Kejt Mos (književnica)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Za manekenku pogledajte stranicu Kejt Mos.
Kejt Mos
Kejt Mos 2008.
Lični podaci
Puno imeKetrin Mos
Datum rođenja(1961-00-00)1961. (62/63 god.)
Mesto rođenjaČičester, Engleska, Ujedinjeno Kraljevstvo
Zvanični veb-sajt
www.katemosse.co.uk

Ketrin Mos (engl. Katharine Mosse; Čičester, 1961) je britanski romanopisac, publicista i pisac pripovetki i emiter. Najpoznatija je po svom romanu Lavirint iz 2005. godine, koji je preveden na više od 37 jezika. Ona je 1996. godine suosnivala godišnju nagradu za najbolji roman na engleskom jeziku objavljenu u Velikoj Britaniji od strane žena koja je sada poznata kao Ženska nagrada za beletristiku.

Rani život i karijera[uredi | uredi izvor]

Mos je rođena u Čičesteru, a odrasla u Fišbornu, Zapadni Sasek, najstarija je od tri sestre rođene od oca advokata, Ričarda (1920–2011) i majke Barbare (1931–2014).[1] Mosova tetka je bila uključena u kampanju za rukopoloženje žena, a njen deda je bio vikar.[2] Obrazovala se u srednjoj školi za devojke u Čičesteru[traži se izvor]i Nju Koledž, Oksford, [3] gde je diplomirala 1984. godine sa diplomom engleskog jezika. Nakon što je napustila univerzitet, provela je sedam godina radeći u izdavaštvu u Londonu za Hodder & Stoughton, zatim Century, i na kraju kao urednički direktor u Hutchinson-u, delu grupe Random House. Bila je članica Nacionalne unije novinara i Žena u izdavaštvu.

Izdavaštvo je napustila 1992. godine, za spisateljsku karijeru počevši sa publicistikom, Becoming a Mother.[2]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Rano pisanje i Langedokska trilogija[uredi | uredi izvor]

Iako je najpoznatija po svojoj avanturističkoj i fantastici o duhovima, inspirisana stvarnom istorijom, prva dva Kejt Mosova dela bila su nefiktivna.Becoming A Mother (u svom sedmom izdanju) objavio je Virago 1993. godine, a zatim 1995. godine The House: Behind the Scenes at the Royal Opera House, Covent Garden koju je objavio BBC Books uz BBC 2 The House. Zatim je napisala dva savremena romana. Eskimo Kissing (Eskimski poljubac), o mladoj, usvojenoj ženi koja traži svoje poreklo, bio je dobro prihvaćen kada je objavljen 1996. Nakon toga je 1998. usledio biotehnološki triler, Crucifix Lane.

Prvi iz trilogije iz Langedoka, Lavirint, pojavio se 2005. Međunarodni bestseler broj jedan, prodat je u milionima primeraka i bio je najprodavaniji naslov u Velikoj Britaniji za 2006. Takođe je osvojila nagradu Richard & Judy za najbolju knjigu na British Book Awards 2006. i proglašena je za jednu od 25 najboljih knjiga Waterstones-a u poslednjih 25 godina. Miniserija Lavirint je emitovana 2013. [4]

U oktobru 2007. objavljen je drugi roman u trilogiji, Grob. Priča o proganjama i tarotu smeštenim u Fin de siècle i Francuskoj 20. veka, takođe je bio bestseler broj jedan u Velikoj Britaniji i međunarodni bestseler. Dok je Mos istraživala za treći i poslednji roman u trilogiji, objavila je svoj roman The Winter Ghosts (Zimski duhovi) 2009. godine, zasnovan na noveli kojoj je prethodno doprinela Inicijativi za brzo čitanje. Filmska prava su prodata Ruby Films. Citadela, treći roman u trilogiji, izašao je 2012. godine i takođe je bio međunarodni bestseler. Inspirisan stvarnom istorijom otpora u Karkasonu tokom Drugog svetskog rata, priča priču o zamišljenoj jedinici otpora koja se sastoji samo od žena.

U oktobru 2013. objavljena je Mosova zbirka pripovedaka, The Mistletoe Bride & Other Haunting Tales (Nevesta od imele i druge uklete priče) – zbirka priča o duhovima inspirisana tradicionalnim narodnim pričama i seoskim legendama iz Engleske i Francuske, širom Saseksa, Bretanje i Langedoka.

U septembru 2014, Mos je objavila svoj gotički triler The Taxidermist's Daughter, smešten u 1912. u Fišbornu i Čičesteru . [5]

U junu 2019, Mose je objavilaThe Burning Chambers (Goruće odaje), [6] prvi u nizu romana, počevši od Francuskih religijskih ratova, koji obuhvataju 300 godina od 1562. u Karkasonu, preko Amsterdama do 1862. u Franshuku, Zapadni Kejp, Južna Afrika. Drugi u nizu, The City of Tears (Grad suza), [7] objavljen je 2020. godine.

Ostala dela i drame[uredi | uredi izvor]

Mos je takođe doprinela brojnim esejima i pričama antologijama i zbirkama, uključujući Modern Delight (knjigu inspirisanu knjigom Džon Bojnton Pristlija iz 1949. godine) koju je objavio Waterstone's da prikupi novac za akciju protiv disleksije i Londonsku biblioteku; Little Black Dress (Mala crna haljina) (priredila Susie Maguire); Midsummer Nights (Letnje noći) (uredila Jeanette Winterson), zbirka za proslavu 75. godišnjice Glyndebourne Opera House u Istočnom Saseksu; The Best Little Book Club in Town and The Coffee Shop Book Club u pomoć Breast Cancer Care i Why Willows Weep (priredila Trejsi Ševalije ) u pomoć Woodland Trust-u (2011), Write (Guardian Books), Virago at 40 (priredio Lennie Goodings), Fifty Shades of Feminism (priredile Lisa Appignanesi, Rachel Holmes i Susie Orbach), Writing Historical Fiction (priredili Celia Brayfield i Duncan Sprott) i Anthology of World War I Literature for Children (priredio Michael Morpurgo) u 2014, kao pomoć Kraljevskoj britanskoj legiji i SSAFA-i.

Mos je takođe napisala uvode u reizdanja brojnih dela beletristike, uključujući Godišnjak pisaca i umetnika 2009, Krvavi kapetan Rafaela Sabatinija, Moramo da pričamo o Kevinu Lajonela Šrajvera, Ostrvo sa blagom Roberta Luisa Stivensona, Goldfinger Ijana Fleminga, Noć pada na grad Sara Gejnhem, Čičesterski spisak Fila Hjuita, Čičesterska luka: Engleski obalni dragulj Liz Sejgz, Sto velikih predstava žena Lusi Kerbel.

Godine 2012. objavila je knjigu povodom 50 godina Čičesterskog festivalskog teatra. Chichester Festival Theatre at Fifty izdaje izdavačka kuća Unbound koja finansira publiku.[8]

Njena prva predstava, Syrinx, bila je deo projekta SkyArts Theatre Live, koji je osmislio Sandi Toksvig. Prvi put izvedena u julu 2009. godine, te je iste godine osvojila nagradu za publicitet u medijima. Moseova druga predstava Endpapers bila je deo projekta Šezdeset šest knjiga Buš teatra iz 2011. godine. [9] Njen monolog je inspirisan Knjigom Otkrivenja, poslednjom knjigom u Bibliji.

U septembru 2020, Mosova sopstvena adaptacija njenog gotičkog trilera Taksidermistova ćerka iz 2014, smeštena u 1912. u Fišbornu i Čičesteru, biće premijerno prikazana u Čičesterskom festivalskom pozorištu. [10]

Novinarstvo i radioemisije[uredi | uredi izvor]

Mos piše za različite novine i časopise, uključujući The Times, Telegraph, Guardian i The Sunday Times, a od 2008. do 2011. pisala je redovnu kolumnu za časopis za trgovinu knjigama The Bookseller. Redovni gost na britanskom radiju i televiziji, predstavila je književnu čet emisiju BBC Four Readers' and Writers' Roadshow i pojavljuje se na BBC Breakfast News i BBC2's The Review Show. Ona je gostujući prezenter za A Good Read na BBC Radio 4. Mos je bila kapiten pobedničkog tima bivših studenata sa Nju koledža u Oksfordu na Božićnom univerzitetskom izazovu slavnih 2012. U timu su bili romanopisci Rejčel Džonson i Patrik Gejl. U januaru 2021. Kejt Mos je pokrenula #WomanInHistory, globalnu kampanju proslave pozivajući ljude da nominuju ženu iz istorije za koju su mislili da bi trebalo da bude poznatija. [11] [12]

Nagrade[uredi | uredi izvor]

Mos je imenovana za oficira Ordena Britanskg carstva (OBE) na rođendanskim počastima 2013. za zasluge u književnosti. [13]

Godine 2000. proglašena je Evropskom ženom dostignuća za doprinos umetnosti. [14] Godine 2006. nominovana je za Quill Award i osvojila Britansku nagradu za knjige za najbolje čitanje godine za Lavirint. Ima počasni magistar Univerziteta u Čičesteru. Takođe je bila dobitnica nagrade "The Spirit of Everywoman Award", 2012. koju dodeljuje NatWest. Godine 2013. proglašena je za jednu od 100 najuticajnijih ljudi u izdavaštvu od strane Prodavca knjiga i od tada se pojavila na svim listama. Evening Standard ju je proglasio jednom od 1000 najuticajnijih ljudi u umetnosti u Londonu 2013. godine. [15]

Godine 2019. imenovana je za gostujućeg profesora savremene književnosti i kreativnog pisanja na Univerzitetu u Čičesteru. [16] [17]

Lični život[uredi | uredi izvor]

Udata je za dramskog pisca Grega Mosa i ima dvoje odrasle dece. [18]

Godine 1989. ona i njen muž su kupili malu kuću u Karkasonu u regionu Langedok u jugozapadnoj Francuskoj[2], što je bila inspiracija za njenu bestseler trilogiju istorijskih romana o putovanju kroz vreme. Vratila se u svoj rodni grad Čičester 1998. godine kada je postala prva žena izvršni direktor Čičesterskog festivalskog teatra.[2]

Mediji[uredi | uredi izvor]

U junu 2023. Mos je bila pozvana kao gost u dugotrajnoj radio seriji BBC Radio 4 - Desert Island Discs koju je vodila Lauren Laverne.

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Fikcija[uredi | uredi izvor]

  • Eskimo Kissing (Ljubljenje eskima) (1996)
  • Crucifix Lane (1998)
  • The Cave (Pećina) (novela Inicijativa za brzo čitanje, 2009)
  • The Winter Ghosts (Zimski duhovi) (2009)
  • The Mistletoe Bride & Other Haunting Tales (Nevesta od imele i druge zastrašujuće priče) (pripovetke, 2013)
  • The Taxidermist's Daughter (Taksidermistova ćerka) (2014)

Langedokska trilogija[uredi | uredi izvor]

  1. Labyrinth (Lavirint) ((2005)
  2. Sepulchre (Grob) (2007)
  3. Citadel (Citadela) (2012)

Serijal Burning Chambers[uredi | uredi izvor]

  1. The Burning Chambers (Zapaljene odaje) (2018)
  2. The City of Tears (Grad suza) (2020)
  3. The Ghost Ship (Ukleti brod) (2023)

Dokumentarna literatura[uredi | uredi izvor]

  • Becoming a Mother (Postati majka) (1993)
  • The House: Behind the Scenes at the Royal Opera House, Covent Garden (Kuća: Iza kulisa u Kraljevskoj operi, Kovent Garden) (1995)
  • Chichester Festival Theatre at Fifty(2012)
  • Warrior Queens & Quiet Revolutionaries: How Women (Also) Built the World (Kraljice ratnice i tihe revolucionarke: Kako su (i) žene izgradile svet) (2022)

Drame[uredi | uredi izvor]

  • Syrinx (2009)
  • Endpapers (2011)
  • The Taxidermist's Daughter - adaptacija (Taksidermistova ćerka) (2020)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Kay, Adam (2020). „Kate Mosse”. Dear NHS 100 Stories to say Thank You. 
  2. ^ a b v g Dodd, Celia (7. 6. 2008). „Bestselling author, Kate Mosse, talks about her new book, Sepulchre, and her fascination with tarot cards”. The Times. Pristupljeno 30. 1. 2017.  (potrebna pretplata)
  3. ^ „Kate Mosse: Fiction Non-Fiction Poetry”. British Council. Pristupljeno 24. 4. 2023. 
  4. ^ Roxborough, Scott (29. 9. 2011). „Game of Thrones' Emun Elliott, John Hurt to Star in Labyrinth Miniseries”. The Hollywood Reporter. Pristupljeno 2012-08-24. 
  5. ^ Mosse, Kate (2014). The Taxidermist's Daughter. ISBN 9781409153764. 
  6. ^ Mosse, Kate (2019). The Burning Chambers. ISBN 9781250202161. 
  7. ^ Mosse, Kate (2020). The City of Tears. ISBN 9781509806881. 
  8. ^ „A Labour of Love: Chichester Festival Theatre at Fifty”. Sussex Life. 9. 6. 2012. 
  9. ^ "Kate Mosse: Endpapers in response to Revelation", Sixty-Six Books Arhivirano 17 april 2014 na sajtu Wayback Machine, Bush Theatre.
  10. ^ „The Taxidermist's Daughter”. Chichester Festival Theatre. 27. 1. 2021. Arhivirano iz originala 05. 08. 2021. g. Pristupljeno 27. 1. 2021. 
  11. ^ „#WomanInHistory: The new campaign by Kate Mosse putting women back in the history books”. 12. 2. 2021. 
  12. ^ Chandler, Mark (10. 2. 2021). „Mosse launches inspirational women campaign”. The Bookseller. 
  13. ^ Wright, Kirsty (17. 6. 2013). „Authors feature in Queen's Birthday Honours”. The Bookseller. Pristupljeno 8. 9. 2022. 
  14. ^ British Council. „Kate Mosse | British Council Literature”. Contemporarywriters.com. Arhivirano iz originala 7. 6. 2011. g. Pristupljeno 2012-08-24. 
  15. ^ „The Power 1000 – London's most influential people 2013: Imagineers”. Evening Standard. London. 19. 9. 2013. Pristupljeno 27. 1. 2021. 
  16. ^ „Internationally-acclaimed author Kate Mosse to become Visiting Professor at University of Chichester”. University of Chichester. 21. 3. 2019. Pristupljeno 27. 1. 2021. 
  17. ^ Hewitt, Phil (21. 3. 2019). „Novelist Kate Mosse becomes a visiting professor at Chichester University”. worthingherald.co.uk. Pristupljeno 27. 1. 2021. 
  18. ^ The New College Register, 2001, p. 541

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кејт_Мос_(књижевница)&oldid=26501132”