KK Bosna

KK Bosna Meridianbet
KK Bosna Meridianbet
Nadimak	Studenti
Liga	Druga Jadranska liga u košarci; Prva liga BiH
Osnovan	1951. god.; pre 73 godine
Dvorana	Dvorana Mirza Delibašić; (kapacitet: 6.500); Olimpijska dvorana Huan Antonio Samaran; (kapacitet: 12.000)
Lokacija	Sarajevo, Bosna i Hercegovina
Boje kluba
Predsednik	Almir Bradić
Trener	Dženan Rahimić
Prvaci	1 Kup evropskih šampiona; 4 prvenstava BiH; 3 kupa BiH; 3 prvenstva Jugoslavije; 3 kupa Jugoslavije
Veb-sajt	kkbosna.ba
Domaći	Gostujući

KK Bosna Meridianbet je košarkaški klub iz Sarajeva, BiH. Klub je deo Univerzitetskog sportskog društva Bosna. Bosna Rojal se trenutno takmiči u Prvoj ligi Bosne i Hercegovine i Kupu Bosne i Hercegovine. Oktobra 2014. klub je promenio ime u Bosna Rojal. Od oktobra 2022. godine, ovaj sarajevski klub nosi ime KK Bosna Meridianbet.

Istorija kluba[uredi | uredi izvor]

Počeci[uredi | uredi izvor]

Od osnivanja pa u naredne četiri godine KK Bosna - čiji su članovi uglavnom bili studenti Sarajevskog univerziteta – takmičio se u gradskoj ligi, da bi 1955. godine osvojio prvi u nizu trofeja, Kup Grada Sarajeva, i tim dostignućem se plasirao u viši rang takmičenja, Republičku ligu Bosne i Hercegovine.

Ovaj prvi uspeh ekipe koja će obeležiti istoriju bosanskohercegovačke košarke, i šire, ostvarili su: Brkić, Marušić, Takač, Bise, Bjelica, Cindrić, Bilić, Đurasković, Fetahagić, Uzelac, Džapa, Pilav, Hofbauer, Lovrenović, Beganović i Dimitrijević.

Narednih 17 godina bilo je potrebno da se u redovima studenata formira generacija koja će klub odvesti stepenicu više - u tadašnju izuzetno kvalitetnu Prvu jugoslovensku košarkašku ligu. Stariji ljubitelji košarke u Sarajevu i sada se sećaju, i još uvek prepričavaju, nezaboravni meč gradskih rivala Bosne i Željezničara; odigran je 28. aprila 1972. godine u KSC Skenderiji. Slavili su "Studenti" i ovo se može smatrati prvim korakom ka kasnijim velikim dostignućima, koja su kulminirala osvajanjem evropske titule.

Idejni vođa ekipe koja je postigla ovaj istorijski rezultat i njegov tvorac bio je Bogdan Tanjević, a njegove zamisli na parketu su ostvarivali: Terzić, Milavić, Čečur, Pavlić, Nadaždin, Dumić, Soče, Varajić, Pejović, Pešić, Krvavac i Đogić.

Šampionska generacija[uredi | uredi izvor]

Šampionski sastav Bosne kompletiran je dolaskom igrača koji će postati legenda, izuzetna ličnost među obručima, virtuoz sa narandžastom loptom - naravno, radi se o Mirzi Delibašiću, popularnom Kinđetu, koji je stigao iz rodne Tuzle.

Upravo Delibašić - zajedno sa nenadmašnim strelcem Žarkom Varajićem i visokim Ratkom Radovanovićem, uz dragocenu i značajnu pomoć Krvavca, Bosiočića, Izića, Ostojića, Zrne, Hadžića, Pešića, Bilalovića i Benačeka, a pod budnim trenerskim okom Bogdana Tanjevića i njegovog prvog asistenta, Draška Prodanovića, postiže prvu titulu prvaka države u Sarajevo i Bosnu i Hercegovinu. "Studenti" su bili najbolji u jugoslovenskoj ligi u sezoni 1977/78.

Najveći uspeh dotadašnje jugoslavenske i bosanskohercegovačke klupske košarke Bosna je ostvarila 4. aprila 1979. godine u francuskom Grenoblu. Pred 12 hiljada gledalaca, od kojih je veliki broj bio navijača "Studenata", u finalu Kupa šampiona Evrope Bosna je savladala italijanski Emerson rezultatom 96:93. U fenomenalnoj utakmici Delibašić, Varajić, Vučević, Benaček, Đogić, Bosiočić, Izić, Radovanović, Hadžić, Pešić, predvođeni briljantnim strategom sa klupe Bogdanom Tanjevićem, pokazali su do tada neviđeno košarkaško umeće.

U naredne četiri godine Bosna je osvojila još dve titule prvaka Jugoslavije - u sezonama 1979/80 i 1982/83. Od značajnih međunarodnih dostignuća treba istaći drugo mesto na klupskom prvenstvu sveta, Interkontinentalnom kupu odigranom 1980. godine u Brazilu. Godine 1981. Bosna je osvojila titulu prvaka Jugoslavije za kadete (ispod 17 godina).

Smena generacija i rat[uredi | uredi izvor]

Nakon pet godina kontinuiranih uspeha dolazi do neminovne smene generacija, iz kluba u inostranstvo odlaze trener Tanjević, Delibašić, Varajić, Radovanović, Đogić, a iz omladinskog pogona dolazi niz vrlo perspektivnih košarkaša poput Alihodžića, Markovića, Avdića, Dobrasa, Bukve, Bećiragića, Firića. Trebalo je da oni vrate Bosnu u vrh jugoslovenske košarke, ali je rat prekinuo uspon ove generacije, koja se raspršila širom sveta.

U periodu od 1992-1997 godine Bosna je egzistirala uz dosta poteškoća. Igrana su takmičenja regionalnog značaja, a vredni članovi Bosne su se trudili da okupe što više mladih stručnjaka i igrača kako bi se ponovo stvorila respektabilna ekipa.

Posleratni period[uredi | uredi izvor]

U sezoni 1997/98. organizovano je doigravanje klubova sa područja Federacije Bosne i Hercegovine; Bosna je u finalu, nakon tri utakmice, rezultatom 1:2 poražena od Širokog Brijega.

Godinu dana kasnije ekipa u sastavu Mirković, Terzić, Subašić, Konaković, Kurtagić, Halimić, Lerić, Isaković, Bukva, Džuho, Radović, te trener Sabit Hadžić i njegov pomoćnik Miralem Zubović, uspeli su u reorganizovanom ligaškom takmičenju, koje je okupilo timove sa područja Federacije Bosne i Hercegovine, ubedljivo zauzeti prvo mesto i osvojiti šampionsku titulu.

Nastup naredne sezone u međunarodnom takmičenju pod nazivom Saporta kup u jakoj konkurenciji ocenjen je kao uspešan, ali su sledeće sezone donele kadrovska i igračka previranja, tako da su izostali očekivani rezultati i nisu ispunjeni zacrtani planovi.

Bosna je jedan od idejnih začetnika regionalne košarkaške lige, koja je pod nazivom Jadranska liga osnovana 2001. godine. U ovom takmičenju, kao i u novoformiranoj jedinstvenoj ligi Bosne i Hercegovine, ekipu je vodio novi trener Draško Prodanović, sa potpuno novim igračkim kadrom, ali bez značajnijih rezultata i dostignuća. To je navelo Upravu na čelu sa predsednikom Nihadom Imamovićem da sačini plan reorganizacije i kluba i tima.

Na čelo stručnog štaba postavljen je mladi i perspektivni trener Mensur Bajramović, na mesta direktora i sportskog menadžera došli su nekadašnje Bosnine vedete i kapiteni Samir Avdić i Elmedin Konaković. Utakmice su se ponovo igrale na starom mestu, u Skenderiji, a pravi mamac za publiku bio je povratak najboljeg bosanskohercegovačkog košarkaša minule decenije Nenada Markovića. Ekipu su pojačali i iskusni Kovačević i Parežanin, te tada najbolji mladi košarkaš BiH Kenan Bajramović.

Sve je to rezultiralo punim tribinama Skenderije, prvim mestom na kraju prvog dela sezone, te prvom pozicijom pred doigravanje i plasmanom u završnicu Kup takmičenja u toj sezoni. U finalnoj seriji prvenstva Bosnu je, nakon tri neizvesna susreta, tek posle produžetaka "majstorice" porazio Široki Hercegtisak.

Sve postignuto je bilo motiv za rukovodstvo Bosne da se još više angažuje kako bi ekipa ovu sezonu dočekala kvalitetnija i spremnija u organizacionom i igračkom pogledu. Povratak publike, te veliko interesovanje javnosti za rezultate i nastupe Bosne, privukli su i značajne sponzore tako da se mogla ostvariti i zamišljena konstrukcija tima. Ostali su Marković, Bajramović, Kovačević, Parežanin, Bukva, a došli su reprezentativac Valjevac, bek Đorić, iskusni strelac Aleksić, te dva kvalitetna pojačanja iz Amerike, Daren Fen i Lens Vilijams.

Povratak Bosne[uredi | uredi izvor]

Sezona 2004/05. donosi veliku radost za igrače i armiju navijača. Na završnici Kupa BiH organizovanoj u Sarajevu, Bosna pobjeđuje Široki u finalu i osvaja prvi trofej u sezoni. Kolika je nadmoć studenata bila u domaćem takmičenju najbolje oslikava podataka da su u finalu plej-ofa u samo dve utakmice stigli do naslova najboljeg tima države. Protivnik je ponovo bio Široki. Kruna sezone stigla je plasmanom na doigravanje među osam najboljih timova Jadranske lige. Grad domaćin bio je Beograd, a Bosna je zaustavljena već na prvoj stepenici, tačnije u četvrtfinalu, od vršačkog Hemofarma, kasnijeg osvajača Lige.

Promena imena[uredi | uredi izvor]

Oktobra 2014. klub je promenio ime u Bosna Rojal.^[1]^[2]

Naslovni sponzor[uredi | uredi izvor]

Predsjednik KK Bosna i predstavnici kompanije Meridianbet potpisali su 27. oktobra višegodišnji ugovor o naslovnom sponzorstvu. Popularni "Studenti" će se od sezone 2022/23 takmičiti pod novim imenom KK Bosna Meridianbet.[1]