Pavle Pekić (partizan)
| pavle pekić | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Pekić, 1952. godine | ||||||||||
| Lični podaci | ||||||||||
| Datum rođenja | 3. jun 1910. | |||||||||
| Mesto rođenja | Šavnik, Knjaževina Crna Gora | |||||||||
| Datum smrti | 4. septembar 1990. (80 god.) | |||||||||
| Mesto smrti | Split, SR Hrvatska, SFR Jugoslavija | |||||||||
| Profesija | društveno-politički radnik | |||||||||
| Delovanje | ||||||||||
| Član KPJ od | 1939. | |||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | |||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija | |||||||||
| Čin | general-major u rezervi | |||||||||
| Odlikovanja |
| |||||||||
Pavle Pekić (Šavnik, 3. jun 1910 — Split, 4. septembar 1990), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i general-major JNA u rezervi.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 3. juna 1910. godine u Šavniku.[1]
U Zagrebu je završio Srednju medicinsku školu. Pre Drugog svetskog rata radio je kao bankarski činovnik.[2]
Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) postao je 1939. godine. Učesnik Narodnooslobodilačke borbe je od 1941. godine.[1]
Najpre je bio sekretar partijske ćelije u Šavniku, komandant mesta u oslobođenom Šavniku i komandant Durmitorskog vojnog područja.[1]
Od juna 1942. godine je bio u Vrhovnom štabu NOV i POJ, gde je bio šef Komisije za borbu protiv pete kolone.[3] Maja 1944. godine, kada je formirano Odeljenje za zaštitu naroda (OZN), postao je načelnik Drugog odseka, koji je bio zadužen za rad na oslobođenoj teritoriji. Ovaj odsek je 1946. godine bio jezgro za formiranje Uprave državne bezbednosti (UDB), u kojoj je obavljao dužnost glavnog sekretara.[2][1]
Nakon rata završio je Višu vojnu akademiju u Sovjetskom Savezu. Radio je u Ministarstvu unutrašnjih poslova FNRJ, odnosno Državnom sekretarijatu za unutrašnje poslove (DSUP), gde je bio pomoćnik Državnog sekretara za unutrašnje poslove i državni podsekretar Saveznog izvršnog veća (SIV).[2][1]
Umro je 4. septembra 1990. godine u Splitu.[3]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden Republike sa zlatnim vencem, dva Ordena zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden za hrabrost. Takođe, odlikovan je i sovjetskim Ordenom Otadžbinskog rata prvog reda.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d Ko je ko u Jugoslaviji 1970, str. 777.
- ^ a b v g Vojna enciklopedija 6 1973, str. 619.
- ^ a b Kučan 1996, str. 56.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Jugoslovenski savremenici — Ko je ko u Jugoslaviji. Beograd: Hronometar. 1970.
- Vojna enciklopedija tom VI. Beograd. 1973.
- Kučan, Viktor (1996). Borci Sutjeske. Beograd: „Zavod za udžbenike i nastavna sredstva”.
