Zuko Džumhur
| Zuko Džumhur | |
|---|---|
 Zuko Džumhur | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Zulfikar Džumhur |
| Datum rođenja | 24. septembar 1921. |
| Mesto rođenja | Konjic, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 29. novembar 1989. (68 god.) |
| Mesto smrti | Herceg Novi,  SFRJ |
Zulfikar Zuko Džumhur (Konjic, 24. septembar 1921 — Herceg Novi, 29. novembar 1989) bio je jugoslovenski putopisac, filmski i televizijski scenarista, pozorišni scenograf, umetnički direktor filma, likovni kritičar, kostimograf, slikar i karikaturista.[1][2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Poticao je iz stare ugledne porodice muslimanskog sveštenika (ulema). Otac mu je Abduselam Džumhur a majka Vasvija rođena Tufo. Porodica se dva meseca po njegovom rođenju preselila u Beograd, gde je njegov otac radio kao glavni imam Vojske Kraljevine Jugoslavije. Tu je završio osnovnu školu i nižu gimnaziju, a višu gimnaziju u Sarajevu 1939. Počeo je studirati pravo u Beogradu, ali je prešao na likovnu akademiju, koju je završio u klasi Petra Dobrovića.[2]
Prve crteže je objavio u listu „Narodna armija“ 1947. godine, a od tada je sarađivao kao karikaturista i ilustrator u Ježu, Borbi, „Vetrenjači“, Politici, Oslobođenju, reviji „Danas“ i NIN-u kao stalni saradnik i urednik.
Objavio je više od 10.000 karikatura. Napisao je scenarije za više kratkih i tri igrana filma. Uradio je 35 scenografija za pozorište, a tokom poslednjih deset godina života radio je na sarajevskoj televiziji kao pisac scenarija i voditelj serija emisije „Hodoljublja“. Njegovi sugrađani smatrali su ga jednim od najvećih boema svoga vremena.[3]
Umro je u Herceg Novom, a sahranjen je u rodnom Konjicu, 29. novembra 1989. godine.[2]
Dobitnik je brojnih nagrada i Ordena bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem.
Objavljene knjige[uredi | uredi izvor]
- Nekrolog jednoj čaršiji, Sarajevo, 1958,
- Pisma iz Azije, Mostar, 1973,
- Hodoljublja, Zagreb, 1982,
- Putovanje bijelom lađom, Sarajevo, 1982,
Posthumno su objavljena njegova Izabrana djela u sedam knjiga, koja su obuhvatila i nove neobjavljene rukopise: „Pisma iz Afrike i Evrope“, „Stogodišnje priče“ i „Adakale“.[4]
Objavio je i Zelenu čoju Montenegra, zajedno sa Momom Kaporom.[3]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Zuko Džumhur Putopisi
- ^ a b v „Zuko Džumhur”. rts.rs. Pristupljeno 25. 1. 2022.
- ^ a b „Zuko Džumhur biografija”. secanja.com. Pristupljeno 25. 1. 2022.
- ^ „Zulfikar Zuko Džumhur: Jedini pisac kojem je Andrić pisao predgovor”. radiosarajevo.ba (na jeziku: hrvatski). Pristupljeno 2023-01-28.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Zulfikar „Zuko“ Džumhur na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- [1]
- Hodoljublje kroz život Zuke Džumhura („Politika“, 6. februar 2016)
- Zašto Zuko Džumhur nikad nije prihvaćen u sarajevskoj čaršiji („Politika“, 11. februar 2016)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
