Fariseji
Fariseji su bili jevrejska religijska stranka iz razdoblja drugog Hrama, prethodnici rabinskog judaizma.
Fariseji su se držali pravila levitske čistote i ekskluzivne družbe za stolom, a ipak se nisu izdvojili iz društva. Njihove družbeničke veze učvršćivane su u bratstvima zvanim havurot. Josif Flavije im pripisuje neka specifična religiozna verovanja, između ostalih prihvatanje usmenog predanja kao dopune Tori i verovanje u večnost duše.
Tokom 1. veka, fariseji su bili poznati po svojom strogom poštovanju Mojsijevog zakona.[1] Josif Flavije takođe primećuje i njihovu posvećenost učenju, oličenu u Hilelu i Johananu ben Zakaju. Mišna, Talmud i glavni tanaitski izvori predstavljaju glavnu riznicu njihove misli i svedočanstvo oživljavanja jevrejskog života u prvim vekovima naše ere, kada je farisejski judaizam dobio svoj konačni oblik.
Po kazivanjima iz jevanđelja, Isus se često sukobljavao sa farisejima (vidi: "Teško vama licemeri"). Ipak, jevanđelja su u tome dosta jednostrana, jer ukazuju samo na one aspekte iz predanja o Isusu koji su bili od koristi u sporovima crkve i sinagoge.[2] Piscima jevanđelja nije bilo u interesu da precizno prenesu šta je Isus imao zajedničko sa farisejima, s kojima je verovatno bio bliži no što je to u pomenutim tekstovima prikazano.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Green 1997, str. 643–649
- ^ a b Isus, Enciklopedija živih religija (pp. 316-318), Nolit, Beograd, 2004.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Green, Joel B. (1997). The Gospel of Luke. Wm. B. Eerdmans Publishing. str. 643—649. ISBN 978-0-8028-2315-1.
