Dragutin Kostić

Dragutin Kostić (Pajnlih)
Datum rođenja	(1873-08-01)1. avgust 1873.
Mesto rođenja	Beograd, Kneževina Srbija
Datum smrti	3. maj 1945.(1945-05-03) (71 god.)
Mesto smrti	Beograd

Dragutin Kostić (Pajnlih) (1. avgusta 1873 — Beograd, 3. maja 1945) je srpski književni kritičar, istoričar i profesor. Rođen je u Beogradu od majke Vilhemine Valter i oca Karla Pajnliha.

Biografija

Pravo ime Dragutina Kostića je Karl Basov.

Dragutin je posle osnovne škole nastavio školovanje u gimnaziji, a zatim završio istorijsko-filološke studije na Velikoj školi u Beogradu, 1897. godine.

Kada je 1890. godine njegov otac Karl Pajnlih napustio svoju porodicu, Dragutin menja prezime u Kostić.

Dragutin Kostić je svoje prvo zaposlenje dobio u Vranjskoj gimnaziji, gde je kao predavač radio tokom školske 1897/1898. godine. Tada je upoznao maturanta Borisava Stankovića, s kojim će kasnije postati prisni prijatelj i venčani kum.

Do 1910. godine zaposlen je u Drugoj beogradskoj gimnaziji najpre kao pripravnik latinskog jezika, zatim suplent pa profesor srpskog jezika. Profesorski ispit iz srpskog i njemu maternjeg nemačkog jezika, položio je 20. januara 1901. Kraljevski ordan Svetog Save dobio je 1. septembra 1907. Dramaturg je Narodnog pozorišta u Beogradu tokom 1910. godine. U Bogosloviju Sveti Sava u Beogradu prelazi 1911. gde ostaje do 1920. godine i predaje srpski, latinski i staroslovenski jezik, kao i srpsku književnost i istoriju srpskog naroda. Tokom 1911/1912. godine boravi u Moskvi i Petrogradu, radi proučavanja starih srpskih rukopisa. Sveske sa pomenutog proučavanja predate su Narodnoj biblioteci Srbije 25. jula 1943. godine.

U periodu od 1912. do 1915. godine činovnik je Ratnog presbiroa Vrhovne komande srpske vojske. Preko Podgorice i Skadra prelazi Albaniju sa srpskom vojskom. Tokom 1916/1917. godine profesor je srpskim maturantima u Nici. U Ministarstvu prosvete je na radu od 1919. godine. 1920. godine postavljen je za redovnog profesora jugoslovenske književnosti u Vojnoj akademiji u Beogradu, gde je i penziosisan kao viši vojni profesor prve klase. Od marta 1937. je redovni član Istorijskog društva u Novom Sadu. Od 1942. do 1944. godine je član Uprave Srpske književcne zadruge. Umro je u bolnici u Beogradu 3. maja 1945. godine.