Aleksandar M. Popović
Aleksandar M. Popović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 23. maj 1890. |
| Mesto rođenja | Bobota, Trojedna Kraljevina Hrvatska, Slavonija i Dalmacija |
| Zanimanje | trgovac, knjižar |
| Značajni radovi | "O minimalnom honoraru za prevode namenjene za zemlje sa malim brojem čitalaca" |
Aleksandar M. Popović (Bobota, 23. maja 1890 —) bio je srpski knjižar i trgovac, predsednik Saveza knjižarskih organizacija, Beogradske organizacije i član Uprave međunarodnih kongresa izdavača.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Boboti, u vukovarskom srezu, gde završava osnovnu školu i dva razreda realke. Godine 1908/9. u Beogradu pohađa trgovačku školu. Od 1904. godine je bio u službi u Knjižari S. B Cvijanovića, gde je radio do 1914. godine, kada kao dobrovoljac odlazi u rat.
Posle rata, 1920. godine odlazi u Francusku, gde izučava trgovački zanat, a 1921. godine sa dva prijatelja otvara knjižaru "Osvit". Posle tri godine postaje direktor knjižare "Vreme". Za vreme rada u ove dve knjižare bavi se uređivanjem i izdavanjem knjiga. Zatim, 1927. godine osniva izdavačko preduzeće pod nazivom "Francusko-srpska knjižara Aleksandra M. Popovića", čiji je zadatak bio izdavanje i širenje književnih i umetničkih, prvenstveno domaćih ostvarenja.[1] Tako je pod njegovim uredništvom izdato preko 200 naslova. Njegova knjižara je imala izuzetno dobro organizovano prodajno odeljenje za rad sa kupcima, koje je bilo dobro snabdeveno i služilo je kao stalna izložba knjiga.
Da bi podstakao pisce na rad, 1935. godine je ustanovio legat "Akademija sedam umetnosti u Beogradu", kojoj je godišnje davao 5000 dinara, da bi se svake godine istaknutim književnicima i umetnicima davala nagrada. Te nagrade su dodeljivane do 1941. godine. Među nagrađenima bili su Desanka Maksimović, Branko Ćopić, iz Sarajeva Dušan Đurović i Borivoje Jevtić, dramaturg.[2]
Popović je bio predsednik Saveza knjižarskih organizacija, Beogradske organizacije i član Uprave međunarodnih kongresa izdavača. Godine 1938, podneo je na kongresu izdavača referat O minimalnom honoraru za prevode namenjene za zemlje sa malim brojem čitalaca, koji je iste godine objavljen u biltenu kongresa. Pisao je i stručne članke u Glasniku knjižara, ali je i prevodio sa francuskog i pisao originalne radove.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Starčević, Velimir (2011). Staro srpsko knjižarstvo. Beograd: Službeni glasnik. str. 95—96. ISBN 978-86-519-0689-6.
- ^ Jonović, Petar (1997). Srpsko knjižarstvo: zbornik radova iz istorije srpskog knjižarstva. Novi Sad: Prometej. str. 620—621, 624—626. ISBN 978-86-7639-287-2.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Starčević, Velimir, Staro srpsko knjižarstvo, Službeni glasnik, Beograd, 2011.
- Jonović, Petar, Novo srpsko knjižarstvo, Prometej, Novi Sad, 1997.
- Radojičić, Jovan S., Biografije Srba zapadno od Dunava i Drine III, Prometej, Novi Sad, 2009.
