Džahilija

Džahilija (arap. جاهلية‎, ǧāhiliyyah/jāhilīyah, „neznanje”) je islamski koncept za period „neznanja božanske mudrosti” ili „stanje nepoznavanja vođstva od Boga” ili „Dani neznanja” odnoseći se na vreme u kojem su se Arapi nalazili u pre-islamskoj Arabiji, pre otkrovenja Kurana Muhamedu. Koren reči džahilija proizilazi iz arapskog glagola džahala - biti neznalica ili glup, ponašati se glupo.

Istorijski koncept

Ovaj termin se može koristiti kada se odnosi na arapsku kulturu pre pojave islama.

Arapska plemena su pre pojave islama bila uglavnom nomadska, sa jakom organizacijom zajednice i specifičnim društvenim pravilima. Kultura im je bila patrijarhalna, sa osnovnim religijskim uverenjima. Tragovi monoteizma mogu se naći u „hanif” figuricama, dok je većina njihovih verskih uverenja bila zasnovana na obožavanju idola i godišnja skupljanja oko Kabe radi trgovine i razmene. U svom dubljem smislu ovaj termin se više koristi kao uslov a ne kao vremenski period, stoga se džahilija koristi u predstavljanju perioda tame i neznanja koji je prethodio prihvatanju otkrovenja. To se odnosi na opšte stanje onih koji nisu prihvatili muslimansku veru.

Poezija džahilije

S obzirom na to da su stari Arapi još u to doba imali veoma razvijenu usmenu književnost, poeziju pre svega, koja je bila stotinama godina pamćena od strane zajednice i prenošena s „kolena na koleno“, sve dok u 8. veku nije započeto njeno sistemsko sakupljanje i zapisivanje. Time su nastale zbirka sedam Mualaka velikog rapsoda Hamada er-Ravije, zatim, zbornici „Mufadalijat” i „Asmaijat” (dobili su naziv Prema svojim sačiniteljima - el-Mufadal ed-Dabi i el-Asmai). Vek kasnije, nastala je i čuvena antologija Hamasa Abu Temama, kao i „Knjiga o pesništvu i pesnicima” Ibn Kutejbe, potom i „Knjiga pesama”, Koju je sastavio Abu-l-el-Feredž Isfahani (umro 967.)

Sva ova dela, iako se često postavlja pitanje njihove (potpune) autentičnosti, značajan su izvor za arapsku pre-islamsku poeziju , Koja je, pak, ne samo značajan istorijski izvor, već i „sveobuhvatna slika života starih Arapa“. U njoj nalazimo obaveštenja o unutrašnjoj slici života, o tome kako su stari Arapi mislili, kako su, se odnosili prema životu.

• 
  Naslov1
• 
  Naslov2
• 
  Naslov2