Antonije Marinković
| Antonije Marinković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 21. maj 1917. |
| Mesto rođenja | Korman,, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 16. jul 1987. (70 god.) |
| Mesto smrti | Kruševac,, Jugoslavija |
Antonije Marinković, poznat i kao A. M. Mladunac, Mefisto i Andra (Korman kod Aleksinca, 21. maj 1917 — Kruševac, 16. jul 1987) bio je srpski književnik.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu završio u Skoplju i Kruševcu. Gimnaziju je završio u Kruševcu. Jedan je od osnivača SKOJ-a u Kruševačkoj Gimnaziji. Zbog svoje političke aktivnosti, više puta bio je zatvaran pre Drugog sv. Rata. Za vreme rata se sklonio u Korman, a 1944. god, postaje borac Treće južnomoravske brigade na Jastrepcu. Tada je ranjen i poslat na lečenje u Italiju. Vratio se krajem 1944. god. Od tada radi u štabu Druge armije u Tuzli, u listu Naš front. Radio je neko vreme i u Zagrebu, gde je bio sekretar za srednjoškolsko obrazovanje oficira, 1945. god. U Beogradu postaje saradnik lista Narodna armija, urednik Književnih novina i član KUD „Ivo Lola Ribar“, 1946. Od 1950-1959, živeo u Kormanu, potom bio nastavnik osnovne škole u Gredetinu.Od 1960. nastanjuje se u Kruševcu gde ostaje do kraja svog života. Više godina je radio u Istorijskom arhivu Kruševac.[2][1]
Književni rad[uredi | uredi izvor]
Jedan je od pokretača lista Narod (Kruševac, 1939). Publikovao je zbirku pesama Žetva 1939. koja je zabranjena zbog revolucionarnih ideja.. Bio je član Književnog kluba Bagdala od osnivanja, 1959. god. Sa grupom pisaca izdvojio iz Kluba i 1968. osnovao Udružene stvaraoce Sinteza i bio urednik prvog broja . Od 1964. god. Bio je član centra za fantazmagiku u Briselu i stalni saradnik časopisa Fantasmagie. Prevođen na francuski, italijanski, ruski, rumunski, češki, flamanski jezik. Prevodio sa engleskog, italijanskog, francuskog i ruskog. Bio član Udruženja književnika Srbije.[3][1]
Pisao je pesme, pripovetke, drame, eseje, književne kritike. Bavio se i esejistikom iz oblasti likovne i muzičke umetnosti. U rukopisu su ostala neobjavljena njegova dela Kneginja, drama u četiri čina i Veselin: posthumna memorija, monodrama., Čedni i besni , roman (odlomak objavljen u Bagdali, avgust 1987).[4][1]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- Žetva, pesme, 1939.
- Stope na vodi, pesme, 1952.
- Krizalida : pripovetke, 1960.
- Svetkovina poezije : o Tinu Ujeviću, 1961.
- Nedogled : pesme, 1962.
- Reka ljudima govori, književna kritika o delu Živka Jevtića, 1963.
- Gustina bića : pesme, 1969.
- Šest vekova Kruševca : [1371-1971], 1970.
- Mačak pred golicavim predelom : pripovetke, 1974.
- Tragajući, pesme, 1978.
- Anđama moderni Mefisto, 1978.
- Poniženje s molitvom, 1980.
- Čovek protiv Baš-čelika, 1981.
- Taoci, 1983.
- Sutjeska, 1984.
- Zatvoren u telu, 1986.
- Rasinski narodno oslobodilački partizanski odred, 2011.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g „Uskoro u BIBLIOFONOTECI: Antonije Marinković (1917 - 1987)”. vrnjackabiblioteka.org.rs. Arhivirano iz originala 04. 02. 2022. g. Pristupljeno 4. 2. 2022.
- ^ Simonović, Slobodan. Enciklopedija Kruševca i okoline. Aleksandrovac : Zavičajni muzej Župe, 2016. str. 280. ISBN 978-86-86829-18-4.
- ^ Knjiga o Antoniju : [zbornik]. Kruševac : Književni klub Bagdala, 2007. ISBN 978-86-84233-15-0.
- ^ Simonović, Slobodan. Enciklopedija Kruševca i okoline. Kruševac : Milirex, 2011. ISBN 978-86-86033-31-4.