Jovan Živković
| Jovan Živković Fruškogorski | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 11. april 1826. | ||||||||
| Mesto rođenja | Sremski Karlovci, Austrijsko carstvo | ||||||||
| Datum smrti | 8. april 1902. (75 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Zagreb, Austrougarska | ||||||||
| Državljanstvo |  Austrougarska | ||||||||
| Narodnost | Srbin | ||||||||
| Religija | pravoslavac | ||||||||
| |||||||||
Baron Jovan Živković Fruškogorski (Sremski Karlovci, 11. april 1826 — Zagreb, 8. april 1902) bio je srpski pravnik, političar i bankar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Sremskim Karlovcima kao mlađi brat Vladike Teofana Živkovića. Gimnaziju je učio u Karlovcima, a pravne nauke u Pečuju i Požunu. Učestvovao je u pripremama za Majsku skupštinu 1848. godine. Po završetku Mađarske revolucije odlazi u Beč, gde dovršava pravne nauke. Tu je pripadao rodoljubivom krugu Vuka Karadžića. Posle svršenih studija odlazi u Temišvar, gde je boravio do 1870. godine, kada je izabran za sremskog podžupana, većnika Banskog stola i najzad Stola sedmorice u Zagrebu, gde je ostao sve do 1873. godine. Učestvovao je u radu Blagoveštenskog sabora, na kojem se zalagao za pripajanje Srema trojednici. Godine 1861. ušao je u hrvatski sabor kao poslanik Sremske županije i pristalica Unionističke stranke.[1]
Savez između Hrvatske i Ugarske shvatao je kao savez dveju kraljevina, koje su spojene jedinstvom krune i svih poslova ustanovljenih pragmatičnom sankcijom. Tražio je autonomiju za Hrvatsku uz priznanje prerogativa u pravosuđu, upravnoj i prosvetno-nastavnoj oblasti. Posle 1865. godine, delovao je kao istinski vođa unionista. Zalagao se da se sa Ugarskom odmah započnu pregovori o nagodbi. Godine 1873, kada je vlast u Hrvatskoj prešla u ruke Narodne stranke Ivana Mažuranića, a on postao ban, Živković je dobio dužnost šefa unutrašnjih poslova. Godine 1883. je otišao u penziju, ali se i dalje angažovao u javnim poslovima, posebno privrednog karaktera. Kao prvak Srbadije učestvovao je 1893. na manifestaciji u Dubrovniku, prilikom otkrivanja Gundulićevog spomenika.[1]
Godine 1895. izabran je za prvog predsednika Upravnog odbora Srpske banke u Zagrebu. Bio je vitez Reda železne krune Drugog reda i Malteškog krsta reda „Svetog Stepana“.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
