Auskultacija
| Auskultacija | |
|---|---|
 Objektivna metoda utvrđivanja bolesti, kojom lekar osluškuje šumove (zvuke) koji se stvaraju u trbuhu. | |
| MeSH | D001314 |
| MedlinePlus | 002226 |
Auskultacija, osluškivanje, (lat. auscultatio), je jedna od objektivnih (fizikalnih) metoda utvrđivanja bolesti, kojom se osluškuju šumovi (zvuci) koji se stvaraju u organizmu. Pri radu pojedinih organa stvaraju se određeni zvučni fenomeni (šumovi i tonovi), kao što je to kod srca, disajnih organa, velikih krvnih sudova, organa za varenje... Ovi zvučni fenomeni se kroz tkiva, vazdušne i tečne prostore organizma, prenose na površinu tela, gde se mogu osluškivati, neposredno uvom ili uz pomoć određenih aparata (stetoskop-slušalice).
Istorija[uredi | uredi izvor]
Ovu metodu kao, jedan od oblika objektivnog pregleda bolesnika prvi je pronašao i osmislio Rene-Teofil-Ijasent Laenek, francuski lekar, rođen u Kemperu 17. februara 1781,[1] koji je primenom ove metode fizikalnog pregleda dao poseban napredak u razvoju propedevtike i brojnim saznanjima o simptomima i znacima pojedinih bolesti. Ovaj pronalazak Laenek objavljuje 1819. u knjizi, franc. Traite d Auscultation Mediate, u kojoj detaljno opisuje stetoskop i način njegove primene u utvrđivanju bolesti.[2]
Vrste auskultacije[uredi | uredi izvor]
Pod pojmom auskultacija najčešće se, u svakodnevnoj lekarskoj praksi, misli na osluškivanje upotrebom stetoskopa-slušalica. Auskultacija je i slušanje šapata, govora, kašlja, izbacivanja gasova, ali za ove vidove osluškivanja ne postoje posebni nazivi
Neposredna (direktna) auskultacija[uredi | uredi izvor]
Kod neposredne auskultacije, ispitivač osluškuje pacijenta prislanjanjem uha direktno na površinu njegovog tela.
Posredna (indirektna) auskultacija[uredi | uredi izvor]
Osluškivanje, kod posredne auskultacije, ispitivač obavlja uz upotrebu određenog pribora i instrumenata (fonedoskopa, stetoskopa)
Značaj[uredi | uredi izvor]
Auskultacija ima izuzetan značaj u procesu utvrđivanja bolesti, i njenom primenom se mogu otkriti brojne promene u organizmu:
Auskultacijom srca — utvrđuje se kvalitet srčanih tonova, otkrivaju srčani šumovi, razni poremećaji ritma i šumovi izazvani trenjem srčane kese.[3]
Osluškivanjem zglobova, mišića, tetiva — ili kod sumnje na prelom kostiju, mogu se čuti krepitacije (pucketanja) izazvana nakupljanjem vazduha u ovim tkivima i organima.
Auskultacijom glave i vrata — mogu se čuti razni šumovi koje proizvode arteriovenske komunikacije (fistule), razna suženja, ili proširenja (aneurizme) na arterijama.
Auskultacijom pluća — čuju se razne zvučne manifestacije u toku disanja, govora, šapata, kao i razne vreste šumova kao posledica promena u organima za disanje.
Auskultacijom trbuha — osluškuju se zvučne senzacije koje nastaju u toku pokreta creva i pretakanja hrane u njima, ili kod aneurizmi ili suženja na trbušnim arterijama.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Roguin A. Rene Theophile Hyacinthe Laënnec (1781-1826): the man behind the stethoscope. Cardiol Prat.,vol. 4 230-235
- ^ Dolara A. The decline of cardiac auscultation: the ball of the match point is poised on the net Cardiovasc Med (Hagerstown). vol.9
- ^ Mc Loughlin MJ, Mc Loughlin S (2012). "Cardiac auscultation: Preliminary findings of a pilot study using continuous Wave Doppler and comparison with classic auscultation". Int J Cardiol. 167 (2): 590–591.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Antić R. Interna propedevtika, Institut za stručno usavršavanje i specijalizaciju zdravstvenih radnika, Beograd, 1976.
- Ristić S. M. Klinička propedevtika, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 1990.
- Pešić M. H. Lj. Interna propedevtika, Prosveta, Niš 1991.
- Popovac. D, Bolesti pluća i propedevtika, Privredni pregled, Beograd 1987.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Mediji vezani za članak Auskultacija na Vikimedijinoj ostavi
