikon neimara. Beograd: Građevinska knjiga, 2008.
- Jevtović, Aleksandra B. Arhitekta Aleksandar Đokić. Beograd: Filozofski fakultet, Odeljenje za istorije umetnosti, doktorska disertacija, 2019.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
