Albert II, vojvoda Austrije

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Albert II, vojvoda Austrije
Albert II, vojvoda Austrije
Portret iz 16. veka Anton Bois
Lični podaci
Datum rođenja(1298-12-12)12. decembar 1298.
Mesto rođenjaDvorac Habsburg, Švabija
Datum smrti16. avgust 1358.(1358-08-16) (59 god.)
Mesto smrtiBeč, Austrija
Porodica
SupružnikJohana od Firta
Potomstvo
RoditeljiAlbreht I Habzburški
Elizabeta Koruška
DinastijaHabzburzi
Vojvoda Austrije i Štajerske
Period13. januara 1330. - 16. avgusta 1358.
PrethodnikFridrih Lepi
NaslednikRudolf IV
Koruški vojvoda
Period2. aprila 1335. - 16. avgusta 1358.
PrethodnikFridrih Lepi
NaslednikRudolf IV

Albert II, vojvoda Austrije (12. decembar 1298, Dvorac Habsburg, Švabija - 16. avgusta 1358, Beč), poznat kao Mudri ili Hromi, član Habsburške kuće, bio je vojvoda Austrije i Štajerske od 1330, kao i vojvoda od Koruške i Marša-Mariografa Kranjske[a]. od 1335. do smrti 1358.

Karta Carstva Kranjske (nemački: Herzogtum Krain) u vreme careva Hohenstaufen (oko 1250). Istaknuto područje otprilike odgovara kasnijem austrijskom krugu

Biografija[uredi | uredi izvor]

Albert II rođen je u dvorcu Habsburg u Švabiji, bio četvrti sin nemačkog kralja Alberta I i njegove žene Elizabete Koruške[1], ćerke Meinharda II, vojvode od Koruške.člana kuće grofova iz Gorice (Meinhardiner).

U početku se pripremao za crkvenu karijeru, iako je još uvek bio maloletan, izabran je 1313. za biskupa u Pasavi. Međutim, morao je da se takmiči sa protivničkim kandidatima, i konačno se odrekao funkcije 1317. godine.

Pristupanje prestolu[uredi | uredi izvor]

Albert II je još od 1326. vladao jugozapadnim delom Austrijskog vojvodstva zajedno s bratom Fridrihom Lepim, a nakon njegove smrti od 1330. do 1339. vladao je Austrijskim vojvodstvom i Štajerskom, prvo s bratom Otom, a nakon njegove smrti sam[2]. Albert je do 1335. uspeo proširiti svoje domene na Korušku i Kranjsku. Za vreme svoje vladavine proširio je privilegije Beča, i pretvorio ga u svoju prijestolnicu 1340.[2]

Albert je povećao svoje posede nasleđivanjem poseda svoje supruge Joane iz Pfirta, koje su sačinjavali alzaški okrug Pfirt i nekoliko gradova. Nakon smrti svog ujaka po majci vojvode Henrika Koruškog 1335. godine,

Albert je uspeo da utvrdi svoju vlast u Koruškoj i Maršu Kranjskom, nakon smrti poslednje predstavnika dinastije Gorica-Tirol Hajnriha Horutanskog, ogromno carstvo Koruške postalo je deo austrijskih poseda. Zbog otpora lokalnog plemstva, Tirol se nije mogao pripojiti. Tirolom je vladala grofica Margarita Maultaš.

Spoljna politika[uredi | uredi izvor]

Odražavajući njegov visoki ugled među sekularnim i crkvenim vođama Evrope, 1335. Papa Benedikt XII zamolio ga je da posreduje u sukobu crkve sa carem Lujem. Dve godine kasnije, francuski kralj Filip VI. 1337. zamolio ga je za pomoć protiv cara Vitelsbaha i engleskog kralja Edvarda III. Ipak, Albert je ostao veran caru sve do Lujeve smrti 1347. godine; takođe je bio bliski saveznik sina vojvode Luja V Bavarskog. Nakon rušenja dvorca Rapersvil od strane snaga Rudolfa Bruna 1350, austrijski vojvoda marširao je protiv švajcarske konfederacije i opsade grada Ciriha, ali bezuspešno.

Unutrašnja politika[uredi | uredi izvor]

Zbog zaštite habsburgških domena, da se nebi dielili, 1355. izdao je kodeks nazvan „Albertov kućni red” (Albertinische Hausordnung)[2]. da unapred odredi pravila sukcesije u habsburškim zemljama po principu prvobitnosti (primogeniture)[b].

Prema Albertovom pravilu „Albertov kućni red”, nasledio ga je najstariji sin Rudolf IV, čija su mlađa braća delovala kao regenti. Međutim, nakon Rudolfove smrti 1365. godine, Habsburške zemlje su podeljene Nojbergovim sporazumom iz 1379. godine između Albertovih mlađih sinova Alberta III i Leopolda III.

Uprkos činjenici da su deca Alberta II već prekršila ovaj zakon i podelila austrijske zemlje između sebe, car Maksimilijan I obnovio je „Pravila Albertinske kuće“, a kasnije je pravilo ušlo u tekst Pragmatične sankcije 1713. godine i ostao jedan od temelja austrijske monarhije do 1918. godine.

Albert II je mnogo pažnje posvetio racionalizaciji državnog sistema svojih poseda. Za Štajersku i Korušku je razvio i odobrio osnovne zakone koji su ostali na snazi do pada Habsburške monarhije, uključujući „Štajersku planinsku knjigu” (Bergbüchel).

Osnovao je Kartuzijanski samostan Gaming, u kom je i sahranjen[2].

Smrt[uredi | uredi izvor]

Albert II je umro u Beču 1358. godine i sahranjen je u manastiru sopstvene fondacije, Geiming Čarterhaus (Gaming Charterhouse) u današnjoj Donjoj Austriji.

Porodica i deca[uredi | uredi izvor]

Albert II se oženio groficom Johanom iz Pfirta 15. februara 1324.[3], kćerkom grofa Ulriha III iz Pfirta, u Beču. U braku su imali sledeću decu:

  • Rudolf IV, vojvoda Austrije (1. novembar 1339, Beč - 27. jula 1365, Milano ), koji je nasledio oca kao vojvoda austrijskoki, štajerski i koruški. Njegov brak sa Katarinom Luksemburškom ostao je bez dece; nakon njegove smrti nasledila su ga mlađa braća Albert III i Leopold III[4].
  • Katarine (1342, Beč - 10. januara 1381, Beč), opatica Svete Klare u Beču.
  • Margaret (1346, Beč - 14. januara 1366, Brno ), udata:
    • Prvi brak u Pasavi 4. septembra 1359. grof Meinhard III iz Gorice-Tirola[4];
    • Drugi brak u Beču 1364. Margrave John Henri iz Moravske[4].
  • Frederik III, vojvoda Austrije (1347, Beč - 1362, Beč). Umro neoženjen[4].
  • Albert III, vojvoda Austrije (9. septembra 1349, Beč - 29. avgusta 1395, dvorac Lakenburg).
    • Prvi brak sa Elizabetom Bohemijskom , ćerkom luksemburškog cara Karla IV, brak je bio bez dece[3];
    • Drugi brak, oženio Beatriks od Nirnberga , ćerka Hohenzollern burgrave Frederik V[3]. Poroditelj habsburške albertinske linije .
  • Leopold III, vojvoda Austrije (1. novembar 1351, Beč - 9. jula 1386, Sempah ). Oženjen Viridisom Visconti, drugom ćerkom Barnabe Viscontija, lorda Milana; praroditelj habsburške Leopoldanske linije[3].

Porodično stablo[uredi | uredi izvor]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8. Albert IV, grof Habsburga
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Rudolf I Nemački
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
9. Hedviga iz Kiburga
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Albreht I Habzburški
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10. Burkhard V, grof Hohenberg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Gertruda od Hohenberga
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
11. Matilda iz Tubingena
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Albert II, vojvoda Austrije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
12. Meinhard I, grof od Tirola
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. Meinhard, vojvoda od Koruške
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
13. Adelaida Tirola
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Elizabeta Koruška (kraljica Nemačke)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
14. Oto II, vojvoda od Bavarske
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
7. Elizabeta Bavarska (kraljica Nemačke)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
15. Agnes iz Pfalta
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Regnalne titule[uredi | uredi izvor]

Albert II, vojvoda Austrije
Rođenje: 12. decembra 1298 Smrt: 16. avgusta 1358
Vladarske titule
Vojvoda Austrije i Vojvoda Štajerske
1330–1358
Sa: Oto veseli 1330–1339
Vojvoda Koruške
1335–1358
Sa: Oto veseli 1335–1339

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Marš (ili Margraviate) Kranjska (slovenski: Kranjska krajina; nemački: Mark Krain) bila je deo jugoistočnog Svetog rimskog carstva u srednjem veku, prethodnik Vojvodstva Kranjska. Otprilike je odgovarao centralnom Kranjskom regionu današnje Slovenije. U vreme svog nastanka, marš je služio kao granična odbrana protiv kraljevstava Ugarske i Hrvatske
  2. ^ Kao deo feudalnog sistema, princip prvobitnosti primogeniture (princip prvorođenih sinova) je održavao politički i socijalni status aristokratije i nije dolazilo do rasipanja njihovih imanja.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Previte-Orton 1952, str. 796-797.
  2. ^ a b v g „Albrecht II” (na jeziku: engleski). Austria-Forum. Pristupljeno 13. 05. 2020. 
  3. ^ a b v g Previte-Orton 1952, str. 797.
  4. ^ a b v g Previte-Orton 1952, str. 796.

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Gabrielle Caerr-Stamm: Johanna von Pfirt, Gattin des Habsburgers Albrecht II. Herzog von Österreich oder das europäische Schicksal einer Elsässerin ("wife of Habsburg Albert II Duke of Austria or the European Fate of an Alsatian"). Sundgaugeschichtsverein, Riedisheim. 1996. ISBN 2-908498-06-5.
  • Franz Kurz: Österreich unter Herzog Albrecht dem Lahmen ("Austria under Duke Albert the Lame"), Haslinger, Linz 1819.
  • Previte-Orton, C.W. (1952). The Shorter Cambridge Medieval History: The Twelfth Century to the Renaissance. Vol. 2. Cambridge University Press. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Albert II, vojvoda Austrije na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Алберт_II,_војвода_Аустрије&oldid=25727131”